کارت سوخت تاکسیها، جدیدترین کالای سوپرمارکتها
کارت سوخت تاکسیها، جدیدترین کالای سوپرمارکتها
طرح سهمیهبندی بنزین فرصتی را برای برخی از رانندگان تاکسی به وجود آورده تا از طریق فروش بخشی از سهمیه 800 لیتری تاکسی خود به درآمد بیشتری دست یابند و در این میان کارت سوخت تاکسی خود را به جدیدترین کالای سوپرمارکتها تبدیل کردهاند. 
به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس، با وجود تأکیدات و اظهارات متعدد مسئولان مبنی بر ممنوعیت فروش سوخت توسط برخی از تاکسیرانان، این روزها برخی از رانندگان به ظاهر تاکسیران بیدغدغهترین و به نوعی پردرآمدترین افراد در رابطه با تأمین و فروش سوخت محسوب میشوند به گونهای که مسئولان سازمان تاکسیرانی، نیروی انتظامی، معاونت راهنمایی و رانندگی و وزارت نفت را بر آن داشتهاند که با راهاندازی گشتهای ویژه با متخلفان برخورد کنند اما تاکسیرانان به اصطلاح متخلف همچنان در حال ادامه کار خود هستند و هیچ ابایی ندارند چرا که معتقدند 800 لیتر بنزین متعلق به آنهاست و خود تعیین میکنند که چگونه از این حق قانونیاشان استفاده کنند.
در کنار این اقدام برخی از تاکسیرانان مرفه، عدهای از تاکسیرانان نیز به دلیل آن که سهمیه مذکور کمتر از نیاز آنها برای تأمین درآمد مورد نیازشان است از ساعت 7 شب به بعد سرویسدهی نمیکنند و این مشکل درباره تاکسیهایی که در خیابانهای شیبدار فعالیت میکنند، شدت بیشتری دارد به همین دلیل مسئولان سازمان تاکسیرانی به دنبال تأمین بنزین مورد نیاز تاکسیرانان از وزارت نفت و پیدا کردن راه حلی برای رفع این مشکل هستند.
*تاکسیرانی برای گمشدههای خود به روزنامهها آگاهی دهد
شاید دور از واقعیت نباشد اگر بگوییم که تعدادی از تاکسیرانان متخلف را، گمشدههای سازمان تاکسیرانی تشکیل میدهند. بر اساس اظهارات حسین تیموری سازمان تاکسیرانی شهر تهران، این سازمان 4 هزار تاکسی گمشده دارد که هنوز موفق به پیدا کردن آنها نشده است.
تیموری در حالی به تاکسیرانان فروشنده بنزین لقب خلافکاران درجه یک را میدهد که بیشتر آنها کارمند سازمانها هستند. با توجه به این که سازمان تاکسیرانی برای پیدا کردن تاکسیهای مفقوده خود با مشکل جدی مواجه است، بهتر است سازمان تاکسیرانی برای پیدا کردن گمشدههای خود به روزنامهها آگاهی دهد.
*وعدههای بدون عمل
طی روزهای اخیر وقتی وارد برخی از تاکسیها میشوید برچسب بسیار باریک و بیرنگی را وسط شیشه جلوی تاکسی مشاهده میکنید که روی آن نوشته شده است «کرایه در این تاکسی بر اساس تاکسیمتر محاسبه میشود» و این گمان را در مسافر به وجود میآورد که به راستی در این تاکسی دیگر بحث و مشاجره مربوط به کرایه بین راننده و تاکسیران وجود ندارد اما تا زمان پیاده شدن، انتظار مسافر برای محاسبه کرایهاش توسط تاکسیمتر بینتیجه میماند و بر خلاف ادعای نصب شده بر روی شیشه این بار نیز کرایه بر اساس عرف از مسافر دریافت میشود نه بر اساس قانون و بار دیگر مشاجره بین مسافر و راننده آغاز میشود چرا که از زمان اجرای طرح سهیمهبندی بنزین حداقلترین کرایه مسافر برای مسافت کمتر از 500 متر، 150 تومان شده است و مسافر تنها جمله مشترکی که از زبان اکثر رانندگان میشنود این است که «ورودی 100 تومان است و اگر چرخ ماشین حتی یک قدم به حرکت درآمد کرایهتان میشود 150 تومان. دیگر کرایه 100 تومانی نداریم».
