این برنامه که "عباس کیارستمی، تصویرساز" نامگذاری شده از ۷ ژوئیه آغاز شده و تا 25 سپتامبر ادامه دارد. در این برنامه تمام فیلم های کیارستمی، از آثار اولیه او مانند "مسافر" و "لباسی برای عروسی" تا آثار دیجیتال او مانند "پنج"، "ده" و "ده درباره ده" به نمایش درآمده اند.
حتی فیلم کمیاب "کاخ جهان نما" ساخته شده در سال ۱۳۵۶ نیز در این مجموعه نمایش داده شده است. کتی گریتز که برگزار کننده این برنامه بود گفت که این یکی از سخت ترین پروژه هایی بوده که روی آن کار کرده است. با این حال او موفق شد که نسخه ۱۶ میلیمتری و ۳۵ میلیمتری اغلب فیلم های قدیمی کیارستمی را از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تهیه کند.
مرور آثار کیارستمی با استقبال خیلی خوبی روبرو شده و مخلوطی از تماشاگران ایرانی و غیر ایرانی در جلسات نمایش فیلم شرکت کردند. بسیاری از تماشاگران ایرانی که به تماشای فیلم ها آمدند، آنها را در زمان کودکی در کانون دیده بودند و تماشای این فیلم ها برایشان با نوعی نوستالژی همراه بود.
کتی گریتز که خود یکی از طرفداران فیلم های کیارستمی است، می گوید: "فیلم های او خیلی تصویری است. در آن عناصر طنز همراه با کمی تنش وجود دارند. او همه چیز را نشان نمی دهد و با برداشت های تماشاگر بازی می کند. برای من و تماشاگران، فیلم های کیارستمی مثل یک سفر جالب است. او حتی با موضوع مشاهده هم بازی می کند. گاهی می دانی که داری یک چیزی را نگاه می کنی اما کاملا مطمئن نیستی که درست می بینی."
فیلم های کیارستمی مثل یک سفر جالب است. گاهی می دانی که داری یک چیزی را نگاه می کنی اما کاملا مطمئن نیستی که درست می بینی |
"آرشیو فیلم پاسیفیک" از کانون فیلم های مهم در آمریکا است. این کانون قبلا در ۱۹۸۹ نیز به مرور آثار کیارستمی پرداخته بود. در آن زمان کیارستمی تازه با فیلم "خانه دوست کجاست" به شهرت جهانی رسیده بود. به گفته گریتز از آن زمان تا امروز کیارستمی به قدری فیلم های مهم ساخته که جای آن دارد که بار دیگر به او و آثارش پرداخته شود.
در بروشور این مراسم آمده است: "کیارستمی یکی از تحسین شده ترین و با نفوذترین فیلمسازان بیست و پنج سال گذشته، و برابر با گودار، کوروساوا یا فلینی است. کارگردانی که جهت تازه ای به سینمای دنیا داده است. شروع کارش مستندسازی برای کودکان در ایران بود. او با فیلم هایی که چیزی میان مستند و داستانی، واقعیت و ساختگی بودند در غرب معروف شد. فیلم هایی چون "زندگی و دیگر هیچ"، کلوزآپ، زیر درختان زیتون" و "خانه دوست کجاست". کیارستمی با نخل طلای جشنواره کن برای فیلم "طعم گیلاس" در سال ۱۹۹۷ و نیز فیلم "باد ما را خواهد برد" در ۱۹۹۹ اعتبار خود را مستحکم کرد."
باران از عباس کیارستمی |
"کیارستمی کارش را با یک فیلمنامه چند خطی آغاز کرده و بر اساس بداهه سازی با بازیگران غیر حرفه ای به نوعی داستان پردازی دست می یابد که به سختی از زندگی واقعی جدایی پذیر است. کارهای او نوعی سادگی فریبنده و شعر غیرقابل تعریف هستند که درباره آنگونه که ما واقعیت را می بینیم، فیلمبرداری می کنیم و از همه مهمتر درک می کنیم، فلسفه می بافند. در سال های اخیر او تقریبا سینمای روایی را رها کرده و علاقه اش به عکاسی و هنرهای زیبا (او در دانشگاه تهران نقاشی و طراحی خوانده است) را در کارهای ویدئوی دیجیتالی اش مانند "پنج" گنجانده است. این فیلم یک مطالعه بودیستی در ریتم و زیبایی طبیعت است."
همزمان با نمایش فیلم ها، عکس های کیارستمی نیز در موزه هنرهای برکلی به نمایش گذاشته شد که یادداشت های شعرگونه کیارستمی نیز در کنار آنها قرار داشت.
هدف این نمایشگاه آن بود که امکان آشنایی علاقه مندان به وجه عکاس-شاعر کیارستمی را نیز فراهم آورد. در این نمایشگاه مجموعه عکس های "برف سفید و جاده ها و درخت ها"، "باران"، و "درخت ها و کلاغ ها" به نمایش گذاشته شدند. کیارستمی این عکس ها در سفرهای تنهایش در طبیعت ایران برای یافتن لوکیشن فیلمبرداری گرفته است.