تشابه بوش و احمدی نژاد از نظر هفته نامه اکونومیست

تشابه بوش و احمدی نژاد از نظر هفته نامه اکونومیست

اکونومیست در مطلبی با عنوان "فکر می کنند حق به جانب آنهاست" با اشاره به انتشار گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی در باره برنامه های اتمی ایران، به سیاست های محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران، و مسایلی پرداخته که ایرانیان با آنها مواجه هستند.

در ابتدای مطلب اکونومیست واکنش های متضاد ایران و آمریکا نسبت به این گزارش یادآور شده و آمده است که در حالیکه تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی اعلام می کرد که گزارش آژانس نشان دهنده بی گناهی ایران و به منزله سیلی محکمی بر دهان مخالفان برنامه های هسته ای این کشور بوده، در ایالات متحده تاکید اصلی بر تردیدهای موجود در گزارش قرار گرفت که از نظر مقامات آمریکایی، توجیه کننده تلاش برای وضع تحریم های تنبیهی سنگین تر علیه ایران محسوب می شود.

اکونومیست اظهار می دارد که با وجود مناقشه موجود بین دولت های آمریکا و ایران، این دو بیش از آنکه به دو قطب مخالف شبیه باشند به تصویری در آینه شباهت دارند و می افزاید که هر دو دولت، البته در مقیاس های متفاوت، نگرشی تسلط جویانه اتخاذ کرده اند، به تخریب وجهه طرف دیگر می پردازند و با ظاهری انعطاف ناپذیر، از اختلافات گذشته برای منافع سیاسی بهره برداری می کنند.

این نشریه در شرح شباهت های بین دو دولت می نویسد که هم دولت جورج بوش در آمریکا و هم دولت محمود احمدی نژاد در ایران با افزایش شمار مخالفان داخلی، از جمله در داخل تشکیلات دولتی، مواجه هستند که گرچه با هدف های اعلام شده رهبران خود - یعنی حق دستیابی به فن آوری هسته ای در میان مقامات ایران و جلوگیری از چنین رویدادی در طرف آمریکایی - موافق هستند اما روش های این رهبران را نادرست می دانند.

هفته نامه بریتانیایی می نویسد که از نظر خصوصیات شخصی نیز جورج بوش و محمود احمدی نژاد چندان بی شباهت نیستند: هر دو دارای اعتقادات دینی هستند و بارها به هدایت الهی اشاره داشته اند، هر دو به آرمانگرایی و نه عملگرایی گرایش دارند و در استفاده از روش های عوام پسندانه ماهرند.

به نوشته اکونومیست، رئیسان جمهوری آمریکا و ایران از این جهت هم به یکدیگر شباهت دارند که با برکناری جمعی از مقامات با صلاحیت، محافظه کاران همفکر خود را به جای آنان منصوب کرده اند و بخش بزرگی از مردم هر یک از این دو کشور هم رهبر خود را افراد ناشی و خطرناک می دانند

این هفته نامه می نویسد که رئیسان جمهور ایران و آمریکا در عین داشتن برخی شباهت ها، تفاوت های نیز دارند از جمله اینکه آقای احمدی نژاد تنها طی دو سال توانست به فردی نامحبوب تبدیل شود اما برای آقای بوش شش سال طول کشید تا محبوبیت خود را از دست بدهد و همچنین، گرچه ممکن است جورج بوش در مبارزه علیه تروریسم به تعدی به حقوق مدنی متهم شود اما دولت وی زنان را به دلیل بد حجابی از خیابان ها به بازداشتگاه نمی کشد، فعالان دانشجویی را به اتهام تهدید امنیت ملی به زندان نمی افکند و مخالفان سیاسی را خائن نمی نامد یا صدای آنان را خاموش نمی کند.

سیاستهای داخلی و خارجی ایران

اکونومیست می افزاید که از سوی دیگر، اگرچه ممکن است آقای احمدی نژاد مبالغه گو باشد اما تلویحا نگفته که ممکن است آمریکا را بمباران کند، و اگر هم بخواهد چنین کند، توان آن را ندارد زیرا نابرابری تسلیحاتی و دوری مسافت، آمریکا را از دسترس نیروهای ایرانی، مگر احتمالا گروه های کوچک تروریستی، دور نگه می دارد.