در چنین شرایطی که بیشترین هزینه سهمیهبندی بنزین را مسافران بر دوش میکشند مسئولان تنها به نقل آثار مثبت سهمیهبندی بنزین اکتفا میکنند غافل از آن که تا چه اندازه کرایه مسافران افزایش پیدا کرده است.
* وعده فعالیت 100 هزار تاکسی در پایتخت تا پایان سال محقق نمیشود
بر اساس اظهارات مدیرعامل سازمان تاکسیرانی شهر تهران انتظار میرفت که تا اول مهر، 7 هزار و 500 دستگاه تاکسی جدید وارد ناوگان نیمه فرسوده تاکسیرانی شهر تهران شود و تعداد تاکسیها با احتساب 41 هزار تاکسی گردشی و خطی فعال فعلی به همراه 51 هزار مسافربر شخصی فعال شده در ناوگان تاکسیرانی، تعداد تاکسیهای شهر تهران به حدود 100 هزار دستگاه برسد اما خلف وعده شرکتهای خودرو ساز نسبت به تحویل تاکسیهای جدید و تحویل تنها 1600 دستگاه از تعهدات مذکور تا پایان تیر حاکی از آن است تهرانیها نه تنها اول مهر بلکه تا پایان سال هم نباید منتظر فعالیت 100 هزار تاکسی در شهر باشند.
در حالی که ورود 500 دستگاه تاکسی جدید توسط بخش خصوصی به ناوگان حمل و نقل عمومی میتواند 25 هزار سفر درون شهری را تحت پوشش خود قرار دهد بنابراین، ورود 7 هزار و 500 دستگاه تاکسی به ناوگان تاکسیرانی تا پایان شهریور میتوانست سهم مسافران سازمان تاکسیرانی را از 2 میلیون و 700 هزار نفر را به بیش از 3 میلیون برساند.
*آیا همه صلاحیت مسافربری را دارند؟
کمبود تاکسی و وسایل نقلیه عمومی باعث شده که همچنان شهروندان به ناچار از فعالیت مالکان خوردهای شخصی استقبال کنند و در این میان آنچه که مورد غفلت مانده، امنیت مسافران است.
درست است که از سال گذشته وزارت کشور اقدامی تحت عنوان ساماندهی مسافربرهای شخصی را به امید تأمین امنیت مسافران و رفع هرج و مرج موجود در جابهجایی مسافران توسط مسافربران شخصی را آغاز کرد اما همچنان شاهد فعالیت مسافربرهای شخصی آن هم توسط ماشینهای مدل بالا هستیم.
وقتی از مدیر عامل سازمان تاکسیرانی شهر تهران پرسیده شد که چرا به مالکان خودروهای مدل بالا که نیازی به فعالیت در این بخش را ندارند، اجازه مسافربری دادهاید که از مسافران انتظار پرداخت کرایه بالا را دارند و با این کار امتیاز فعالیت متقاضیان واقعی را از آنان گرفتهاید، گفت: ما اصلاً اینها را انتخاب نکردهایم به ما تحمیل کردهاند. به ما گفتند؛ حالا علیالحساب اینها را بپذیرید. اینها در 3 ماه اول فعالیت خود در صورتی که صلاحتیشان تأیید نشود، رد میشوند.
