رادیو ایرانی در لس آنجلس با مالکیت آمریکایی

رادیو ایرانی در لس آنجلس با مالکیت آمریکایی

حسین حجازی می گوید در اوائل تأسیس رادیو، صاحبان آمریکایی آن چیزی درباره ایران و ایرانیها نمی دانستند

این رادیو یکی از دو رادیوی بیست و چهار ساعته لس آنجلس است ولی بر خلاف رقیب خود، رادیوی صدای ایران، مرام سیاسی ندارد.

رادیو ایران که صاحبان آمریکایی دارد از سال ۱۹۹۹ میلادی با پخش موسیقی ایرانی کار خود را آغاز کرد و چون با استقبال زیادی روبرو شد تبدیل به رادیوی کاملی با برنامه های متنوع شد.

حسین حجازی مدیر رادیو ایران در مورد هدفها و سیاستهای آن می گوید:

صاحب رادیو به هر حال یک سرمایه دار یا بازرگان است و در نقاط مختلف آمریکا بیست و پنج فرستنده رادیویی و سه فرستنده تلویزیونی دارد.

صاحب رادیو رفته بود و یک سری نوار خریده بود، گفته بود نوارهای خوب می خواهم که به اصطلاح آهنگهای خوب ایرانی باشد، فروشنده هم یک سری سی دیهای کلاسیک ایرانی داده بود، برنامه گلها را داده بود، خلاصه از آن موسیقیهای سنگین و یکی از بزرگترین دلائلی که مطرح می شد این رادیو متعلق به جمهوری اسلامی است این بود که می گفتند ببینید چه موسیقیهایی پخش می کند   حسین حجازی

با وجود این، دولت فدرال مقرراتی دارد که اولین وظیفه هر رسانه گروهی، دادن سرویس به عموم است.

این رادیو این وظیفه را سرلوحه کار خود قرار داده، یعنی اگر رادیو به طور قطع درآمد کافی نداشت که بتواند روی پای خودش باقی بماند شاید ادامه کارش امکان پذیر نبود اما تمام بیست و پنج فرستنده ای که این مؤسسه دارد یک سیاست را دنبال می کنند، سیاسی نیستند و مذهبی نیستند، نظرهای سیاسی را منعکس می کنند ولی جهت سیاسی ندارند.

در این شهری که جامعه ایرانی اش این قدر سیاست زده است و مردم به دنبال سیاستند و همدیگر را متهم می کنند و در حالی که به خیلی از تلویزیونهای ایرانی که کار سیاسی نمی کنند اتهاماتی زده می شود، چطور درباره این رادیو این طور نبوده؟ چون صاحبش آمریکایی است؟

اینجا یکی از مسائلی که مطرح می شود همیشه این است که هر کسی که حرفهایش باب طبع عده ای نیست بلافاصله متهم می شود که با جمهوری اسلامی کار می‌ کند.

در اوائل تأسیس این رادیو، صاحبان رادیو که آمریکایی بودند، هیچ چیزی درباره ایرانیها نمی دانستند، مدیرکل مؤسسه خودش می گفت که اصلاً نمی دانست که ایران کجاست و وقتی که مثلاً جریان گروگانگیری بود ایشان تازه متوجه شده بود که نقطه ای روی زمین هست که اسمش ایران است، من گفته خود ایشان را تکرار می کنم.

در این رابطه صحبتهایی شده بود و ایشان رفته بود و یک سری نوار خریده بود، گفته بود نوارهای خوب می خواهم که به اصطلاح آهنگهای خوب ایرانی باشد، فروشنده هم یک سری سی دیهای کلاسیک ایرانی داده بود، برنامه گلها را داده بود، خلاصه از آن موسیقیهای سنگین و یکی از بزرگترین دلائلی که مطرح می شد این رادیو متعلق به جمهوری اسلامی است این بود که می گفتند ببینید چه موسیقیهایی پخش می کند.

چنین کاری بین سی و پنج میلیون تا چهل میلیون دلار سرمایه می خواهد و بازدهی که این فرستنده دارد به هیچوجه جوابگوی چنین سرمایه گذاری نیست   حسین حجازی

به هر حال، این موضوع بوده و هنوز هم هست منتها همان طور که عرض کردم اینجا کسانی می آیند در رادیو صحبتهایی می کنند از جمله صاحبنظران، اندیشمندان، مفسران سیاسی، ما میکروفونمان را گذاشتیم در اختیار کسانی که سه نکته را بتوانند رعایت کنند: احترام و تسامح و تساهل و تا به حال این را باید بگویم که واقعاً سپاسگزارم از اینکه دوستان این مسئله را رعایت کرده اند.

