" در کانادا به بچهها نمیشه گفت بالای چشمتان ابروست ". " بچهها در کانادا آنقدر آزادند که همه کار میکنند جز درس خواندن." " اولین چیزی که در مدرسه به بچه ها یاد میدهند این است که اگر پدر و مادر دعوات کردند به پلیس زنگ بزن."
اینها برخی از دغدغههای پدر و مادرهایی است که با کلی امید و آرزو به کانادا مهاجرت کردهاند و وقتی با سیستم و مقررات آموزشی این کشور روبرو شدهاند به شدت نگران شده و گله دارند. واقعیت این است که مهاجرت به کشوری مثل کانادا در کنار همه مزایایی که برای بسیاری از مهاجران دارد، بسیار نگرانیها هم ایجاد میکند که بیشتر ناشی از تفاوتهای فرهنگی و سیستم آموزشی است که در کشوری مثل ایران با کشوری مثل کانادا وجود دارد و تطبیق و هماهنگی فرهنگی کاری است که باید از همان روزهای نخست مهاجرت آغاز شود و این کار هم میسر نیست مگر اینکه سازمان ها و نهادهای فعال در مسائل اجتماعی و آموزشی با ارائه اطلاعات روشن و مفید به مهاجران تازه وارد کمک کنند تا به اصطلاح زودتر جا بیفتند. اگر چه این روند برای برخی افراد و خانوادهها سالها طول میکشد و برخی هم هرگز تن به پذیرش و تطبیق با شرایط و مقررات جامعهای که به آن مهاجرت کردهاند نمیدهند.
چند روز پیش در تورنتو سمیناری برگزارشد برای خانواده های تازه وارد ایرانی به کانادا برای آشنایی با سیستم آموزشی مدارس و دبیرستانهای انتاریو که تعدادی از مددکاران اجتماعی و مشاوران آموزشی و دهها نفر از خانوادههای ایرانی به همراه فرزندانشان در آن شرکت داشتند