این هفته نامه می افزاید که در مقایسه با آمریکاییان، دیدگاه استراتژیک دولت ایران این است که از خارج در معرض خطر حمله نظامی و از داخل در معرض خیانت قرار دارد.

اکونومیست می افزاید که در آمریکا تنها اقلیتی که گرفتار بیماری توهم هستند ممکن است بر این باور باشد که قانون اساسی آن کشور و ارزش های بنیادین آن با خطر نابودی مواجه است اما در ایران، دقیقا چنین اقلیتی است که حکومت را در دست دارد.

این هفته نامه می نویسد که اطرافیان آقای احمدی نژاد را افرادی متعصب تشکیل می دهند که مصمم هستند تنور انقلاب را بدون توجه به هزینه گزاف آن گرم نگه دارند و می افزاید که در عین حال، دولت کنونی توانایی پرداخت چنین هزینه ها را هم دارد زیرا به دلیل افزایش بهای نفت، به درآمدهای ارزی هنگفتی دست یافته که گفته می شود با مجموع درآمدهای نفت در دو دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی مساوی است.

به نوشته اکونومیست، با وجود درآمد ارزی وافر، اقدامات آقای احمدی نژاد باعث سرخوردگی اقتصاددانان ایرانی شده که می گویند به جای ساختن آینده کشور، از این ثروت بادآورده برای سرمایه گذاری سیاسی استفاده شده است و از جمله به سفرهای استانی رئیس جمهور و وعده اجرای طرح های محلی و ادامه یارانه ها اشاره می کنند، که تا 15 درصد تولید ناخالص داخلی را می بلعد.

این هفته نامه می افزاید که سیاست دولت نه تنها مانع انجام اصلاحات حیاتی در ایران شده بلکه سیل پولی که از خزانه دولت جاری می شود باعث نزدیک شدن نرخ تورم به 20 درصد شده، افزایش بهای مسکن در تهران خرید خانه را از حد توان اقتصادی مردم خارج کرده و اختلاف بین فقیران و ثروتمندان به همان اندازه تفاوت طبقاتی در زمان حکومت شاه رسیده که آیت الله ها آن را ساقط کردند.

به نوشته اکونومیست، حتی ثروتمندان هم در ایران چندان از اوضاع خوشنود نیستند و تلاش موفقیت آمیز بازرگانان ایرانی برای غلبه بر محدودیت های وضع شده از سوی غرب هزینه سنگینی را در پی داشته و به عنوان مثال، گشایش اسناد اعتباری در دوبی حدود 10 تا 20 درصد به هزینه واردات می افزاید و بسیاری از معاملات به صورت نقد صورت می گیرد در حالیکه تشدید تحریم های غرب می تواند این شرایط را حتی دشوارتر کند.

این هفته نامه می نویسد که مقامات دولت در تلاش بوده اند تا در مردم اعتماد ایجاد کنند و مثلا به رشد بخش مسکن و خودکفایی در تولید گندم، فولاد و سیمان اشاره داشته اند.

دشواریهای 'شعار ما شما را نمی خواهیم'

اکونومیست در ادامه این گزارش به این شعار دولت ایران می پردازد که درحالیکه جهان به ایران نیاز دارد، ایران محتاج کشورهای خارجی نیست و می افزاید که با توجه به مقررات دست و پاگیر اداری، فساد گسترده و مداخلات مافیایی گروه های متنفذ حکومتی مانند سپاه پاسداران انقلاب و وجود استعدادهای ناشکفته در میان بسیاری از ایرانیان، از این احساس گریزی نیست که آنچه که ایران به دست آورده به مراتب کمتر از امکانات کشوری با چنین منابع و ثروت های طبیعی است.