ما بندرت مسئله ای داشتیم در رادیو که کسی بخواهد خدای ناکرده بددهنی بکند، بخواهد کسی را متهم بکند.

به هیچوجه اجازه این کار را نمی دهیم برای اینکه فکر می کنیم که کار ژورنالیستی درست و صحیح و منصفانه باید به گونه ای باشد که جهت نداشته باشد و سعی نکند که افکار و برنامه خودش را به شنونده تحمیل بکند.

پس شما نظرات سیاسی را منعکس می کنید ولی خودتان موضع نمی گیرید؟

دقیقاً همینطور است.

خوب سؤال دیگر در مورد کیفیت برنامه ها، یک چیزی را دقت کردم در مورد رادیوی شما که ساعتهای برنامه را می فروشید، یعنی یک نفر می آید برنامه دارد، سؤالهای مردم را جواب می دهد، مردم را راهنمایی می کند، در ضمن برای خودش هم تبلیغ می کند، شما کیفیت این کار را چگونه می توانید کنترل کنید؟ کسی که اصلاً رادیویی نیست مثلاً روانشناس است، دلال وام است یا معاملات املاک دارد، کیفیت برنامه رادیویی اش چگونه کنترل می شود؟

همیشه یعنی در نود و چند درصد موارد یکی از گویندگان یا برنامه سازانمان همراه با کسی که ساعت پخش را از ما خریده می نشیند و سعی می کند برنامه را هدایت بکند   حسین حجازی

ما بعضی از ساعات مشخص روز را می فروشیم و یکی از مهمترین منابع درآمد رادیو همان است.

در این ساعات همیشه یعنی در نود و چند درصد موارد یکی از گویندگان یا برنامه سازانمان همراه آن آدم می نشیند و سعی می کند برنامه را هدایت بکند.

بعضی از این افراد که نشان دادند که می توانند ضوابطی را که ما داریم بدون اینکه کسی آنجا باشد محترم بشمارند، خودشان برنامه خودشان را اجرا می کنند ولی خیلی کم است، خیلی درصد پایینی است.

من شنیدم که ضمن این برنامه ها اعلام می شود که مطالبی که گفته می شود نظرات رادیو نیست و حرفی که مجریان می زنند، رادیو هیچ مسئولیتی نسبت به آن ندارد، آیا با گفتن این جمله می شود رفع مسئولیت کرد؟ اگر آن مجری حرفی بزند که فردا علیه شما اقامه دعوا بشود، شما نمی توانید با آن جمله از خودتان رفع مسئولیت بکنید.

به علت مشکلاتی که قبلاً برای رادیو پیش آمد که تعدادش زیاد است و تمام شنوندگانی که اینجا هستند این را می دانند و در جریان امر هستند، ما با مراجع ذیصلاح در دولت فدرال که تماس گرفتیم الگویی به ما دادند که این الگو درتمام رسانه ها به کار می رود و همان جملاتی است که می شنوید.

یعنی اینکه مدیران و مسئولان در مقابل آنچه برنامه ساز و مجری و حتی شنوندگانی که تلفن می زنند از بیرون و گاهی ممکن است چیزی بگویند که به کسی بر بخورد، مسئولیتی ندارند، خوشبختانه ما در این موارد خیلی کم به مسئله ای برخورد کرده ایم .

تمام شبکه هایی که روی ای ام و اف ام هستند و از دولت آمریکا مجوز دارند خیلی شدید زیر ذره بین و کنترلند، در حالی که رسانه های ماهواره ای و رسانه هایی که روی طول موجهای جنبی پخش می شوند، تابع قوانین فدرال نیستند بنابراین به دادگاه کشاندن آنها بسادگی به دادگاه بردن ما نیست   حسین حجازی

ولی خوب ببینید یک چیزی که من در کارم معتقدم این است که هر چیزی را که کنترل بکنیم به درجه ای که هر مطلبی که پخش می شود بخواهد از غربال و از توی صافی بگذرد اولاً امکانش وجود ندارد و در ثانی آزادی و خلاقیت را از آن آدمهایی که دارند اینجا برنامه درست می کنند، می گیریم.

