او سال هاست برکنار شده
+0
رأی دهید
-0
او سال هاست برکنار شده
فرزاد حبیب اللهی؛همه چیز به طرز عجیبی شبیه آن روز بهاری بود. حتی وقتی آرش برهانی پس از مدت ها پایش به گل باز شد و عدد 2 مقابل نام استقلال قرار گرفت، می شد بوی استقلال - سایپای اردیبهشت 1378 را استشمام کرد. آن روز هم حجازی خیلی زود فاصله اش را با حمید علیدوستی، دو گل دید اما 2 بر صفر تا دقیقه 90 تبدیل به 3 - 4 شد تا همان شب تلفن همراه حجازی زنگ بخورد؛ «بهتر است خودت استعفا بدهی...» مردی که استعفا در خونش نبود، خیلی زود حکم برکناری اش را گرفت و از آن روز اپوزیسیون «همه» شد، اپوزیسیون بلاژویچ، برانکو، کخ و البته امیر قلعه نویی. آقای اپوزیسیون اما در مقام «مجری» همانی است که بود. تمام صفات منفی او البته زیر سایه همان مکالمه چند دقیقه یی فتح الله زاده و حجازی در آن شب بهاری قرار گرفت، تا جایی که مدیرعامل استقلال همین چند روز قبل به یکی از خبرنگاران نزدیک خود گفت؛ «خودمان هم فهمیده ایم با حجازی به جایی نمی رسیم اما به خاطر کاری که 9 سال قبل با او کردم، مدیونش هستم و باید فعلاً با ناصرخان راه بیاییم.» 
حجازی اما برای اعضای هیات مدیره استقلال «ناصرخان» نیست. وقتی یکی از آنها مستقیم با علی آبادی تماس می گیرد و التماس اخراج سرمربی استقلال را دارد، عمق فاجعه مشخص می شود. ناصر حجازی سه شنبه شب و طوری در هتل المپیک قدم می زد و لبخند ملیح چاشنی قدم های سبکش می شد که چند بازیکن استقلال به دوستان رسانه یی خود گفتند؛ «سرمربی ما اصلاً استرس ندارد.» این «بی قیدی» که در تمام طول فصل جاری همراه و همنشین حجازی بوده، باز هم بازی 2 بر صفر برده را با شکست 3 بر 2 عوض کرد تا 9 آبان 86 را به آن روز بهاری پیوند بزند. هر چند این بار برخی با رگ های متورم گردن اصرار داشتند نسبتی واقعی میان حجازی و کاپلو برقرار کنند اما این تنها تلاشی نافرجام بود از سوی مخالفان قلعه نویی که سرانجام به چشم خود دیدند؛ «نه، با حجازی به جایی نمی رسیم.» اکنون وقت حکومت «سایه» است. خود حجازی هم پذیرفته که «منتقد خانه نشین» کارش بسیار آسان تر از «سرمربیگری استقلال» است و ترجیح می دهد به جای سپردن گوش های خود به شعار «حجازی کاپلو» فریاد چند هزار هواداری را بشنود که عاجزانه خواهان وداعش با استقلال هستند. حجازی البته باز هم استعفا بده نیست. چه در این صورت چندین میلیون تومان را از دست می دهد در حالی که «حکم برکناری»، تا ریال آخر قرارداد 130 میلیون تومانی را به حساب او واریز خواهد کرد. فرهاد مجیدی اشک می ریزد، امیرحسین صادقی از زمین بلند نمی شود و نوازی چهارزانو نشسته است اما تمام این تصاویر به نمای بسته مردی ختم می شود که مات و مبهوت روی نیمکت نشسته و به روزهایی فکر می کند که سرخوشانه به بلاژ، برانکو، قلعه نویی و «همه» می تاخت و عکس خود را روی جلد روزنامه ها می دید. او می رود چرا که به رغم خودشیفتگی ظاهری، هیچ گاه خودش را دوست نداشت؛ او می رود حتی اگر باز هم برکنار نشود. او سال ها است که رفته است.
حجازی تشویق شد
اختصاصی اعتماد، ورزشگاه آزادی؛ وقتی که استقلال گل دوم را از رقیب خورد، برخلاف تصور همه، یک سری از لیدرها که همه آنها را می شناختند بنا را گذاشتند به تشویق حجازی. حتی زمانی که استقلال گل سوم را هم خورد شعار «حجازی کاپلو» از سوی لیدرهای نزدیک به حجازی قطع نشد. آنها در یک حرکت سیاستمدارانه جو استادیوم را به نفع حجازی برگرداندند. هر چند سکوهایی که تحت تاثیر لیدرهای استقلال نبودند شعار «حجازی حیا کن، استقلال رو رها کن» را فریاد می زدند. به هر حال با سوت پایان مسابقه سناریوی دیگری هم آغاز شد. چند تا از بازیکنان تیم به حالت گریه روی زمین چمن استادیوم نشستند تا حجازی که پس از سوت پایان مسابقه از روی نیمکت بلند نشده بود، در قامت یک قهرمان(،) به وسط زمین برود و زیر بغل تک تک بازیکنانش را بگیرد و با آنها به رختکن برود. از آن سو خبرنگاران در انتظار حضور او در سالن کنفرانس بودند که هاشم ساعدی سخنگوی باشگاه بیرون از سالن ملتمسانه از او خواست در کنفرانس حرف تندی نزند. کنفرانس با سوالات حمایتی چند خبرنگار نزدیک به حجازی آغاز شد و البته تمام حامیان حجازی توپ را به زمین قلعه نویی انداختند. هر چند وقتی یک خبرنگار معترض از او پرسید؛ «یعنی تمام مشکلات برای حاشیه سازی قلعه نویی است و تیم مشکل فنی ندارد؟» حجازی جواب داد؛ «من آمدم اینجا تا بگویم یک مربی بازنده حرفی برای گفتن ندارد.» او با این جمله سالن کنفرانس را به حالت قهر ترک کرد. با این اتفاقات احتمال اینکه حجازی شب گذشته حکم اخراج خود را از باشگاه استقلال گرفته باشد، چندان زیاد نیست. هر چند نباید اطمینان داشت او زمان زیادی را روی این نیمکت باقی بماند.
