یک فنجان چای با سلطان فوتسال آسیا

یک فنجان چای با سلطان فوتسال آسیا

بدون شک او سلطان فوتسال آسیاست، وحید شمسایی، بازیکنی است که تمام افتخارات یک فوتسالیست را دارد. همان طور که علی دایی آقای گل ملی فوتبال جهان است، وحید هم، آقای گل فوتسال دنیاست با 316 گل در حالی که که رقیب جدی‌اش 6 گل کمتر از او زده است. ضمن این‌که نزدیک به 320 پاس گل هم داده است و این پاسخی به منتقدین اوست که می‌گویند« وحید مشکل فنی دارد»، مگر بازیکنی که مشکل فنی داشته باشد، بهترین فوتسالیست آسیا می‌شود؟31 ساله است و خیلی اتفاقی به فوتسال آمد، اولین بازیکن ایرانی است که در لیگ ایتالیا و در باشگاه لاتزیو در شهر رم توپ زد... اتفاقی از این جهت که در جوانی بسیار چاق بود و تحرک کمی داشت، برادرش او را به زمین فوتسال می‌برد و همین امر باعث شد که عاشق این ورزش شود و آن را آنقدر ادامه دهد تا آقای گل فوتسال دنیا شود... اجازه دهید ادامه گفتگو از زبان خودش باشد.
در سی‌ام شهریورماه سال 1355 در خیابان گرگان تهران به دنیا آمدم، یک برادر و یک خواهر دارم، من فرزند آخر خانواده هستم، خانواده‌ام کاملا ورزشی بودند به همین دلیل موفقیت‌هایم را مدیون برادر بزرگم که در حال حاضر مربی تیم «ارم کیش» است، هستم. امیر شمسایی برای فوتسال این کشور بسیار زحمت کشیده است.
در سال 76 ازدواج کردم ، ثمره این ازدواج سه دختر به نام‌های نگار، کیمیا و کیانا است، که دو تای آخری دوقلو هستند.
از سال 78، فوتسال را به شکل حرفه‌ای ادامه دادم و در تیم‌های پیمان، استقلال، لاتزیو، ارم کیش و تام ایران خودرو توپ زدم و همین چند روز پیش با تام ،قهرمان فوتسال ایران شدیم .همچنین چهار دوره به عنوان فنی‌ترین بازیکن آسیا انتخاب شدم (2000، 2004، 2005 و 2007) و به جز امسال، هفت دوره آقای گل بازی‌های آسیایی شدم.

از قبل می‌دانستم...
از قبل می‌دانستم که بهترین بازیکن آسیا خواهم شد، چرا که چندی قبل از آن، بهترین گلزن دنیا شده بودم، ضمن این‌که در مسابقات قهرمانی آسیا، فنی‌ترین بازیکن شناخته شده بودم . تنها عاملی که می‌‌توانست مانع این شود که بهترین بازیکن آسیا شوم، اعمال نفوذ کشور بود. ضمن این‌که از چند سال پیش یک رقیب سرسخت ژاپنی به نام «کوبوره» دارم که در لیگ اسپانیا توپ می‌زند، او دو سال از من کوچکتر است.

تاکتیک و خلاقیت
تا چند سال پیش ژاپن حرفی برای گفتن نداشت اما همان طور که در فوتبال به سطح قابل قبول ، بالا و بهتر بگویم، جهانی رسید، در فوتسال هم چنین پیشرفتی داشته است. از طرفی ژاپنی‌ها معروفند به این‌که مردمانی ماشینی هستند و اصلا علت پیشرفتشان همین است.
آنها همان طور که در صنعت و علم منظم هستند در فوتبال هم منظم هستند ، همین انضباط باعث شده که مراحل ترقی را خیلی زود طی کنند. به نظر من در حال حاضر ژاپنی‌ها تاکتیکی‌ترین تیم قاره هستند اما چرا همیشه ما قهرمان می‌شویم؟ به این خاطر که بچه‌های ما بیشتر با خلاقیت‌هایشان به پیروزی می‌رسند، در صورتی که اگر تاکتیک تیمی‌مان مثل ژاپنی‌ها شود، به طور حتم در جهان تنها جز برزیل و اسپانیا رقیبی نخواهیم داشت.

