بازیگر یانگوم : آشپزی را در آموزشگاه سلطنتی یاد گرفتم
بازیگر یانگوم : آشپزی را در آموزشگاه سلطنتی یاد گرفتم
لی یونگ آئه، بازیگر نقش «یانگوم» زمانی که 32 سال داشت در این سریال به ایفای نقش پرداخت، او درباره شخصیت « یانگوم» در سریال «جواهری در قصر» می‌گوید: در هر جامعه و در هر مقطع تاریخی، همواره افرادی وجود دارند که برخلاف جریان معمول زمان خود حرکت می‌کنند، «یانگوم» از جمله این افراد است که در دوران حکومت یازدهمین پادشاه سلسله جوزهون متولد شد، زمانی که فعالیت زنان در جامعه به شدت محکوم شد و ممنوع بود. 
به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا، لی یونگ آئه که در سریال تاریخی «جواهری در قصر» در بیش از 50 قسمت برای شبکه MBC کره جنوبی بازی کرده است، درباره‌ی دلایل پذیرفتن این نقش یادآور می‌شود: پس از خواندن فیلم‌نامه، متقاعد شدم که «یانگوم»، بزرگ و بهترین نقشی خواهد بود که در طول دوران بازیگر‌ی‌ام، ایفا می‌کنم.
او که با بازی در سریال «جواهری درقصر»، پس از سه سال مجددا به تلویزیون بازگشته، برای سومین بار است که بازی در یک سریال را تجربه می‌کند.
لی یونگ آئه، درباره ایفای نقش در سریال‌های تاریخی می‌گوید: وقتی قرار بود «جواهری در قصر» از تلویزیون پخش شود، بسیار مضطرب بودم؛ چرا که ایفای نقش در یک سریال تاریخی بسیار متفاوت است و من تجربه چندانی در این حوزه نداشتم. گاهی اوقات به هنگام ایفای نقش در مجموعه تاریخی «جواهری درقصر» احساس می‌کردم که یک بازیگر صفر کیلومتر هستم.
بازیگر نقش یانگوم در عین حال به این نکته اشاره دارد که برای بازی درسریال « جواهری در قصر» ساعات متمادی تمرین کرده است. در این امر «لی یونگ هون»، کارگردان موفق درام‌های تاریخی، یاری رسان وی بوده است.
به گزارش ایسنا، لی یونگ آئه برای بازی در نقش «یانگوم»، آشپزی را در آموزشگاه آشپزی سلطنتی یاد گرفت تا به خوبی از بازی در نقش یک آشپز سلطنتی بربیاید.
وی در این باره می‌گوید: در این آموزشگاه یاد گرفتم که چگونه غذاهای سلطنتی بپزم و میز غذا را به سبک سنتی بچینم. در آموزشگاه آشپزی غذاهای سلطنتی تازه متوجه شدم که شیوه سفره آرایی معانی و مفاهیم خاص خود را دارد که برایم بسیار عجیب و جالب بود.
لی یونگ آئه که بازی در سینمایی «همدردی با لیدی ونگیس» محصول سال 2005 آخرین کار او محسوب می‌شود، تفاوتی درباره ایفای نقش درتلویزیون و سینما قائل نمی‌شود و در این باره می‌گوید: در سینما و یا تلویزیون تمایزی برای شیوه بازی‌ام قائل نمی‌شوم. حتی فکر نمی‌کنم بازی در صحنه تئاتر هم تفاوتی با سینما و تلویزیون داشته باشم. برای من تنها خود بازی است که اهمیت دارد و نه قالبی که قرار است در آن قرار گیرد ، بنابراین حتی قرار است نقشی را انتخاب کنم تنها به این فکر می‌کنم که آیا این نقش خوب است یا نه ؟