وی با تأکید بر این که بروید این سوال را از وزارت کشور بپرسید، افزود: وزارت کشور سایتی را باز کرد و اعلام کرد هر کسی که در حمل و نقل و مسافربری با هر امکاناتی ـ از پیکان 50 تا زانیتیای 86 ـ کار میکند خود اظهاری کند. وزارت کشور بدون آن که تفاوتی قائل شود و تحقیقی انجام دهد، فقط پذیرهنویسی کرد.
تیموری در پاسخ به این پرسش که آیا مردم میتوانند به مسافربرهای شخصی بدون آرم بغل نویسی که تنها به رنگ آمیزی کاپوت خودروی خود اکتفا کردهاند اعتماد کنند، گفت: مردم میتوانند اعتماد کنند اما در نهایت اعتماد کردن یا نکردن به این قبیل مسافربرها به خود مردم بستگی دارد. شاید ماشین تازه از رنگ آمیزی بیرون آمده باشد و فرصت بغل نویسی نداشته است. با توجه به این که مسافربرهای شخصی در خطوط فعالیت میکنند به همین دلیل نحوه عملکردشان قابل کنترل است و بر همین اساس هم کارت سوخت 347 نفر از مسافربرهای شخصی به دلیل آن که تنها فعالیت صوری در خطوط داشتند، به آنها تحویل داده نشد. هر چند مسافربرهایی که آرم یا بغلنویسی ندارند، باید هر چه سریعتر نسبت به رفع عیب خودروی خود اقدام کنند.
بر اساس اظهارات سردار کمال هادیانفر جانشین رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی صرفاً نصب نوار در کاپوت جلویی برای مسافربران شخصی حق دریافت کارت سوخت ویژه را ایجاد نمیکند و آنها باید علاوه بر نصب این نوار باید اقدام بغل نویسی و نصب آرم بر روی شیشه خود کنند.
*رانندگان همیشه معترض
برخی از مسئولان و شهروندان معتقدند رانندگان تاکسی، همیشه و در تمام شرایط نسبت به همه چیز ـ چه خوب چه بد ـ معترض هستند و هر کاری برای آنها انجام گیرد باز هم معترضند و این مسافران هستند که چوب اعترض تاکسیرانان را همواره میخورند و در همین راستا است که رانندگان با عملکردشان هزینههای خود را اعم از پرداخت قسط های سنگین نوسازی تاکسی، خرید لوازم یدکی بدون سوبسید و هزینه تعمیر آزاد تاکسی را از مسافران دریافت میکنند.
در مقابل این ادعا رانندگان تاکسی، مسئولان شهرداری تهران نیز مدعی پرداخت یک پنجم هزینه معاینه فنی تاکسیها به میزان 5 هزار تومان ـ اغلب آنها هیچگاه به معاینه فنی مراجعه نمیکنند ـ پرداخت کمک هزینه حق بیمه ماهیانه 10 هزار تومان و پرداخت وام 500 هزار تومانی هستند که این کمکها از دید رانندگان بسیار ناچیز است و دردی از آنها را دوا نمیکند.
تیموری در برابر این ادعای رانندگان تاکسی به خبرنگار اجتماعی فارس گفت: علت این که رانندگان حق افزایش نرخ را ندارند این است که کلیه هزینههای آنها اعم از استهلاک ماشین، حق بیمه، هزینه تعمیرات و غیره در نحوه محاسبه نرخ کرایه لحاظ شده است. این که تاکسیرانان قبول ندارند، امر دیگری است. آقایان دنبال چیزی دیگری هستند که منطقی برای ما ندارد. کرایه تاکسیها کاملاً درست تنظیم شده است.
