دعای داریوش و دروغ های سیاسیون ما
دعای داریوش و دروغ های سیاسیون ما
مرتضی مونسی
منتقد دولت احمدی نژاد بودن و از سوی افرادی مثل فاطمه رجبی به قدرت طلبی و زورگویی متهم شدن و از طرف گروه هایی مثل انصار حزب ا... متصف به "فحاش" گردیدن، دلیل نمی شود که انصاف از کف بدهیم و آنجا که می بینیم خط اعتدال برهم می خورد، سکوت کنیم ، چه آنکه از نظر ما، افراطیون و بی انصاف ها را باید از هر جناحی که هستند مهار کرد و بدانها میدان نداد.
اخیرا آقای رمضان زاده - عضو جبهه مشارکت - طی سخنانی به انتقاد از دولت نهم پرداخته و حرف هایی گفته است که نشان می دهد افراطیون بار دیگر نفس تازه کرده اند.
البته، بازگشت به افراطی گرایی طیف های مشخصی از اصلاح طلبان، امری است کاملاً قابل درک ؛ چه آنکه وقتی از طرف دولت، شاهد افراطی گری های زیادی هستیم، طرف مقابل نیز به خود اجازه می دهد وارد گود شود و هر آنچه اراده می کند، بر زبان راند، خواه منطبق با واقع باشد، خواه دروغ و دغل.
سخن بی منطق و توهین آمیز، از هر کسی که باشد، قطعا محکوم است چه از فاطمه رجبی که به فحش نامه نویسی شهره است ، چه از حاج منصور ارضی که به خود اجازه می دهد از تریبون مسجد و هیات بر این و آن بتازد و پاسخگوی هیچ کس نباشد و چه از رمضان زاده ای که همانند حسین ا... کرم، پیشوند "دکتر" را یدک می کشد.
همه اینها از نظر ما یکی هستند. آنها همدیگر را تقویت می کنند و البته اعتدال و عقل مداری و مردم گرایی را تضعیف.
آقای رمضان زاده که روزگاری خود، سخنگوی دولت بود، در اظهارنظر عجیبی گفته است: احمدی نژاد منتخب کل مردم ایران نیست بلکه منتخب 35 -36 درصد مردم است و سپس خطاب به کشورهای خارجی گفته است که قراردادهای منعقده توسط این دولت از نظر اصلاح طلبان اعتبار ندارد!
گویا ایشان فراموش کرده است که در هیچ جای دنیا، رئیس جمهور منتخب همه مردم نیست و مگر همه مردم به طور صد در صد به آیت ا... خامنه ای، احمدی نژاد و خاتمی در زمان انتخابات ریاست جمهوریشان رای دادند؟ مگر نه این است که آموزه های مکتب دمکراسی به ما یاد می دهد که هر کسی که حدنصاب قانونی را کسب کرده رئیس جمهور همه مردم می شود و می تواند به نیابت از همه مردم در چارچوب قانون سخن بگوید و کار کند، هر چند که بسیاری به او رای نداده باشند؟
آیا مخالفان خاتمی در دوران ریاست جمهوری اش حق داشتند او را رئیس جمهور کل مردم ندانند و قراردادهای خارجی دولتش را کان لم یکن تلقی کنند؟
باور کنید با این منطق گریزی ها، نهال اصلاحات هرگز در این کشور تناور نخواهد شد؛ ای کاش این سخنان را فرد دیگری جز سخنگوی دولت خاتمی بر زبان می آورد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود، به سیاست خارجی دولت نهم حمله کرده و گفته است: وادادگی در سیاست خارجی جزو اصول کار این دولت است.
ما نیز در اصل نقد سیاست خارجی با آقای رمضان زاده همداستان هستیم و به طرح ناشیانه مسائلی مثل هولوکاست - که بعدها احمدی نژاد کوشید آن را اصلاح و تعدیل کند- و حتی به مسائل جاری، مانند معلق ماندن تکلیف معاونت های مهم آمریکا و اروپا در وزارت خارجه، انتقاد داریم اما وقتی می گوییم به طرح هولوکاست با معلق ماندن این معاونت ها معترضیم، مبنای اولین اعتراضمان این است که هولوکاستی طرح شده یا معاونتی واقعاً معلق مانده است و سپس درباره آن موضعگیری می کنیم و هرگز ابتدا خبر کذبی را به کسی منتسب نمی کنیم تا سپس درباره آن خبر واکنش نشان دهیم؛ مثلا ابتدا سخنان ناروایی را به دروغ به آقای رمضان زاده نسبت نمی دهیم تا سپس با این زمینه خود ساخته، به او حمله کنیم.
اما گویا برای افراطی ها، این یک اصل شناخته شده و مقدس است که برای تخریب فرد یا جریانی، ابتدا هر چه اراده کردند به او نسبت دهند و سپس به آنچه خود ساخته و نسبت داده اند، بتازند.
سال ها پیش نیز عکس مونتاژ شده ای را به رئیس جمهور وقت ، خاتمی ، نسبت دادند که در آن نشان داده می شد وی بر سر سفره ای است که در آن لیوان های شراب گذاشته اند و سپس به استناد همین عکس چه نامردی هایی که به خاتمی روا نکردند!
اخیراً نیز برخی رسانه ها این سخن را به وزیر خارجه نسبت دادند که گفته است سهم ایران از خزر فقط "یازده و سه دهم درصد" است و سپس به او تاختند که چرا چنین حرف های بیهوده ای که تمامیت ارضی مان را خدشه دار می کند، بر زبان می راند؟
این در حالی است که اگر نوار سخنان وزیر خارجه را گوش کنند متوجه می شوند که او گفته است در زمان شوروی، روس ها مانع از عبور کشتی های ایرانی از خط 11/3 درصدی خزر می شدند که این امر، مورد پذیرش ایران نیست.
البته اگر وزیر خارجه واقعا چنین موضعی می گرفت ، اگر هم استعفا نمی کرد، قطعا باید استیضاح می شد ولی وقتی اساساً چنین حرفی نزده و در عمل نیز وزارت خارجه همان خط 20 درصدی که در زمان خاتمی هم پیگیری می شد را دنبال می کند، آیا چنین تاختن هایی جز دروغ پردازی و دلتنگی برای قدرت است؟
ای کاش دعای داریوش کبیر در پس قرن ها مستجاب می شد که چنین دست به درگاه خداوندگار گشوده بود :"اهورامزدا، این سرزمین را از دروغ، ازجنگ و ازخشکسالی ایمن دارد" و اگر امروز داریوش زنده بود، با دیدن "دروغ" هایی که اصلاح طلبان به اصولگرایان، اصولگرایان به اصلاح طلبان و هر دو به مردم نسبت می دهند و با دیدن "جنگ" های سیاسی کسانی که "شیفته خدمت اند!" و با دیدن این کینه ورزی های خانمانسوز شاید به جای آن دعای زیبا، این نفرین را نثار می کرد که "خشکسالی" برچنین قومی روا باد!
|
|
|
|
|
|
|
|