به نوشته این روزنامه، در مورد منافع سیاسی که نصیب آقای احمدی نژاد شده اختلاف نظر وجود دارد و در حالیکه برخی بر این نظر هستند که وی با اسراف در هزینه کردن منبع دولت توانسته حمایت مردمی به خصوص در میان طبقات کم درآمد روستایی را به دست آورد برخی دیگر با یادآوری اینکه در انتخابات شوراها، موفقیت نامزدهای وابسته به رئیس جمهور در شهرهای محل سابق خدمت او حتی از سایر نقاط کمتر بود که نشان می دهد کسانی که محمود احمدی نژاد را بهتر می شناسند، کمتر به او اعتماد می کنند.

اکونومیست می افزاید که مردم ایران آشکارا از وضعیت اقتصاد کشور خود انتقاد می کنند اما در مورد سایر جنبه های سیاست آقای احمدی نژاد نیز نگران هستند و اظهاراتی مانند زیر سئوال بردن هولوکاست را که فایده ای برای ایران ندارد به عنوان مثال ذکر می کنند و اخیرا محمد قالیباف، شهردار محافظه کار اما عملگرای تهران خواستار "بلوغ و هوشمندی" در سیاست خارجی دولت شد و بسیاری از مردم از این اظهارات استقبال کردند.

این هفته نامه می افزاید که صدای انتقاد از محمود احمدی نژاد، هر چند انتقاداتی بدون جار و جنجال، از طیف های مختلف سیاسی جمهوری اسلامی به گوش می رسد زیرا بر خلاف سال های اول پس از انقلاب، ایران دیگر تحت یک رژیم پلیسی بی رحم اداره نمی شود و سرکوب منتقدان در مقایسه با برخی کشورهای همسایه شدت کمتری دارد.

در عین حال، به نوشته اکونومیست، در دوره آقای احمدی نژاد، سرکوب گزینشی شدت گرفته اما تنها تا حدی که نشان دهد که بروز مخالفت علنی خطرناک است و در اجرای این روش، متحدان بنیادگرای رئیس جمهور در نهادهایی مانند قوه قضائیه، دادستانی و نیروهای انتظامی با شادمانی کامل دستور ارعاب روزنامه های اصلاح طلب، خاموش کردن اعتراضات دانشجویان و کارگران و تهاجم به بدحجابی را به اجرا گذاشته اند.

اکونومیست می افزاید که آقای احمدی نژاد دارای متحدان قدرتمندی است و آیت الله خامنه ای صراحتا مبارزه شدید دولت علیه کجروی اخلاقی را ستوده و گفته است که از نظر او، دولت کنونی بهترین دولتی است که جمهوری اسلامی به خود دیده هرچند این هفته یکی از روزنامه های نزدیک به رهبر جمهوری اسلامی هم رئیس جمهور را به "بی اخلاقی" در برخورد با مخالفان متهم کرد.

اکونومیست در ادامه این مقاله به موقعیت آیت الله خامنه ای در ایران می پردازد و می گوید که وی در سایه آیت الله خمینی از احترام برخوردار است و گرچه می کوشد این احساس را ایجاد کند که از مسایل پیش پا افتاده روزمره به دور است، اما حمایت او از دولت وزن بسیاری دارد.

به نوشته اکونومیست، رهبر جمهوری اسلامی در عین حال دقت داشته است که به رئیس جمهور اختیارات کامل ندهد و مانع از تقویت موقعیت رقیبان محافظه کار احمدی نژاد، از جمله اکبر هاشمی رفسنجانی، در نهادهای کلیدی حکومت نشده است.

همسویی رهبر و رئیس جمهور

این هفته نامه یادآور می شود که در هر حال، آیت الله خامنه ای در مورد پرونده هسته ای ایران کاملا با سیاست انعطاف ناپذیر آقای احمدی نژاد همسویی دارد زیرا هر دو نفر نسبت به مقاصد غرب ظنین هستند، و احساس می کنند که بهترین دفاع در برابر آن، تهاجم است و بر این باور هستند که ایران در موقعیتی قرار گرفته که می تواند دوباره نقش یک قدرت منطقه ای را برعهده بگیرد.
.