تعجب کردم
زمانی که از مسابقات آسیایی بازگشتیم، آن هم با مقام قهرمانی، سرمربی تیم ملی دیگر مرا به تیم ملی دعوت نکرد. این روند چند ماه طول کشید، آن زمان تعجب کردم، به من گفتند مشکل فنی دارم! نزدیک بود شاخ در‌بیاورم.
از تمام مربیان باشگاهی من بپرسید، آیا شده تاکنون یک روز در تمرینات شرکت نکنم؟ من مرد تمرینات هستم و اگر روزی تمرین نکنم، تمرکزم به هم می‌ریزد . هیچ کس نمی‌تواند مرا به کم‌کاری متهم کند.
 به من تهمت زدند که پاس گل نمی‌دهم، شما فقط به آمار من توجه کنید، زمانی که با رقیب اسپانیایی‌ام «توبیاس» که با 310 گل آقای گل جهان بود، فاصله داشتم، در بازی دوستانه با تایلند، چهار گل حتمی را پاس دادم، در صورتی که می‌توانستم با آن چهار گل زودتر رکوردشکن جهان شوم. همان زمان، یک روزنامه به طنز نوشته بود لابد مخ AFC تعطیل شده که جایزه فنی‌ترین بازیکن سال آسیا را به کسی داده که به خاطر مشکلات فنی از تیم ملی کشورش کنار گذاشته شده است.

بازیکن خوب زیاد داریم
در ایران فوتسالیست‌های بسیار خوبی داریم و پیدا کردن جانشین برای من کار دشواری نیست، اما خوشحالم که وقتی در تیم ملی نیستم مردم کشورم قدر مرا می‌دانند و مرتب می‌گویند که جای تو در تیم ملی خالی است. راستش را بخواهید در آن مدت متوجه نشدم که مشکل من چیست. به هر حال دوباره به تیم ملی دعوت شدم، من سرباز تیم ملی هستم، اگر قرار است نبودنم مفیدتر از بودنم باشد، ترجیح می‌دهم که نباشم.در حال حاضر هم باید بگویم، مچ پایم وضع خوبی ندارد و مدتی نمی‌توانم تیم ملی را همراهی کنم. من 103 بازی ملی برای تیم ملی انجام دادم و تا زمانی که توان بدنی‌ام اجازه دهد باز هم، بازی خواهم کرد. برای حسین شمس سرمربی تیم ملی احترام خاصی قائلم و امیدوارم موفق باشد.

در کنار دایی
زمانی که در استرالیا در کنار علی دایی بودم تا جایزه‌ام را بگیرم حس عجیبی داشتم. دایی هم خیلی خوشحال بود. به علی دایی تبریک می‌گویم که سرمربی تیم ملی فوتبال شد، به نظر من حقش بود. او سال‌ها در تیم‌های مطرح اروپایی توپ زده و تجارب زیادی دارد، ضمن این‌که از لحاظ شخصیتی می‌داند با بازیکن چگونه برخورد کند.
 شاید خیلی‌ها بگویند او برای تیم ملی جوان است اما من چنین نظری ندارم، دایی در عین جوانی تجربیات زیادی دارد.او در ورزش ما یک اسطوره است .
 به هر کجای جهان که می‌روی فوتبال ایران را با نام دایی می‌شناسند. فوتسال طرفداران کمتری دارد، لذا نمی‌توان آن را با فوتبال مقایسه کرد، به همین خاطر بیشتر دست‌اندرکاران و مسئولان فوتسال مرا می‌شناسند، همین چند وقت پیش که رفته بودم استرالیا، یک خبرنگار ژاپنی با من مصاحبه کرد و گفت که در کشور ما احترام زیادی برای شما قائلند. رییس فدراسیون فوتبال تایلند هم، همین جمله را گفت ضمن این‌که «بن‌همام» هم گفت: تو سوپراستار آسیایی. از طرفی خیلی خوشحال بودم که دایی اسطوره فوتبالمان هم در کنار من است، امیدوارم قدر دایی را بدانیم و به او کمک کنیم تا تیم ملی قوی بسازیم، او انسان با اراده‌ای است، تنها به پیروزی می‌اندیشد و پشتکار بسیار بالایی دارد . امیدوارم که همه به او کمک کنند و علیه او گارد نگیرند. دایی انسانی است که خداوند خیلی دوستش دارد.

