گریم چیست؟
گریم چیست؟
ریشه و اصل پیدایش گریم به را در دوران های ابتدائی، در مراسم آئینی می توان جست، در این مراسم، از گریم به شکل بسیار ابتدائی استفاده می شده است. چهره ها را با رسوب مختلف، رنگ های معدنی و یا عصاره گیاهان رنگ آمیزی می کردند و گاه صورتک هائی که از پوست درختان تراشیده شده بود، بر چهره می نهادند
در طول زمان همچنان گریم را نزد مصریان باستان می توان مشاهده کرد که که عمدتا اطراف چشمان را با رنگ های سبز و خطوط سیاه رنگ آمیزی می نمودند، آفریقائیان نیز علاوه بر بکار بردن رنگ های شاد وزنده برای چهره می نهادند،همچنین سرخ پوستان با بکار بردن رنگ های مختلف بر چهره و تزئین سر با پرهای رنگی و صورتک هائی با رنگهای بسیار شاد، گریم را در زندگی و آئین های خود بکار می بستند.
بشر از بدو خلقت در پی فراهم آوردن موجبات سرگرمی خود بوده است، به اشکال گوناگون چون بازی با سایه، اجرای رقص، موسیقی و یا نمایش خود را سرگرم کرده است. در نمایش، بازیگر سعی کرده است، برای داشتن چهره ای متفاوت از دیگران و نیز به منظور تاثیر گذاردن نقش بر تماشاگر با تغییر شکل دادن خود به کمک رنگ آمیزی چهره، مو و به کار برده صورتک توسل جوید.
امروزه واژه ﴿ گریم ﴾ در زبان فرانسه از سال ۱۷۷۸ میلادی به مفهوم آنچه در نمایش مورد نظر است به کار گرفته شده، به معنای ادا شکلک، صورتک و یا نقش یک پیر مسخره. مصدر این کلمه گریمه به معنای خطوط پیری بر چهره انداختن، آراستن چهره برای تئاتر و سینما است، صفت فاعلی آنرا گریمور می نماند.
تحول گریم در ایران:
تئاتر از نظر تاریخی در دوره قاجاریه﴿ ۱۷۸۰-۱۹۱۹ م﴾ بطور کلی تئاتر ایران با تحول جدیدی روبرو گردید. نخست تعزیه به اوج خود رسید، سپس تئاتر سنتی دیگری بنام ﴿ تئاتر روحوضی ﴾ رشد نمود.
گریم برای سینما، تلویزیون و عکاسی جنبه فنی تر بخود می گیرد، چه چشم دوربین ها بسیار دقیق تر از چشم انسان است، اشتباه کوچکی در رنگ زمینه و یا وجود لکه کوچک و خطای ظریفی که چشم انسان قادر به تشخیص و رویت آنها نیست در مقابل لنزها ی دوربین بوضوح نشان داده می شود. نباید فراموش کرد که روتوش ﴿ اصلاح فیلم ﴾ فیلم نگاتیف بخصوص در مورد فیلم های رنگی نه تنها کامل و بی عیب نخواهد بود بلکه اصولا در همه شرایط امکان پذیر نیست. بهمین جهت زدن رنگ به چهره و عمل تصحیح چهره و استفاده از تکنیک سایه و روشن در مقابل دوربین که عمل روتوش فیلم را انجام می دهد برای سینما، تلویزیون و عکاسی ضروری است.
متاسفانه برای ثبوت موجودیت تئاتر در گذشته ایران، مدارک و منابع تاریخی در دسترس نمی باشد. آنچه مسلم است از نظر جغرافیائی، ایران باستان ما بین سرزمین هائی چون مصر باستان، هند و یونان که هر یک از تمدن، فرهنگ و هنرهای خاصی از نمایش غنی بوده اند قرار داشته است. بواسطه نزدیکی و داشتن رابطه با این سرزمین ها، ایران باستان نمی تواند در گذشته فاقد هنرهای نمایشی بوده باشد. با نگاهی به گذشته، مشاهده می شود، این سرزمین اغلب دستخوش تهاجم، حملات و جنگ ها ئی در طول تاریخ بوده است که هر بار با استیلای حکومتی جدید به فرهنگ و هنر های زیبای آن لطمه وارد آمده است.
