اعتراضی غم انگیز , افزایش آمار خودسوزی زنان کرد

اعتراضی غم انگیز , افزایش آمار خودسوزی زنان کرد

چیلوره هردی - فعالان حقوق زنان می گویند خودسوزی زنان کرد بازتاب تجارب آنها در دوران صدام حسین است

تخصص این بیمارستان، واقع در منطقه کردنشین عراق، رسیدگی به جراحات ناشی از جنگ و سوختگی است.

در حالی که اتاق عمل این بیمارستان به خاطر خشونت ها در استان های موصل و دیاله تقریبا هرگز خالی نمی شود، بخش سوختگی نیز مراجعه کنندگان زیادی دارد.

خودسوزی در بین زنهای منطقه کردنشین عراق امری عادی شده است.

احمد محمد، سرپرستار این بیمارستان بعد از سر زدن به بخش مراقبت های ویژه زنان می گوید: "در حال حاضر چهار زن در این بخش بستری هستند."

"سنه"، یکی از این چهار زن است. او می گوید: "من می خواستم خودکشی کنم. مریض بودم. مشکلات روحی داشتم به همین خاطر تصمیم گرفتم خودسوزی کنم."

این دختر کرد ۱۸ ساله ۹ هفته است که در بخش درمان سوختگی بیمارستان بستری است. تمام بدن "سنه" باندپیچی شده و فقط سرانگشت ها و بخش کوچکی از صورتش را می توان دید. شرایط روحی متعادلی ندارد و حرفهایی می زند که مبهم است. اما هر از گاهی گفته هایش واضح می شود و می گوید که فشار امتحانات در مدرسه او را به خودکشی واداشته است. او گاهی خودش را سرزنش می کند و گاه خانواده اش را.

این روزها بسیاری منطقه کردنشین شمال عراق را به عنوان سرمشقی برای بقیه این کشور مطرح می کنند.

البته این منطقه نیمه خودمختار، نسبت به بقیه مناطق عراق امن تر است و اقتصاد آن در حال شکوفایی است. کشورهای غربی هم آن را "بهشت آزادی" در منطقه محافظه کار خاورمیانه می دانند.

اما از زمان سقوط صدام حسین خودسوزی زنهای کرد در این منطقه، به روندی نگران کننده، تبدیل شده است.

به گفته منابع پزشکی و مدافعان حقوق زنان در این منطقه به طور متوسط روزانه یک زن دست به خودسوزی می زند و دلیل بیشتر این خودسوزی ها مشکلات خانوادگی است.

اما مردم منطقه دلایل مختلفی را برای وقوع این حوادث ذکر می کنند. برخی معتقدند اعتقادات مذهبی باعث خودسوزی زنان شده است. مثلا بر اساس این اعتقادات اگر زنی کار خلافی انجام بدهد، در آن دنیا به جهنم خواهد رفت.

در حالی که برخی دیگر جامعه مردسالار کرد را علت این امر می دانند.

"چیلوره هردی"، که رادیو محلی زنان و یک مرکز زنان را در کردستان اداره می کند، دلیلی تاریخی برای این خودسوزی ها دارد: "رژیم صدام حسین تمام تلاش خود را به کار برد تا زنان را بی ارزش کند و "عملیات انفال" - که برای کشتار دسته جمعی کردها در عراق به اجرا درآمد - دقیقا بخشی از این برنامه بود. او تمام مردان را می کشت ولی می گذاشت زنها زنده بمانند تا زندگی پر از رنجی را با فرزندانشان تجربه کنند. ۳۰ سال مردم تحت چنین شرایطی زندگی کردند و خیلی طول می کشد تا این عادت ها را بتوان تغییر داد."

او روشی که این زنان خود را می کشند را یک تراژدی واقعی توصیف کرد و گفت: "تصورش را بکنید؟ روی خودت نفت بریزی و روشنش کنی. بعضی از آنها خودشان را در اتاق حبس می کنند تا کسی نجاتشان ندهد."

دکتر "یوسف شوان عزیز"، وزیر حقوق بشر در دولت منطقه کردستان عراق، قبول دارد که خودسوزی زن ها یک مسئله مهم جامعه و مشکل اصلی دولتش است که به راحتی قادر به حل آن نیست.

او گفت: "جامعه کرد شامل همه جور تفکر می شود. خوشبختانه اغلب این تفکرها لیبرال است و کردهای لیبرال به پیشرفت زنان و مردان اعتقاد دارند."

برای بسیاری از زنان کرد خوشبینی وزیر حقوق بشر دولت کردستان زائیده تجربه نبوده است.

"شیمین" که خواهرش به خاطر خودسوزی جان خود را از دست داده است می گوید: "من معتقد نیستم که زنان قدرتی داشته باشند. گزارش های رسانه ای فقط حرف است. واقعیت جامعه ما کاملا با این گزارش ها فرق دارد. دولت کردستان بیش از حد فئودال است و برای مشکلات راه حلی ندارد."

تلاشهایی برای افزایش سطح آموزش زن های کرد منطقه صورت گرفته و پناهگاه هایی برای آنها ساخته شده است ولی هنوز راه بسیار درازی در پیش است.

برخی اوقات چالش هایی که عراق با آن روبروست قابل درک نیست و در این کشور هم مانند سایر کشورهای در حال جنگ این زنان هستند که بیشترین سهم آزار و اذیت را متحمل شده اند.