قدر یکدیگر را بدانیم
متاسفانه ما ایرانی‌ها یک خصلت بد داریم و آن، این است که قدر یکدیگر را نمی‌دانیم و زمانی که باید هوای یکدیگر را داشته باشیم، این‌گونه عمل نمی‌کنیم.
 ضمن این‌که وقتی می‌بینیم فردی به یک موفقیت رسیده، درصدد بر می‌آییم که موفقیتش را کمرنگ جلوه دهیم یا اصلا جلوه ندهیم و اگر هم زورمان برسد، زیر پایش را خالی می‌‌کنیم. متاسفانه در حال حاضر در ورزش ما این‌گونه موارد کم نیست که باید فکری به حال آن کرد، بهترین اقدام هم این است که قدر یکدیگر را بدانیم و از موفقیت‌های همدیگر خوشحال باشیم.

حاشیه در فوتسال
متاسفانه امسال فوتسال ما حاشیه خیلی زیادی داشت. کمتر بازی بود که حاشیه نداشته باشد، دلیل اصلی‌اش را نمی‌‌دانم شاید یکی از دلایلش این باشد که امسال فوتسال با استقبال بیشتری از سوی مردم مواجه شد و ورزشگاه‌ها جمعیت بیشتری را جذب خود کردند، ضمن این‌که رقابت‌ها هم بسیار نفس‌گیر بود و تلویزیون هم در زمینه فوتسال اطلاع‌رسانی بیشتری کرد، این موارد باعث شد فوتسال مورد توجه قرار گیرد  به همین خاطر است که حاشیه‌های آن هم، خواه‌ناخواه افزایش یافت. امیدوارم در فصل آینده با چنین حاشیه‌هایی برخورد نکنیم.

قهرمان شدیم
امسال با دو اختلاف امتیاز، قهرمان فوتسال شدیم، تا هفته آخر با شهید منصوری قرچک از لحاظ امتیاز برابر بودیم، آنها هفته آخر مساوی کردند و ما پیروز میدان شدیم و با دو اختلاف امتیاز، قهرمان ایران شدیم. تیم ما امسال خیلی قوی بود. به خصوص این‌که از لحاظ بدنی هم در شرایط خوبی به سر می‌بردیم. جا دارد از محمد خوراکچی دروازه‌بان سابق فوتسال که امسال سرمربی ما بود و همچنین سیدمهدی ابطحی، بازیکن سابق تیم ملی که امسال به عنوان مدیر فنی در کنارمان بود، تشکر کنم.

ضعف مدیریت
از لحاظ فوتسال مشکل نداریم اما باید قبول کرد که فوتسال هم مانند دیگر ورزش‌ها با ضعف مدیریت مواجه است، در صورتی که باید مدیریت در ورزش را جدی گرفت و برنامه‌های بلند بالا را تدوین کرد. سال‌هاست که می‌گوییم اما عمل نمی‌کنیم. کشورهایی در امر ورزش موفقند که نگاه مدیریتی‌شان به آینده است و از منابع انسانی خود بهترین استفاده را می‌کنند. امیدوارم از این به بعد به مدیریت توجه بیشتری شود.پیشاپیش نوروز را به همه ایرانیان تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم در سایه حق تعالی، روزهای خوبی را سپری کنند.