در سالهای نه چندان دور که مردم را از اطراف و اکناف با اتوبوس و ...به پایتخت میکشاندند تا بلکه جمعیتی در حد یکصد هزار نفر در خیابان ازادی درست کنند و نیز به برکت حقه های تلویزیونی و دوربین و گذاشتن اتوبوس های شرکت واحد در خلال تظاهر کنندگان به هدف بزرگتر جلوه دادن صفوف تظاهرکنندگان تازه در خبر شب هم از ان به حماسه میلیونی مردم تهران یاد میکردند غافل از انکه در همان روز مردم را به ارزاقی چون روغن و شکر و ارزاق متنعم میکردند و هر سال نیز این جاذبه هایی که برای مردم ایجاد میکردند شکل و روی تازه تری به خود میگرفت از اوردن شخصیت های تلویزیونی گرفته تا ایجاد نمایشهای تلویزیونی و به همراه مسابقات و جایزه هایی چشم گیر و ... و امروز نیز سی دی و فیلمهای تلویزیونی و ... و این است سرنوشت حکومتی که روزی با یک فتوا به خیابان ها میریختند و امروز برای به خیابان اوردن مردم چاره ای جز ارایه جاذبه هایی به زعم انها فریبنده ندارند تا بلکه چند ده هزاری از این کلان شهر چند میلیونی را به خیابان بیاورند. در این گذر بنده دیگر اشاره ای به بخشنامه های الزام اور اداری و دولتی از جمله مدارس را در این زمینه نمیکنم که اشارات فوق جهت مرثیه سرایی برای حکومت به ذلت نشسته اخوندی بس است . |