رویارویی دو رئیس به نفع کیست؟

نهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران یکی از پیچیده ترین وپر حاشیه ترین انتخاباتی بود که در طول تاریخ انتخابات ایران برگزار شده بود  انتخاباتی که در آن علاوه بر کاندیداتوری  افراد بسیار عادی و عوام  شخصتهای بسیار مهم و وزنه های سیاسی متعددی شرکت کرده بودند اگر باکمی دقت و ارزیابی در  انتخابات ریاست جمهوری قبلی ها  نظری افکنده می شد به راحتی رئس جمهور منتخب ملت قابل شناسایی و حدس  بود اما در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری پس از دلسردی مردم از اصلاح طلبان و روی آوردن آنها به گروههای ارزشی و اصولگرا در یک اتفاق نادر از این گروهها پنج شخصت اصلی که با اعلام نامزدی در انتخابات  که البته هیچ یک حاضر به کنار گیری از رقابت نشده و ثبت نام کردند و در طرف دیگر رقابت نیز نماینده گان اصلاح طلب و دوم خردادی نیز حاضر به کنارگیری به نفع هم گروهی خود نشدند و بالاخره برای اولین بار در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری این انتخابات به دور دوم کشیده شده و محمود احمدی نژاد با تحمیل شکستی سخت بر هاشمی رفسنجانی بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد.

انتظار می رفت با پایان یافتن  انتخابات و روشن شدن وضعیت ریاست جمهوری دوران تهدید وتخریب نامزدهای انتخاباتی به پایان رسیده و با رسیدن برخی از این نامزدها به جایگاه وقدرت از جمله تکیه زدن لاریجانی بر صندلی حساس و مهم دبیری شورای عالی امنیت ملی و عزیمت قالیباف به خیابان  بهشت و تکیه بر شهرداری تهران و راه اندازی حزب اعتماد ملی به دبیر کلی  کروبی و گرد آمدن بخشی از گروههای دوم خردادی به محوریت هاشمی  تا حدودی فضای مسموم وتخریب گر دوران انتخابات به دوران آرامش و توسعه سیاسی خواهد رسید .

در این میان هر چند به خاطر فروپاشی بخشی از گروههای  طرفدار اصلاحات و شروع فعالیت جدی کروبی در قالب حزب اعتماد ملی به نظر می رسید حداقل بخشی از بدنه گروههای دوم خردادی با محوریت کروبی در عرصه سیاسی کشور دولت را با چالشهای مواجه کند اما کمتر کسی فکر می کرد که تنش های دوره انتخابات ریاست جمهوری بین هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد به حدی پیش رود که این دو آشکارا همدیگر را متهم به  کارشکنی در روند فعالیت های کشور نمایند   و اتهاماتی را علیه همدیگر مطرح کنند  که با توجه به جایگاه و شان اجتماعی وسیاسی بسیار دور از ذهن و باور می باشد چرا که  از یک طرف آیت الله هاشمی رفسنجانی که به استوانه نظام نیز ملقب شده  است از چهره های انقلابی و تاثیر گذار در انقلاب بوده که با یک عمر فعالیت در نظام و انقلاب شاید بتوان از آن به عنوان تاریخ زنده انقلاب نام برد

هاشمی سابقه مبارزاتی  طولانی قبل ازانقلاب  داشته پس از انقلاب عضویت در شورایعالی دفاع ، ریاست مجلس ، ریاست جمهوری ،ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام و ریاست مجلس خبرگان را در کارنامه خود داشته  پس از مقام معظم رهبری  اززحمتکش ترین و برجسته ترین مقاماتی است که سابقه خدمت در نظام را در کارنامه خود ثبت کرده است   و از جایگاه والای نیز نزد مقام معظم رهبری بر خوردار  می باشد .

از طرف دیگر  دکتر محمود احمدی نژاد به عنوان عالی ترین مقام اجرایی کشور که با رای اکثریت مردم ایران به عنوان ریاست جمهوری برگزیده مردم و مورد حمایت دستگاههای مختلف کشور و مقام معظم رهبری می باشد .

با توجه به جایگاه بسیار رفیع و مهمی که هردونفر از نظر سیاسی و اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی از آن برخوردارند از یک طرف و برهه حساس  و سرنوشت سازی که کشور در حاضر از در عرصه  بین الملی با آن روبرو است و همچنیین شدت وعمق اتهامات مطرح شده نکاتی قابل تامل می باشد .

