ایران با تساوی آغاز کرد

ایران با تساوی آغاز کرد

مهدی مهدوی کیا پس از رهایی از بند آسیب دیدگی، در سمت راست ایران عملکرد عالی نداشت

در این مسابقه گروه پنج که در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد، مهدی رحمتی (استقلال تهران)، مهدی مهدوی کیا (آینتراخت فرانکفورت)، حسین کعبی (بازیکن سابق لستر سیتی)، جلال حسینی (سایپا)، هادی عقیلی (سپاهان)، علی کریمی (القطر)، مهرزاد معدنچی (الشعب امارات)، علی سامره (الشعب امارات)، علیرضا نیکبخت (پرسپولیس) و آندرانیک تیموریان (بولتون) بازیکنان آغاز کننده ایران بودند.

ایران در دقایق 16 و 21 صاحب دو موقعیت برای به ثمر رساندن گل شد.

در دقیقه 16 مهدی رجب زاده از بیرون محوطه جریمه سوریه شوتی را به سمت دروازه این تیم روانه کرد که توسط دروازه بان سوریه مهار شد و در دقیقه 21 ارسال بلند و قطری آندرانیک تیموریان برای نیکبخت که خود را از سمت چپ به داخل محوطه جریمه حریف رسانده بود، به این بازیکن موقعیت گل زنی داد که ضربه او نیز در چارچوب دروازه سوریه جای نگرفت.

در دقیقه 64 مسابقه هم مهدی رجب زاده بار دیگر با یک شوت دروازه سوریه را هدف گرفت که دروازه بان این تیم بار دیگر آن را مهار کرد.

مهدی رحمتی، دروازه بان ایران نیز از معدود بازیکنان تیم ملی ایران بود که عملکردی قابل توجه داشت و بطور خاص، دوبار در دقایق 34 و 36، دروازه ایران را مقابل ضربات قوی بازیکنان سوریه بسته نگه داشت.

در دقایق پایانی مسابقه هم عقب کشیدن بازیکنان سوریه و انتظار این تیم برای کسب نتیجه در ضد حملات، عملا موقعیت را از ایران برای زدن گل گرفت.

در نیمه دوم محسن خلیلی (پرسپولیس) بجای علی سامره، ایمان مبعلی (الشباب امارات) بجای مهدی مهدوی کیا و جواد کاظمیان (الشباب امارات) بجای مهرزاد معدنچی وارد زمین شدند.

به امید وقوع حادثه

	علی کریمی هم نتوانست ایران را وادار به بازی در عرض کند

تیم ایران در این مسابقه نا منظم و نا هماهنگ ظاهر شد.

اکثر حملات ایران از جناح راست و سمتی صورت می گرفت که مهدی مهدوی کیا و حسین کعبی در آن حضور داشتند، و توپ کمتر از سمت مقابل و توسط علیرضا نیکبخت یا مهرزاد معدنچی به سمت دروازه سوریه می رسید.

عمدتا ارسال های بازیکنان ایران توسط مدافعان و دروازه بان سوریه کنترل و مهار شدند و در اکثر موارد به نظر می رسید بازیکنان تیم ایران به امید وقوع یک حادثه توپ را به روی دروازه سوریه ارسال می کنند.

همچنین تیم ایران کماکان در حفظ و کنترل توپ در زمین حریف ضعیف عمل کرد و در بسیاری از موارد، شمار پاسهای ارسال شده در زمان مالکیت توپ به 10 پاس نمی رسید.

ناتوان از بازی در عرض

در 20 دقیقه ابتدایی بازی، حملات ایران سرعت زیادی داشت و توپ بسیار سریع از خط دفاعی به خط حمله می رسید و فورا به روی دروازه سوریه ارسال می شد.

آنچه به طور بارز در حملات ایران دیده می شد، ناتوانی ایران در بازی در عرض بود که می توانست باعث ایجاد شکاف میان مدافعان سوریه شود، اما به نظر می رسید تیم ایران سعی داشت تنها با اتکا به سرعت و جاگذاشتن مدافعان، یا برتری در نبرد هوایی بر سوریه پیروز شود.

اولین باری که ایران توپ را بطور موثر در عرض بازی داد، دقیقه 40 مسابقه بود که در این مورد هم ظاهرا خستگی از بازی سریع و دویدن در هوای سرد ورزشگاه آزادی باعث شده بود به ناچار تیم ایران توپ را در عرض زمین حرکت دهد.

بارزترین موقعیتی که ایران از موارد نادر بازی عرضی کسب کرد، دقیقه 64 بود که باز شدن مدافعان به مهدی رجب زاده امکان زدن دومین شوت خود به سمت دروازه سوریه را داد.

تساوی قابل توجیه؟

	علی سامره نیز مقابل مدافعان سوریه موفق نبود

در این مسابقه کماکان منصور ابراهیم زاده هدایت تیم ملی ایران را بر عهده داشت و خاویر کلمنته بر روی نیمکت ایران حضور نداشت.

به اعتقاد برخی کارشناسان آنچه می تواند شروع کند ایران را توجیه کند، در نظر گرفتن این واقعیت است که تیم ایران کماکان نتوانسته است سایه پایدار یک مربی را بر سر خود ببیند.

هر چند منصور ابراهیم زاده حتی با وجود رنج فراوان پس از جراحی، با عصا بر سر تمرینات حاضر شد، اما لزوما تعهد یک مربی در چنین شرایطی، و وقتی بازیکنان می دانند که در نهایت فردی دیگر هدایت آنها را در دست خواهد گرفت، نمی تواند باعث بروز تحول شود.

با این وجود آنچه مورد توجه کارشناسان قرار گرفت، تخطی ابراهیم زاده از تاکتیک همیشگی (4-2-3-1) و روی آوردن به تاکتیکی تازه بود (4-4-2) که در آن مهدی رجب زاده، برخلاف انتظار بسیاری در کنار علی سامره به کار گرفته شد.

با احتساب نتیجه این مسابقه، از آغاز بازی ایران مقابل کره جنوبی در یک چهارم نهایی جام ملتهای آسیا تا کنون، خط حمله ایران به مدت 480 دقیقه نتوانسته است گلی را وارد دروازه حریفان کند.

شاید از همین رو بود که در اواخر بازی، برخی تماشاگران به تشویق علی دایی پرداختند؛ مهاجمی که در آستانه جام جهانی آلمان علی رغم آنکه برخی کارشناسان اعتقاد به نا آماده بودن او داشتند، بواسطه اصرار به بازی، در میان گروه اندکی از علاقمندان به فوتبال محبوب مانده بود.