فیلم مستند ده نمکی در شبکه ویدئوی خانگی

فیلم مستند ده نمکی در شبکه ویدئوی خانگی

اگر در سال های گذشته کارگردانی نبود که از دل فوتبال، فیلم مستند خوبی را بیرون بکشد و تنها میلاد صدرعاملی را داشتیم که پیاده روهای واراژین را ساخته بود و البته جعفر پناهی که «آفساید» را ساخت، حالا فیلم مستندی از مسعود ده نمکی در شبکه ویدئوی خانگی توزیع شده که شاید در نگاه اول هر کسی را پس بزند ولی کافی است فیلم را با یک اسکناس هزارتومنی بخرید تا بفهمید یک ساعت و نیم مستند ده نمکی چقدر از او وقت برده.

«کدام استقلال، کدام پیروزی» پارسال در سینما سپیده اکران خصوصی شد و با وجود اینکه مدت زیادی را در انتظار اکران ویژه فیلم های مستند بود، بالاخره از سوی یکی از شرکت های توزیع سی دی خانگی تکثیر شده. به هر حال برخلاف «آفساید» و «پیاده روهای واراژین» که به صورت رسمی اصلاً در دسترس مردم نبود، این بار «کدام استقلال، کدام پیروزی» حتی در بساط دستفروش های کنار خیابان هم دیده می شود؛ فیلم مستندی که محور آن مرگ هفت تماشاگر بازی ایران- ژاپن است و البته پس از آن می رود سراغ استقلال- پرسپولیس. او برای این فیلم مستند دست کم دو سال فیلمبرداری کرده و در چهار داربی، 15 فیلمبردار را به استادیوم آزادی فرستاده تا صحنه یی را از دست ندهد. فیلم واقعاً چیز جذابی از آب درآمده. جالب اینکه با وجود فرهنگ عجیب تماشاگران استادیوم حتی یک کلمه از شعارهای آنها هم سانسور نشده. این مستند صحنه های جذابی از کارگران، ورزشگاه تمرینی پرسپولیس را هم دارد، صحنه هایی از منزل درگذشتگان ورزشگاه آزادی و البته کلی سکانس هیجان انگیز دیگر بیش از هر چیزی آدم را به یاد ضعف های مستند ورزشی در ایران می اندازد. واقعاً اگر پیش از ده نمکی کسی تجربه مستند سازی ورزشی در ایران داشت شاید ضعف های فیلم ده نمکی بیشتر به چشم می آمد.