فاطمه رجبی سایت های بی سواد و زورگو را معرفی کرد
فاطمه رجبی سایت های بی سواد و زورگو را معرفی کرد
فاطمه رجبی ، همسر سخنگوی دولت، تعدادی از سایت های منتقد را "بی سواد"و "زورگو" خواند و در سایت شخصی خود نوشت:نظامیان مستعفی یک شبه رجل سیاسی شده، با چشم طمع داشتن به کرسی ریاستجمهوری، یا مجلس و شورای شهر، در کردارها و گفتارها نشان دادهاند نه فرهنگ سیاسی دارند و نه در عملکردهایشان، نشانی از اصولگرایی و ارزشخواهی مشاهده میشود.هر چند تشنگان قدرت در هر لباس و نام و سابقه، پس از انتخابات سوم تیرماه، این پلیدی را از خود به یادگار گذاشتهاند.
رجبی که پیش از این هاشمی رفسنجانی، هاشمی شاهرودی، خاتمی، کروبی، حداد عادل، رضایی، قالیباف، توکلی، شریعتمداری، ضرغامی و ... را مورد انتقاد و هتاکی قرار داده است در مطلب جدید خود با منتسب کردن عصرایران به نظامیان(!)و حمله به سایت هایتابناک و فردانوشت:سایت تابناک، عصر ایران و فردا منتسب به این نظامیان مستعفی یا بازنشسته است.
وی افزود: البته تا آنجا که من اطلاع دارم نوع نگاه ادبیات و اصول ارزشهای مورد قبول آنها نسبت به اسلام و حتی ایران و ایرانی، در انتشار مطالب این سایتها نمایان است. بیسوادی، قدرتطلبی و زورگویی در کسب قدرت ویژگیهای اندیشهگرانه این افراد است که فقدان هویت محض آنها را نشان میدهد.بازتاب نمونه برجستهای بود که همه مرزها را شکست و همه حریمها را درید!
رجبی همچنین در این یادداشت با توصیه به شورای نگهبان برای رد صلاحیت کاندیداهایی که قبلاًنظامی بوده اند نوشت:اگر شورای نگهبان در تایید صلاحیتها به ممنوعیت قانونی ورود نظامیان در عرصه سیاست توجه نماید که شامل باز نشسته و مستعفی نیز میشود - چنین معضلهای گریبانگیر ملت نخواهند بود.
در این یادداشت همچنین امده است: مراکز و محافل، و افرادی که به کارگزاری قیصر، پی در پی خط قرمز برای نظام اسلامی میسازند، و هاشمی و کروبی و خاتمی و روحانی، رضایی و قالیباف حتی ضرغامی و طلایی را در آن جای میدهند، و ممکن است حسن موسویان را هم چهره برجسته و شخصیت نظام بنمایند، امروز پاسخ دهند برای آنها خط قرمز حقیقتی چه معنایی دارد، چرا با هر انتقاد و اعتراض و افشاگری نسبت به انحرافات اندیشهای و کارکردی پیرامون افراد نامبرده، خونشان به جوش میآید و برای شخصیت و چهره ساخته و پرداخته شده خود برای نظام، سینهچاکی میکنند؟
وی با متهم کردن چهرههای اصولگرا به تلاش برای کودتا مینویسد:«آیا کودتای این چند نظامیان مستعفی و بازنشسته در همراهی و همدلی با دیگر تشنگان قدرت، ضرورتی است که بر ریاستجمهوری احمدینژاد و حاکمیت گفتمان انتظارگرایانه او ترجیح دارد؟!»