	'اتهام جاسوسی به موسویان ایران را منزوی تر کرده است'

به نوشته اکونومیست، آیت الله خامنه ای به مهارت رئیس جمهور در به کار گرفتن روش های عوامگرایانه احترام می گذارد، زیرا آقای احمدی نژاد بهتر از رقیبان خود توانسته است کسب فن آوری هسته ای را به سرنوشت ملی ارتباط دهد.

هفته نامه بریتانیایی می افزاید که برقراری چنین ارتباطی ساده نبوده است زیرا برای کشوری با ذخایر غنی گاز و نفت طبیعی تلاش برای داشتن فن آوری هسته ای منطقی به نظر نمی رسد آنهم در حالیکه با هزینه ساختن یک نیروگاه هسته ای می توان ده نیروگاه گازی با همان ظرفیت ساخت و از گاز طبیعی ایران، که در حال حاضر به هدر می رود، استفاده کرد.

اکونومیست می نویسد که دولت توانسته است برنامه هسته ای را به عنوان موضوعی مرتبط با غرور ملی مطرح کند و ظاهرا بسیاری از ایرانیان تعهد دولت در این زمینه را باور دارند که این برنامه ها هدفی صلح آمیز را دنبال می کند.

این هفته نامه می افزاید که در مقابل، کشورهای غربی به رهبری آمریکا در توضیح این نظر خود برای مردم ایران چندان موفقیتی نداشته اند که نظر آنان محروم کردن ایران از فن آوری هسته ای نیست بلکه مخالفت با این برنامه ها صرفا از عدم اعتماد به رهبران جمهوری اسلامی ناشی می شود.

اکونومیست یادآور می شود که با وجود ستایش مقامات ایرانی از گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی، این واقعیت را نمی توان کتمان کرد که این گزارش حاوی اظهارات صریحی از جمله در این مورد است که با وجود همکاری ایران با این نهاد، از این کشور انتظار می رود که به خواست شورای امنیت در زمینه تعلیق غنی سازی عمل کند و برای مرتفع ساختن تردیدهای موجود درباره هدف های هسته ای خود، اقدامات بیشتری صورت دهد و همین نکات می تواند باعث افزایش شکاف در میان ایرانیان شود.

این هفته نامه سپس با اشاره به سخنان اخیر آقای احمدی نژاد در وارد کردن اتهام جاسوسی هسته ای به حسین موسویان، از نزدیکان اکبر هاشمی رفسنجانی، می نویسد که این سخنان باعث انزوای بیشتر ایران در جهان شد و این سئوال را مطرح کرد که اگر ایران موضوعی برای مخفی کردن ندارد، چه نیازی به جاسوسی کردن درباره آن است؟

به نوشته اکونومیست، هرچند ممکن است دولت ایران در حال حاضر خطری را از خارج احساس نکند، اما اشتباه است اگر امکان بروز جنگ در اثر واقعه ای ناگهانی را نادیده بگیرد.

در عین حال، به نوشته این هفته نامه، موضوع نگرانی آورتر برای آقای احمدی نژاد باید هزینه سیاسی ایجاد احساس امنیت باشد زیرا سیاست های او همراه با تاکید بر اینکه خطر حمله از سوی آمریکا وجود ندارد باعث می شود تا بنیادگرایان طرفدار او درانتخابات مجلس در ماه مارس ناکام بمانند.

به نوشته اکونومیست، در انتخابات ریاست جمهوری سال 2005، بیست ملیون تن از رای دهندگان ایرانی از شرکت در انتخابات خودداری کردند اما در حال حاضر، بسیاری از آنان بی صبرانه در انتظار آن هستند که نظر خود را در انتخابات آینده مجلس بیان کنند و ممکن است آقای احمدی نژاد هم، مانند فرشته منتقم خود، جورج بوش، در دو سال آینده با پارلمانی دست و پنجه نرم کند که اکثر نمایندگان آن می خواهند هرچه زودتر از دست او خلاص شوند.

