بزرگداشت فردوسی در دانشگاه کابل

بزرگداشت فردوسی در دانشگاه کابل

'عجم زنده کردم بدین پارسی'

دانشکده ادبیات دانشگاه کابل این برنامه را همزمان با هجدهم می، روز جهانی شعر برگزار کرد.

در این مراسم، از فردوسی به عنوان بزرگترین شاعر زبان فارسی که توانست با آفرینش شاهنامه، زبان فارسی را هویت تازه ای ببخشد، تجلیل شد.

محب بارش استاد دانشگاه کابل که در این مراسم سخنرانی می کرد گفت بزرگداشت فردوسی در روز جهانی شعر تصادفی نیست بلکه دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه کابل خواست از فردوسی به عنوان نماد استمرار زبان فارسی در هزار سال گذشته در این روز تجلیل کند.

به گفته آقای بارش، فردوسی از آن جهت که در ظرف سی سال یکی از بزرگترین حماسه های جهان را آفرید باید بزرگترین شاعر تمام اعصار خوانده شود.

ولی به باور آقای بارش، کار مهم دیگر فردوسی خدمت به زبان و ادبیات فارسی است که در شاهنامه او بازتاب یافته است.

آقای بارش افزود شاهنامه در زمانی از سوی فردوسی سروده شد که زبان و ادبیات فارسی به شدت در وضعیت بحرانی ناشی از رویارویی با فرهنگ های دیگر قرار داشت.

تولد فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی، در حدود سال ۳۱۹ هجری خورشیدی در روستای باژ در نزدیکی توس در خراسان چشم به جهان گشود.

تاریخ دقیق تولد فردوسی مشخص نیست ولی پژوهشگران به استناد ابیاتی در شاهنامه که در آن به سال به قدرت رسیدن سلطان محمود غزنوی اشاره می کند به این نتیجه رسیده اند که ممکن است او در حدود سال ۳۱۹ زاده شده باشد:

بدانگه که بـُد سال پنجاه و هشت
توان تر شدم چون جوانی گذشت

فریدون بیدار دل زنده شد
زمین و زمان پیش او بنده شد

'هویت تازه'  در این مراسم، از فردوسی به عنوان بزرگترین شاعر زبان فارسی که توانست با آفرینش شاهنامه، این زبان را هویت تازه ای ببخشد، گرامی داشته شد

بنابراین به نظر پژوهشگران، اگر فردوسی در سال ۳۷۵ هجری خورشیدی، پنجاه و هشت ساله بوده، پس باید در سال ۳۱۹ زاده شده باشد.

اثر حماسی

در مورد این که فردوسی چه زمانی آغاز به سرودن شاهنامه کرد، تاریخ دقیقی در دست نیست ولی او پس از این که هزار بیت از شاهنامه به وسیله دقیقی بلخی سروده شد و این کار با مرگ دقیقی ناتمام ماند، کار سرودن شاهنامه را آغاز کرد و در ظرف نزدیک به سی سال آن را به پایان رساند.

مشهور است که در سنین کهولت، فردوسی تصمیم گرفت شاهنامه را به سلطان محمود غزنوی هدیه دهد ولی به باور برخی از فردوسی شناسان، این اسطوره بزرگ حماسی مورد توجه سلطان غزنین قرار نگرفت.

شاهنامه را برخی از محققان با دو اثر حماسی معروف هومر یونانی یعنی ایلیاد و ادیسه مقایسه کرده، اما شاهنامه را به دلیل گستردگی زبان و بیان آن برتر از این دو اثر خوانده اند.

شاهنامه مجموعه ای از داستان های به هم پیوسته و برخی نیز گسسته از تاریخ و فرهنگ مردم آریایی است که فردوسی به گونه شفاهی آنها را از دیگران شنیده بود ولی به شکل مدون آنها را به نظم کشید.