*دلهره مسافران نسبت به افزایش کرایه تاکسیها در اول مهر
با توجه به فروکش کردن شوک اجرای طرح سهمیهبندی بنزین در بین مردم و امکان خرید بنزین قاچاق با قیمتهای 200 تا 600 تومان (در جادهها) و مصرف بخش اعظم بنزین سهمیه در دوران سفرهای تابستانی، انتظار میرود مهر امسال خیابانهای تهران با مسافران بیشتری مواجه باشد و باز هم مثل سالهای گذشته، نرخ کرایهها افزوده خواهد شد و باز هم دعوای مسافر و راننده حداقل طی 15 روز اول مهر داغ خواهد بود اما این بار نیز زور رانندگان ـ فرقی نمیکند که تاکسیران باشد یا مسافربر شخصی ـ بر مسافر غالب خواهد شد و کرایههای رسمی شورای شهر تهران نیز مغفول و مدیریت شهری نیز همچون همیشه کاری از دستش ساخته نیست جز تکرار تهدیدات و تمهیدات ضعیف همیشگی.
*رشد قارچی شرکتهای خصوصی تاکسیرانی
یکی از تمهیدات سازمان تاکسیرانی برای کنترل تاکسیها و کاهش مسئولیت اجرایی به منظور افزایش بعد نظارتی خود واگذاری امتیاز تاکسی به شرکتهای خصوصی متقاضی فعالیت در امر مسافربری بود.
بالاخره بعد از سالها تلاش، شرکتهای تاکسیرانی خصوصی امسال با رنگ سبز به صورت رسمی و به شکل قابل توجهی وارد ناوگان حملونقل عمومی شدند.
بدون شک شهروندان حداقل برای یک بار هم که شده سوار خودروهای سبز رنگ شدهاند و به هنگام سوار شدن به این تاکسیها این انتظار را دارند که دیگر با رانندگان این خودروها جر و بحثی نخواهند داشت چرا که میتوانند با توجه به کارت مشخصات رانندگان (نصب شده بر روی شیشه جلوی خودرو) میتوانند متخلفان را مستقیماً به شرکت مربوطه اعلام کنند. هر چند متأسفانه این تاکسیها نیز در استفاده از تاکسیمتر سلیقهای برخورد میکنند.
به نظر میرسد که رانندگان تاکسیهای سبز رانندگان افراد بازنشسته یا جوانان تحصیلکرده هستند. تفاوت این رانندگان با رانندگان تاکسیهای نارنجی رنگ این است که رانندگان این تاکسیها قدیمی و سرد و گرم چشیده این شغل هستند اما رانندگان تاکسیهای سبز رنگ تازه نفس که خود را ملزم میدانند که به هر قیمت شده احترام مسافر را داشته باشند و فعلاً خبری از بیحرمتی بین راننده و تاکسیران نیست.
باید منتظر ماند دید که آیا این شرکتها که همانگونه مسئولان سازمان تاکسیرانی عنوان می کنند این شرکتها تا کنون به تعهدات خود عمل کردهاند و بر همین اساس تعدادشان قرار است از 19 شرکت فعلی که دارند با 1700 دستگاه فعالیت میکنند به 25 شرکت تا پایان 86، افزایش یابد در مقابل مردم نیز به تعهدات خود عمل میکنند یا خیر؟
شواهد و گلایههای شهروندان نشان میدهد که مسئولان بر خلاف ادعاهایشان مبنی بر با خبر بودن از وضعیت مسافران و اجرای نرخهای مصوبه کرایه تاکسی توسط اکثر تاکسیرانان مگر عدهای قلیل، با مشکلات کف خیابان را عملاً را تجربه نکردهاند. هر چند مدیرعامل سازمان تاکسیرانی بالاخره در بخشی از اظهارات خود اذعان کردند که مشکل اصلی تاکسیهای نارنجی گردشی هستند و ساماندهی آنها سخت و زمانبر است با این وجود دارند اقداماتی برای ساماندهی این تاکسیهای مشکل ساز انجام میدهند تا شاید بالاخره روزی فرا برسد که تهرانیها نیز همچون مشهدیها سفری آرام و بیدغدغه و در چارچوب ضوابط و مقررات انجام دهند. بدون آن که حقوق مسافر یا تاکسیرانی تضییع شود.