حجازی اما برای اعضای هیات مدیره استقلال «ناصرخان» نیست. وقتی یکی از آنها مستقیم با علی آبادی تماس می گیرد و التماس اخراج سرمربی استقلال را دارد، عمق فاجعه مشخص می شود. ناصر حجازی سه شنبه شب و طوری در هتل المپیک قدم می زد و لبخند ملیح چاشنی قدم های سبکش می شد که چند بازیکن استقلال به دوستان رسانه یی خود گفتند؛ «سرمربی ما اصلاً استرس ندارد.» این «بی قیدی» که در تمام طول فصل جاری همراه و همنشین حجازی بوده، باز هم بازی 2 بر صفر برده را با شکست 3 بر 2 عوض کرد تا 9 آبان 86 را به آن روز بهاری پیوند بزند. هر چند این بار برخی با رگ های متورم گردن اصرار داشتند نسبتی واقعی میان حجازی و کاپلو برقرار کنند اما این تنها تلاشی نافرجام بود از سوی مخالفان قلعه نویی که سرانجام به چشم خود دیدند؛ «نه، با حجازی به جایی نمی رسیم.» اکنون وقت حکومت «سایه» است. خود حجازی هم پذیرفته که «منتقد خانه نشین» کارش بسیار آسان تر از «سرمربیگری استقلال» است و ترجیح می دهد به جای سپردن گوش های خود به شعار «حجازی کاپلو» فریاد چند هزار هواداری را بشنود که عاجزانه خواهان وداعش با استقلال هستند. حجازی البته باز هم استعفا بده نیست. چه در این صورت چندین میلیون تومان را از دست می دهد در حالی که «حکم برکناری»، تا ریال آخر قرارداد 130 میلیون تومانی را به حساب او واریز خواهد کرد. فرهاد مجیدی اشک می ریزد، امیرحسین صادقی از زمین بلند نمی شود و نوازی چهارزانو نشسته است اما تمام این تصاویر به نمای بسته مردی ختم می شود که مات و مبهوت روی نیمکت نشسته و به روزهایی فکر می کند که سرخوشانه به بلاژ، برانکو، قلعه نویی و «همه» می تاخت و عکس خود را روی جلد روزنامه ها می دید. او می رود چرا که به رغم خودشیفتگی ظاهری، هیچ گاه خودش را دوست نداشت؛ او می رود حتی اگر باز هم برکنار نشود. او سال ها است که رفته است.
حجازی تشویق شد
اختصاصی اعتماد، ورزشگاه آزادی؛ وقتی که استقلال گل دوم را از رقیب خورد، برخلاف تصور همه، یک سری از لیدرها که همه آنها را می شناختند بنا را گذاشتند به تشویق حجازی. حتی زمانی که استقلال گل سوم را هم خورد شعار «حجازی کاپلو» از سوی لیدرهای نزدیک به حجازی قطع نشد. آنها در یک حرکت سیاستمدارانه جو استادیوم را به نفع حجازی برگرداندند. هر چند سکوهایی که تحت تاثیر لیدرهای استقلال نبودند شعار «حجازی حیا کن، استقلال رو رها کن» را فریاد می زدند. به هر حال با سوت پایان مسابقه سناریوی دیگری هم آغاز شد. چند تا از بازیکنان تیم به حالت گریه روی زمین چمن استادیوم نشستند تا حجازی که پس از سوت پایان مسابقه از روی نیمکت بلند نشده بود، در قامت یک قهرمان(،) به وسط زمین برود و زیر بغل تک تک بازیکنانش را بگیرد و با آنها به رختکن برود. از آن سو خبرنگاران در انتظار حضور او در سالن کنفرانس بودند که هاشم ساعدی سخنگوی باشگاه بیرون از سالن ملتمسانه از او خواست در کنفرانس حرف تندی نزند. کنفرانس با سوالات حمایتی چند خبرنگار نزدیک به حجازی آغاز شد و البته تمام حامیان حجازی توپ را به زمین قلعه نویی انداختند. هر چند وقتی یک خبرنگار معترض از او پرسید؛ «یعنی تمام مشکلات برای حاشیه سازی قلعه نویی است و تیم مشکل فنی ندارد؟» حجازی جواب داد؛ «من آمدم اینجا تا بگویم یک مربی بازنده حرفی برای گفتن ندارد.» او با این جمله سالن کنفرانس را به حالت قهر ترک کرد. با این اتفاقات احتمال اینکه حجازی شب گذشته حکم اخراج خود را از باشگاه استقلال گرفته باشد، چندان زیاد نیست. هر چند نباید اطمینان داشت او زمان زیادی را روی این نیمکت باقی بماند.
|
|
|