با آثاری از خرابه های تئاتر در گوشه و کنار یقین است که در گذشته نمایش در این سرزمین موجود بوده و آثار مکتوب آن به عللی چون به آتش کشیدن، تاراج کردن از میان رفته و نابود شده باشد.
آرایش کردن از زمان های بسیار قدیم مخصوصا زمانی که مردم با دارو آشنا شدند , بین خانمها و آقایان متداول بوده و آنها با علاقه فراوانی برای زیباتر نشان دادن صورتشان می کوشیدند
مطالعه تاریخ باستان به ما ثابت میکند که در دوران ماقبل تاریخ نیز مردان و زنان به بهتر نشان دادن ظاهر خود علاقهمند بودند. نوع آرایش و وسایل آرایشی که در یک فرهنگ و ملیت برای زیباتر و جذابتر نشان دادن به کار میرود ممکن است در فرهنگ دیگر کاملا مردود باشد، اما اکثر مردم از تغییر در مد لباس، مو و آرایش صورت لذت میبرند .
تاریخ شروع آرایش کلا به مصریان قدیم میرسد. آنها برای مراسم مذهبی از عطریات و مواد آرایشی استفاده میکردند و حمامهای مخصوص برای خوشبو کردن پوست بدن میگرفتند، به نظافت و پاکیزگی اهمیت میدادند و بعد از حمام از مواد خوشبوکننده و روغنی برای نرم نگه داشتن پوستشان استفاده میکردند. شانه و آیینه به عنوان اولین لوازم آرایشی مورد علاقه همه خانمها و آقایان بود. کلئوپاترا، ملکه مصر، مواد آرایش و عطر را عاشقانه برای پوست و مو و بدن خود استفاده میکرده است.
در زمان الیزابت اول (1558 تا 1603 میلادی ) ماسکهای صورت متداول شدند . در این دوره ماسکهایی از ترکیب پودر پوست تخم مرغ , زاج سفید , بوراکس , بادام , تخم خشخاش , شیر , شراب , کره , میوه و سبزیجات ساخته میشد . گونه ولبها آرایش میشدند ولی آرایش چشمها بسیار کم رنگ بود.
ماری آنتوانت (1755 تا 1793 میلادی) ملکه فرانسه و اکثر خانمهای مرفه فرانسوی حمام توت فرنگی و شیر میگرفتند. لبها و گونه ها شدیدا با رنگهای صورتی و نارنجی آرایش میشدند. به ابروها فرم داده مشد ولی از سایه چشم زیاد استفاده نمیشد و پودرهای خوشبو برای صورت استفاده میکردند. این دوره به دوره افراط و زیاده روی در آرایش معروف است
در زمان ویکتوریا، ملکه انگلیس، آرایش صورت جذابیت خود را از دست داد. خانمها بسیار ساده و بدون رنگ بودند و معروف است که زنان گونهای خود را نیشگون گرفتن و لباهایشان را با گاز گرفتن سرخ میکردند. ماسکهایی از ترکیب عسل، تخم مرغ، شیر، میوه و سبزیجات و روغن های مختلف ساخته میشد. این دوره یکی از سخترین و محدودکننده ترین دوران تاریخ آرایش به حساب می آید.
در سالهای 1920 انقلابی در کارخانه های لوازم آرایش به وجود آمد و سایه های رنگارنگ برای چشم ها، رژگونه و رژ لبهای متنوعی ساخته شد. کرمها و لوسیونهای گوناگون برای پوست و شامپوهای نرم کننده و تقویتی مو به بازار آمد.
در سالهای 1950 و 1960 مدهای اروپایی بیشتر کشورها را تحت الشعاع قرار دادند، مواد پاک کننده پوست، کرمها لوسیون ها و نرم کننده هاو لوازم آرایش متنوعی وارد بازار شدند. ابروهای پهن مد شد، خط چشم نیز پهن مشخص بود، گونه ها و لبها رنگ ملایم داشتند. در اواخر 1960 , آرایش ترمیمی و تکمیلی متداول شد وباز هم ابروها باریک شدند.
از سالهای 1970 به بعد کارخانه ها رنگهای متفاوتی برای آرایش روز و شب مواد و لوازم آرایش برای زیبایی، سلامتی و پاکیزگی پوست و مو ارائه کردند و خانمها بیشتر و بیشتر جذب این مواد شدند.