بهزا‌د - ایران - تهران متاسفانه خیلی از مردم ایران افراد عامی هستند و تنها چیزی را باور میکنند که به انها بگویی.نه جرات دارند و نه حال تحقیق که چه بر سرشون می یاد. فکر میکنند دنیا همینه که توش هستن.اون بسیجی بدبت که سرش رو به اسم دین کلاه میزارن و با بدبختی زندگی می کنه نمیدونه که حقشو میخورن و بهش میگن بورو از ناموست دفاکن.دلم برای بعضی هاشون میسوزه . باسختی زندگی میکنند وفکر میکنند که همش تقصیر امریکا هست.و نمیدونند که اگر تحریم امریکا نبود تورم هم نبود.و جنس ها خارج گرون نبود.چون دلار 1000 تومان نبود. از خواب بیدار شین . جمعه 2 آذر 1386

مریم - ایران - یه جایی من به این هفته نامه میگم اینجا ایرانه حزب یعنی چی آقای احمدی نژاد که با حزب روی کار نیومده تو ایران کسی که قلبها رو تصاحب کنه رای میاره این حرفا رو نزنید اونوقت مثل همیشه بعد انتخابات پشیمون میشید اون مخالفایی که میگید اکثرشون وقتشون رو پای برنامه های ماهواره میگذرونن وقت رای دادنم ندارن. جمعه 2 آذر 1386

مریم - ایران - ایران مریم جان قلبهارو تصاحب کنه یعنی چی مگه فیلم هندیه مردم نون واب میخوان انشالا که روزی بیاد که کسی را انتخاب کنند که فهم وشعور سیاسی داشته باسه و در کنار اینها ادم خوبی هم باشه جمعه 2 آذر 1386

سیروس - ایران - استارا با توجه به نیات شیطانی قدرتها با همین 60٪ درستی کار اقای احمدی نژاد 100٪ قبولش میکنیم . اول یه دنیا زور بود و ایران حا لا یه دنیا زوره با احمدی نژاد. دمش گرم . جمعه 2 آذر 1386

پژمان - ایران - تهران با سلام من کاری به درست یا نادرست بودن مطالب این هفته نامه ندارم اما آن چیزی که هویداست این است که مردم ایران تحمل پرداخت هزینه ی یک جنگ دیگر را ندارند یک دلیل آن این است که جنگ هشت ساله را آمریکا و عراق به ایران تحمیل کردند اما جنگ احتمالی آینده را افرادی نظیر آقای احمدی نژاد به مردم ایران تحمیل می کنند در نهایت این مردم هستند که در بین این فشارها از بین می روند . مردمی که بعداز گذشت حدود 20 سال از پایان جنگ شاهد آن هستند که سال به سال فشارهای زندگی بیشتر شده و فاصله های طبقاتی افزون تر گردیده است. اگر مردم ایران آن فشارهای اقتصادی زمان جنگ را تحمل کردند یک دلیل آن هزینه های جنگ بود اما الان که از جنگ خبری نیست به مراتب امنیت اقتصادی و شغلی مردم نسبت به قبل به خطر افتاده است .احیانا آقای خاتمی احساس این را داشته که اگر همانند احمدی نژاد شمشیر را از روی ببندد جامعه ی جهانی بر علیه او بپا خواهد خواست لذا با هوشمندی طرح گفتگوی تمدنها را مطرح کرد تا بدینوسیله به جهانیان ثابت کند کشوری که طالب گفتگو با تمدنها و اندیشمندان است هیچگاه خواهان جنگ افروزی نیست ضمن اینکه در آمدهای نفتی دولت خاتمی بمراتب کمتر از دولت احمدی نژاد بود اما شرایط اقتصادی بهتر از حال بوده است. نکته دیگر اینکه در زمان آقای خاتمی دانشجویان و قشر متفکر و فرهیخته ی جامعه امکان بیان مطالب خود را با آزادی بیشتری نسبت به زمان حال داشته اند .جمیع این موارد این را به ذهن متبادر می کند که امثال آقای احمدی نژاد برای ایران و ایرانی نه تنها خطرناک بلکه فوق العاده خطرناک می باشند هر چند اینان به آینده کشور و آبادانی آن علاقمند باشند گرچه اینطور دوستی حکایت دوستی خاله خرسه است به هر حال این مردم عزیز هستند که با نظارتهای استصوابی شورای نگهبان در انتخابات دچار محدودیت در انتخاب هستند ولی توجه کنند که حضور افراد داغ انقلابی همانند احمدی نژاد کشور را با خطرهای جدی روبرو می کند پس در انتخابهای خود دقت کنند./ با تشکر جمعه 2 آذر 1386

