مادر گردشگر فرانسوی کشته شده : خون فرزندم با خاک اصفهان پیوند خورد
مادر گردشگر فرانسوی کشته شده : خون فرزندم با خاک اصفهان پیوند خورد
اوآنا نامزد جولیان، خاکی را که با خود از ایران آورده بود روی تابوت نامزدش ریخت و این طور خاک قبر پسرم با خاک ایران برای همیشه عجین شد، همان طور که خون او برای همیشه با خاک اصفهان عجین شد.»
اïدیل مادر جولیان ون وسبرگ، جوان 24 ساله فرانسوی که ماه گذشته توسط یک فرد جنایتکار تحت تعقیب در اصفهان به قتل رسید، پس از گفتن این جملات و با آرزوی شبی بسیار خوش از من خداحافظی کرد. از اولین تماس تلفنی که با این مادر داغدیده داشتم هر لحظه در مقابل گفتار و عکس العمل های متین و صلح آمیزش شگفت زده می شدم، اما این حرکت آخر نشان دهنده بزرگواری روح صلح آمیز و انسان دوستانه این خانواده است. جولیان پسر بزرگ این خانواده در 19 سالگی با اوآنا دانشجوی رومانیایی که در قالب طرح تبادل دانشجوی اروپا به نام اراسموس به فرانسه آمده بود، آشنا شد. پس از پنج سال زندگی مشترک آنها تصمیم گرفتند برای یکی دو سال ترک کار و زندگی کرده و برای آشنا شدن با فرهنگ های مختلف به کشورهای مختلف جهان سفر کنند. آنها پس از عبور از چند کشور وارد ایران شدند. پس از بازدید و اقامت در اصفهان به قصد ادامه سفر به پایانه اتوبوسرانی «جی» در اصفهان رفتند و در آنجا جولیان با ضرب شلیک یک گلوله در سرش به شدت زخمی شد و در راه بیمارستان مرد. اوآنا این خبر را از بیمارستان به خانواده نامزدش که در شهر فیم در 130 کیلومتری پاریس زندگی می کنند، داد. جسد جولیان به پزشکی قانونی تهران منتقل و از آنجا به فرانسه فرستاده شد. خبر قتل جولیان را 48 ساعت بعد از حادثه از طریق اینترنت گرفتم. با توجه به حساسیت فعالیت هایی که در زمینه توسعه پایدار و تبادل فرهنگ ها دارم، خیلی متاثر شدم. جولیان به رغم همه تبلیغات منفی غرب علیه کشورمان به ایران سفر کرد اما در مقابل چشمان نامزدش به قتل رسید که این امر می توانست دستاویزی برای تبلیغات منفی بیشتری علیه ایران شود. برای ما ایرانیان خارج از کشور حسن شهرت و میهمان نوازی هموطنان داخل کشور بهترین ابزار برای حمایت از کشورمان و مقاومت در مقابل سیاست های جنگ طلبانه دشمنان ایران است و اتفاقاتی از این دست در کارایی حرکات صلح طلبانه مان تاثیر منفی می گذارد. بی جهت نیست که شخصی اصفهانی به نام «جهانگیر گلستان» منزل شخصی خود در لس آنجلس را فروخت تا فیلم بم(BAM6/6) را تهیه کند تا از این طریق عمق میهمان نوازی ایرانیان حتی در سخت ترین شرایط را به نمایش بگذارد. این فیلم داستان گردشگری یهودی- امریکایی است که در زلزله بم زخمی شد و زمانی که در بیمارستان «افضل پور» کرمان فهمیدند او میهمان خارجی است، زخمی ها اولویت پزشکی را به او دادند. در پی تقاضای من از سفارت فرانسه در ایران برای تماس با خانواده جولیان، مادر او پیشقدم شد و تماس گرفت. این زن در جواب این جمله ام که کلمه مناسبی برای شریک شدن با اندوه شما ندارم، گفت؛«کلمه یی وجود ندارد اما با همه این اندوه جانکاه تمایلی ندارم که این مساله بر روابط ایران و فرانسه تاثیر منفی بگذارد و از مرگ جولیان علیه ایران و ایرانیان استفاده شود.»او تاکید می کند که نمی خواهد اصحاب رسانه در جریان تاریخ ورود جنازه به فرانسه قرار گیرند چرا که می خواهند مراسم وداع با جولیان را در فضایی آرام و خانوادگی برگزار کنند اما منعی برای حضور در کلیسا و مراسم تدفین وجود ندارد. در مراسم وداع که به صورت شب زنده داری در اطراف تابوت برگزار می شود، نزدیکان می توانند ساعاتی را در کنار تابوت حاوی جسد بگذرانند و همراه با دعا برای آرامش روح عزیزشان اشک می ریزند.
پس از سفارش دسته گلی مناسب از پاریس به مقصد شهر فیم حرکت کردم. در راه رسیدن به محل زندگی جولیان، از میان مزارع بی کران و دهکده های قدیمی و دیدنی عبور کردم. در تمام طول راه چهره جولیان را در رفت و آمد بین این راه ها تجسم می کردم. راس ساعت دو بعدازظهر به کلیسای شهر فیم رسیدم. جلوی در ورودی کلیسا عده یی از نزدیکان او به مدعوین خوشامد می گفتند و با لبخند از آنان استقبال می کردند. دسته گلی که فرستاده بودم هم جلوی در کلیسا بود. پدر جولیان بازوانش را دور شانه های عروسش حلقه کرده بود. در داخل کلیسا همه دوستان و نزدیکان جولیان از انسان دوستی و حساسیت او و علاقه اش به فرهنگ ها و توسعه پایدار صحبت می کردند.
کشیش هم مرتب از تقدیر و اینکه مرگ بخشی از سفر انسان است صحبت می کرد. در هیچ زمانی حتی یک کلمه هم از اینکه جولیان در ایران و به دست یک ایرانی کشته شد، به میان نیامد اما در عوض از ابراز همدردی و حضور ایرانیان مقیم فرانسه در این مراسم تشکر کردند.
در مراسم تدفین خاکی را که اوآنا با خود از ایران آورده بود روی تابوت ریختند تا برای ابد خاک دو کشور توسط این دو جوان به هم پیوند بخورد. دو روز پس از مراسم تدفین فرصتی پیش آمد تا با نامزد جولیان صحبت کنم و او گفت؛«آرزو دارم یک موسسه آموزشی به نام جولیان در ایران تاسیس کنم تا فرهنگ توسعه پایدار در آن تدریس شود.» وی همچنین درخصوص احساسش نسبت به قاتل جولیان گفت؛«با مجازات مرگ برای قاتل عزیزترینم مخالف هستم.» او که مرگ نامزدش را یک حادثه می داند، از نحوه ارسال جسد جولیان به فرانسه ناراحت است و می گوید؛«وقتی جسد جولیان را با دست و پای بسته در یک جعبه چوبی تحویل گرفتم بسیار متاثر شدم چرا که این امر با اصول مذهبی ما مغایر است.»