فیلمهای ۲۰۰هزار تومانی جای دهها فیلم اکران نشده را گرفته اند

فیلمهای 200هزار تومانی جای دهها فیلم اکران نشده را گرفته اند

عجب سینمایی داریم! در این وانفسای کمبود سینما و صف عریض آثار اکران نشده،فیلم هایی روی پرده  هستند که روزی ۲۰۰هزار تومان بیشتر فروش ندارند و البته سماجت آنها در ادامه برنامه اکران ستودنی است!از سوی دیگر فیلمی در یک روز ۴۸ میلیون تومان می فروشد.این پارادوکس همان چیزی است که ما را به تعجب وامی دارد.شاید فروش هر اثر کم ارزشی در گیشه های تار عنکبوت بسته ارزشمند تلقی نشود اما حداقل یک حسن دارد و آن هم اینکه تماشاگران قهر کرده از سالن ها را به سینما می کشاند.اصلا سینما با تماشاگر زنده است و اگر قرار باشد آثار هنری صرفا برای دل کارگردان ساخته شوند اساسا راه را اشتباه رفته ایم.سینمای ایران قدری به تیمار نیاز دارد.ترمیم شکاف ها ضرورتی انکار ناپذیر است و نباید از نظر متولیان دور بماند.یکی از مشکلات بزرگ سینمای ایران "بی برنامگی" است.

بی برنامگی در سینمای ایران قصه ای است که از فرط تکرار صورت عادی به خود گرفته است.چرخه تولید و توزیع در سینمای وطنی ما دچار معضلات فراوانی بوده و دولتی شدن نظام پخش فیلم هاشاید ضربه ای کاری به تن نحیف آن باشد.معلوم نیست با چه دلیلی فیلمهایی نفروش باید روی پرده باقی بمانند و فیلمهای آماده نمایش در حسرت اکران.از جشنواره سال گذشته بیش از ۳۰ فیلم هنوز در نوبت اکران قرار دارند و این در حالی است که تعدادی از آثار سالهای پیش از آن نیز رنگ پرده را ندیده اند.آنوقت فیلمی مثل "گوشواره" که در ۴ سینما روی پرده است با ۲۷ روز نمایش تازه از مرز ۵/۵ یلیون تومان گذشته، یعنی این فیلم به طور متوسط روزی ۲۰۰ هزار تومان فروش داشته و فیلم "بچه های ابدی" با ۱۹ روز نمایش و ۶ سینما ۳/۳۴ میلیون تومان گیشه داشته که به تعبیر دیگر هر روز کمتر از ۲ میلیون تومان می شود.جالب اینکه این دو فیلم در برخی سانس ها به دلیل به حد نصاب نرسیدن تماشاگر(۶نفر) نمایش داده نمی شوندچون مدیران سینماها پخش فیلم را به صرفه نمی دانند و در اصل در این سانس ها عملا اکرانی ندارند.حال آنکه فیلم "توفیق اجباری"در همین شرایط زمانی و جغرافیای به طور متوسط روزی ۱۹ میلیون تومان فروخته است و این استقبال حالا به هر دلیلی ادامه دارد.از این اتفاقات در هر دوره اکران می توان شاهد بود.واقعا چه اشکالی دارد سینماگران و صاحبان فیلم در تعاملی دوستانه فیلم های کم فروش خود را از پرده پائین بیاورند و این امکان محدود را به دیگران واگذار کنند تا حداقل چرخ سینما از حرکت بازنماند؟ 

منبع : وبلاگ دونده , تخصصی سینما