1-عده ای از کارشناسان مباحث سیاسی وبا ابراز تاسف از بوجود آمدن چنیین فضایی ادامه چنیین روندی را برای کشور فاجعه آمیز تلقی کرده که می تواند خسارتهای جبران ناپذیری را برای کشور ونظام به دنبال داشته باشد به طوری  حتی وجود اختلاف موجود را با فضای شکست ملی شدن صنعت نفت مقایسه کرده که علت چنین شکستی را بوجود آمدن اختلاف بین مصدق و آیت الله کاشانی بود .و می پرسند .

آیا اگر رخداد ناگواری روی دهد ـ که هیچ بعید نیست ـ زمانی نخواهد رسید که کتاب‌های درسی آینده ما بگویند و بنویسند: درست در زمانی که تهدیدهای جدی مملکت ایران اسلامی را تهدید می‌کرد، دو گروه که هر دو خود را انقلابی می‌دانستند و تا دیروز هم در کنار هم بودند، چنان به جان یکدیگر افتادند که گویی هیچ نقطه مثبتی در یکدیگر سراغ ندارند و تنها و تنها در پی حذف یکدیگرند؟

هرچند مقایسه کردن اختلافات هاشمی و احمدی نژاد با مصدق وکاشانی با توجه به ثبات نظام و درایت مقام معظم رهبری مقایسه ای نادرست و اشتباه می باشد اما واقعیت این است که ادامه چنیین روندی قطعا فقط به نفع دشمنان نظام خواهد بود  که  در حال حاضر نیز مترصد اجرای نقشه های شوم خود در مقابل حقوق حقه ملت ایران در مورد بحث هسته ای هستند. و هوشیاری و وحدت ملی و انسجام اسلامی که امسال را نیز با درایت مقام معظم رهبری به نام سال وحدت ملی و انسجام اسلامی نامیده اند لازمه چنیین برهه و مقطعه ای می باشد که عملا با ادامه چنیین روندی به وحدت ملی خسارت  جبران ناپذیری وارد شده است  .

2- عمق اتهامات و تهمت های هر دو گروه و در راس آنها آقای هاشمی واحمدی نزاد  اتهامات بسیار سنگین و امنیتی می باشد اینکه عالی ترین مقام اجرایی کشور، نه فقط بالاترین مدیران و مسوولان منتسب به یکی از استوانه های نظام را به اتهامات بسیار سنگینی چون جاسوسی، فساد و خیانت منتسب می کند، بلکه خود وی را نیز که هم اکنون ریاست دو نهاد کلیدی (مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان) بر عهده دارد، به پشتیبانی آگاهانه از چنین جرائم سنگینی متهم می کند.و از طرف دیگر دولت و ریاست آن نیز متهم به کم کاری بربخشی از وظایف مهم خود شده و در حالی که خطر بسیار بزرگی کشور را تهدید می کند چنیین تهدیدی را انکار می کند از اتهامات بسیار بزرگ وامنیتی است که با هستی وکیان یک کشور گره خورد و صحیح بودن اتهامات هریک از آنها  حکایت از تهدید بزرگ امنیتی می باشد که مسبب آن یکی از طرفین در گیر می باشد که خود از سران نظام می باشند .

به هر حال امید است که هریک از این اتهامات فقط سوء تفاهمی باشد که خواسته و ناخواسته به زبان رانده شده است والا ادامه چنیین روند نظام را با خطرات مهمی مواجه خواهد نمود.

3- نکته سوم اینکه با توجه به نامیدن سال 86به نام سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی انتظار می رود مسولین نظام خود عملا در رفتار ،گفتار وکردار خود به مردم و احزاب و گروههای سیاسی آن را نشان دهند و با تدبیر و تدبر در گفتار و کردار خود ضمن پرهیز از دامن زدن به اختلافات  مانع از سوء استفاده عناصر فرصت طلب داخلی و خارجی شده و با توجه به شرایط حساس کشور چه از نظر بین الملی و چه از نظر داخلی که در یک مرحله جهش بزرگ علمی ،اقتصادی ،وصنعتی می باشد بار دیگر طعم شیرین پیروزی دیگری را به ملت ایران بچشانند که تا کنون فرزندان این ملت با جهادی بزرگ در حال رسیدن به قله های رفیع افتخار ات جدید می باشند .