برخلاف اکثر نمایشگاه هایی که تنها به نمایش وضعیت اسفبار و ناامیدکننده افغانستان و قربانیان جنگ بسنده می کنند، این عکاس ۲۷ ساله، کوشیده تا جرقه های زندگی را هم در کنار ویرانی های افغانستان به تصویر بکشد.تصاویری از بازگشت دختران به مدارس و برپایی مجالس عروسی پس از سقوط طالبان، حضور زنان در فعالیت های مبارزه با مواد مخدر و تمرین کاراته دختران در یک کلوپ خصوصی ورزشی.
۳۸ قطعه عکس این نمایشگاه حاصل بیش از شش ماه سفر عکاس به افغانستان در بازه زمانی ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ است.
بخشی از عکسهای نمایشگاه که نامِ "زندانیان زمان" به خود گرفته، صحنه هایی از زندان زنان افغان را نشان می دهد که با کودکانشان در وضعیت نابسامانی بدون اطلاع از وضعیت پرونده شان به سر می برند.
مانسا یوآن در بخشی دیگر مرکز بیماران روانی را به تصویر می کشد که با داشتن ۱۸۵ بیمار، حتی امکانات درمان ابتدایی آنها را هم ندارد. پرورشگاه علاءالدین نیز ما را با گوشه دیگری از واقعیت بازماندگان جنگ روبرو می کند. اینها مجموعه هایی است که عکاس بیشتر از بقیه بدانها دلبسته و به قول خودش روحش را تحت تاثیر قرار داده اند.
او می گوید برخلاف روال معمول در گالری های کشورهای اروپایی، او تمام هزینه های چاپ عکس روی چوب را شخصا متحمل شده و با اینکه می داند سوژه نمایشگاه غمگین است و کمتر کسی حاضر می شود چنین عکسهایی را به دیوار خانه اش بیاویزد، امیدوار است که حداقل بتواند هزینه نمایشگاه را از فروش عکسهایش تامین کند. قیمت تابلوها از ۱۵۰ هزارتومان تا ۴۰۰ هزار تومان متغیر است و در همان ساعات اولیه افتتاحیه چند تابلوی آن به فروش رفت.
گفتنی است که او از سال ۲۰۰۰ بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه عکاسی اسلونی به عنوان عکاس آزاد کار خود را شروع کرد. تاکنون هشت نمایشگاه انفرادی و دوازده نمایشگاه گروهی در فرانسه، امریکا، صربستان، لهستان، کرواسی، اسلونی و ... در کارنامه حرفه ای او به ثبت رسیده است.
نمایشگاه "پیدا و پنهان افغانستان" تا روز پنجشنبه، ۲۹ فروردین، از ساعت ۱۴ تا ۲۰ در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران برقرار است.
مانسا اخیرا همسری ایرانی اختیار کرده و قصد دارد حداقل یک سال در ایران زندگی کند. او از سفر سال گذشته اش به تهران مجموعه هایی از جوانان ایرانی تهیه کرده اما معتقد است هنوز عکسهایش به قدر کافی پخته و مناسب برگزاری نمایشگاه نیستند و امیدوار است که سال آینده بتواند نمایشگاهی از این عکسهای برپا کند .
مانسا یوآن می گوید: "با توجه به فضای تالار و محدود بودن تعداد عکسها، برایم کمی دشوار بود که بخواهم داستانی را در ۶ عکس به تصویر بکشم. هدف من نمایش عمیق تر افغانستان و پررنگ کردن چهره کمرنگ شده افغانستان در رسانه ها بود."
او می گوید: "متاسفم که بعد از سالهای اولیه جنگ، مجامع بین المللی و رسانه ها تمرکز خود را از افغانستان و پوشش دادن وضعیت آنها برداشته اند. می خواستم با این عکسها داستان های گزارش نشده ای از این کشور را گزارش کنم."
مانسا یوآن در بخشی دیگر به کشت و کار خشخاش می پردازد و آن را تهدیدی علیه صلح و آرامش می داند.
در زیرنویس این عکسها آورده است که بیش از نیمی از درآمد افغانستان از راه مشاغل و کارهای غیرمجاز بدست می آید. از کشاورزان فقیر که بدون کشت خشخاش نمی توانند نجات پیدا کنند تا بعضی مسئولین دولتی که درآمدهای بیشماری از این راه کسب می کنند.
|
|
|
|