اگر ما پیشرفت و تغییرات در مد و زیبایی را از زمان اجدادمان تا حالا دنبال کنیم، شاید به تمام آن تغییرات پی ببریم آثار به جا مانده از اجداد به ما نشان میدهد که مواد رنگی برای رنگ کردن مو، ناخن و پوست به کار میرفته و خالکوبی نیز در آن زمان وجود داشته و مرسوم بوده است. مواد رنگی و آرایش از ریشه درختان، برگ و کلا مواد گیاهی و معدنی تهیه میگردید. مصلا پودر به نام کوهل شبیه سرمه در زمان مصریا قدیم برای شفافتر و بزرگتر نشان دادن چشمها مصرف میشد. دوده چراغ را به ابرو میزدند و از اکسید آهن برای تهیه سرخاب جهت آرایش صورت استفاده میکردند.
یونانیها از سال 460 میلادی با علاقه فراوان عطریات و مواد آرایشی میساختند و برای مراسم مذهبی و استفاده شخصی و حتی گاهی به عنوان دارو استفاده میکردند.خانمهای یونانی از موادی به نام ورمیلیون برای آرایش صورت استفاده میکردند که به رنگ فرمز روشن بود و از ترکیب نمکهای جیوه در ساخت آن استفاده میشد
خانمهای رومی مخلوطی از گچ و سرب را به صورت میزدند تا آن را سفیدتر کنند، همچنین با رنگهای گیاهی گونه ها و لبهایشان را سرخ میکردندو از مخلوط ذرت، شیر و آرد ماسکهایی برای صورت تهیه میکردند که آن را با کره نیز مخلوط مینمودند. رومیها هم مانند یونانیها و مصریها حمام و نظافت را باور داشتند و خانمها در موقع حمام از شیر و شراب استفاده مینمودند. حمامهای رومی معمولا عمومی بود با قسمتهای جداگانه برای خانمها و آقایان. مردان رومی نیز از عطریات و روغن برای خوشبو کردن پوست و نرم نگخ داشتن آن بعد از حمام استفاده میکردند. شعرهای یونانی زیادی درباره نظافت، زیبایی مو و پوست و ناخن سروده شده است و نقاشیهای بسیاری بیانگر اهمیت آن است.
آسیاییها , به خصوص چینیها , تاریخچه بسیار دوری در مورد سلامتی دارند و آراستگی را یک هنر به حساب می آورند , مخصوصا بین افرادی که امکان استفاده از لوازم آرایش مختلف و لباسهای متنوع را داشتند . در ژاپن آرایش گیشاها خیره کننده بود و هنوز هم یک هنر با ارزش به شمار می آید . ایرانیان نیز همانگونه که تاریخ و شواهد نشان میدهد , پیرو مد و آراستگی مو و صورت و لباس بودند.
افریقایی ها تحول بزرگی در آرایش مو و طراحی لباسهای مخصوص به وجود آوردند. آنها داروهای بسیاری از گیاهان و مواد اولیه که در اطراف خود داشتند تهیه میکردند. همچنین از رنگهای زیادی برای آرایش صورت خود استفاده میکردند که بعضی از انواع مدل مو و لباس آنها هنوز هم رایج است
در قرون وسطی بیشتر مواد رنگی روی گونه ها و لبها زده میشد. چشمها فقط با سرمه آرایش میشدند. مواد آرایشی و داروها از هم جدا نبودند ولی در اواخر قرن شانزدهم تقریبا از هم تفکیک شدند. این دوره بین کلاسیک و رنسانس بود، زمانی که مذهب نقش مهمی در زندگی و عقاید و رفتار اجتماعی مردم داشت. حمام روزانه متداول نبود ولی عطر و موادخوشبوکننده زیادی مصرف میشد.
در عصر رنسانس نقاشیهای کلاسیک و نوشته ها نشان میدهند که چقدر آراستگی ظاهر بین مردم متداول بوده است. یکی از غیرعادیترین مدها تراشیدن ابروها و خط مو در پیشانی بود و معتقد بودند که ابروی تراشیده چهره بسیار باهوش و متفکری به زن میدهد.
منبع : سایت زیبارویان
|