سارا - فیلیپین - مانیل آقای پژمان ایران تهران، برادر هنوزکه خبری نیست اینقدر ترسیدی!!؟؟ کاش تو این نامه بلد بالات توضیح میدادی آقای خاتمی با این برنامه هوشمندانه گفت گوی تمدنها!!! چه در دری از مملکت دوا کرد؟ جمعه 2 آذر 1386

مریم - ایران - یه جایی مریم- ایران-تهران دعات خیلی وقته مستجاب شده خبر نداری.بهزاد-ایران عامی خودتی ماکه دانشجو و استادا رو طرفدار این آقا استاد دیدیم سارا خوب زدی تو برجکش.سیروس من که 100 درصد ازش راضی ام اما باز دمت گرم. شنبه 3 آذر 1386

م. محمدی - ایران - تهران فرق احمدی نژاد با بوش اینه که احمدی نژاد حرف میزنه ولی بوش حرف مفت می زنه شنبه 3 آذر 1386

پژمان - ایران - تهران خانم سارا من از آینده ی مبهمی که این آقایان برایمان ترسیم کرده ام میترسم و این حق من است که از آقایان امنیت و رفاه را بخواهم . زیاده خواه هم نیستم فکر نمی کنم کسی ایرانی را شایسته ی رفاه و امنیت نداند مگر کسانی که از ایران وایرانی نفرت دارند من از کسی طرفداری نمی کنم اما تا به این اندازه کشورمان در خطر حمله واقع نشده بود به نظر من و خیلی های دیگر این خطر را مقامات بلند پایه ی فعلی رژیم ایران خواه و ناخواه برای ایران بوجود آورده اند اگر روزی حمله ی به ایران انجام شود به هیچ مقامی آسیب نخواهد رسید و فقط این ملت هست که باید تاوان ندانم کاریهای آقایان را بدهد . من برای آینده خود و کشورم افق روشنی نمی بینم و اگر اسم این نگرانی ترس است بله من ترسو هستم. شنبه 3 آذر 1386

هومن - ایران - تهران ضمن تایید حرفهای آقا پژمان - در جواب سار خانوم از فیلیپین ، آقای خاتمی اگر دردی از مملکت دوا نکرد باعث بوجود اومدن د بدبختیو بیچارگی بیشتر هم نشد. ولی حالااااااا متاسفم، امیدوارم آن دسته از مردمی که در توهم به سر میبرند هر چه زودتر به خودشون بیان. شنبه 3 آذر 1386

سارا - فیلیپین - مانیل اقای پژمان من به نگرانی شما حق میدم.ریشه بعضی از این نگرانیها را باید از جاهای دیگری جست. اما این درست نیست که همه تقصیرها به گردن هیات حاکمه بیفتد. فرصت طلبان خارجی نهایت بهره و سو استفاده را از این ترس و نگرانی برده و با دامن زدن به آن میانه دولتها وملتها تفرقه انداخته و نیات پلید خودشان را پیش میبرند.اما اگه یه کم خوب نگاه کنید و عینک خوشبینی بزنید میبینید که مسوولان تمام تلاششان در جهت همین تامین امنیت و رفاهی است که شما و همه ایرانیان عزیز به آن نیاز دارند. در دنیای امروز هرجا ملتها پشتیبان دولتها بودند موفقتر بودند. یکشنبه 4 آذر 1386

مرتضی - ایران - یزد یکی از جالبترین و واقعیترین مقالاتی بود که تا به الان خونده بودم و تعجب می کنم که چه طور انگلیسی ها از وضعیت ما بهتر از خودمون خبر دارن ولی شایدم نویسنده اش یه ایرونی بوده.در ضمن در آینده ای خیلی نزدیک همه چی معلوم میشه.شما هم خیلی تو سر هم نزنین که کاری از دستتون بر نمی آد. یکشنبه 4 آذر 1386