این رادیو همان طوری که شما گفتید حتماً سود آوراست، چرا سرمایه گذاران ایرانی در این شهر که ثروتمندان بزرگی هستند در این شهر به فکر نیفتادند که چنین رادیویی درست بکنند؟ رادیویی که هم تجارتی باشد هم اجتماعی هم به مردم سرویس بدهد، چطور هیچوقت نکردند؟

گرفتاری ای که سرمایه دار ایرانی دارد این است که برای این کار باید یک رقمی بگذارد، چنین کاری بین سی و پنج میلیون تا چهل میلیون دلار سرمایه می خواهد و بازدهی که این فرستنده دارد به هیچوجه جوابگوی چنین سرمایه گذاری نیست.

یعنی علت اینکه این رادیو هنوز پابرجاست و هنوز ادامه می دهد این است که وقتی هنوز محدودیتی برای فرستنده ها در کالیفرنیا ایجاد نشده بود پول کمی دادند و من یادم هست که وقتی من تازه آمده بودم به لس آنجلس، در اینجا برنامه تلویزیونی و گاهی رادیویی داشتم، یکی از دوستان صمیمی من که یکی ازسرمایه داران بزرگ و تاجر خیلی موفقی است آمد و گفت که اگر یک رادیو بخرم می آیی که اداره بکنی؟ چون آن موقع کار دیگری می کردم و فکر می کردم که هیچ وقت موفق نخواهد بود قبول نکردم ولی آن زمان با سه میلیون دلار می شد فرستنده ای قویتر از این فرستنده خریداری کرد.

موضوع دیگری که اینجا مطرح است اینکه متأسفانه یکی از مسائلی که ما مرتب داریم اینجا عدم یگانگی است، بنده اینجا موعظه گر نیستم ولی موعظه می کنیم به مردم می گوییم اگر واقعاً هدفی برای پیشرفت و اعتلای مملکت ما هست نیاز به این هست که یگانگی داشته باشیم، این یگانگی تا به الان که من با شما صحبت می کنم شکل نگرفته و تبلوری پیدا نکرده.

رقمی که درباره تعداد شنوندگان بعضی وقتها در جراید اینجا صحبت می شود، یعنی مثلاً فرض کنید در لس آنجلس تایمز و سایر جراید معتبر مطرح شده، چیزی بین چهارصد تا هفتصد هزار نفر گفته می شود   حسین حجازی

ببینید بسیاری از فرستنده های ایرانی و رسانه های ایرانی که افرادی بودند که قبلاً سابقه این کار را نداشتند آمدند توی این کار خیلی هم خوب دارند فعالیت می کنند.

اینها می خواهند کنترل کامل داشته باشند روی برنامه هایی که پخش می شود و این خودش مسئله بزرگی به وجود می آورد که آن کسانی که فکر می کنند آزاداندیشند و می توانند مطالبی مطرح بکنند نروند با اینها همکاری بکنند و بعد هم همان اختلافاتی که شما اشاره کردید تا به حال باعث این شده که کسی این کار را نکند.

ولی تا آنجا که من می دانم و با افراد مختلف متمکن و توانا صحبت کرده ام علت اصلی اش رقم بالا برای سرمایه گذاری و عدم بازدهی کافی است.

رادیو ایران با رسانه های دیگر لس آنجلس همکاری دارد؟

منظورتان چیست از همکاری؟

یعنی با هم مبادله اخبار داشته باشند با هم برنامه رد و بدل بکنند.

نه ما نداریم این را ولی ما با همه رسانه ها هر وقتی صحبتی باشد، نیازی باشد به کار ما ، ما با آنها همکاری داریم ولی همکاری مستمر و به صورت منظم نه.

وقتی ما شروع کردیم به آمارگیری حتی افرادی که آدم توقع ندارد، آدمهایی که تحصیلکرده و نخبه اند نشستند و گفتند که رادیو ایران این آمار را تهیه می کند برای اینکه ایرانیها را شناسایی بکند و آن لیست را بدهد به جمهوری اسلامی در حالی که ما اصلاً اسم و رسمی از کسی نخواسته بودیم

یک سؤال می کنم که البته در باره رادیوی شما نیست ولی شاید شما بتوانید جواب آن را بدهید، این تلویزیونهای ایرانی را که می‌ بینم خیلی به هم اتهام می زنند، در این کشوری که براحتی می توان شکایت کرد و اقامه دعوی کرد چرا تا به حال هیچ خبری از اقامه دعوی میان آنها علیه یکدیگر نیست؟

ببینید، تفاوتی که ما داریم با تمام رسانه های دیگر هم تلویزیون و هم رادیو اینکه ما تابع قوانین دولت فدرالیم برای اینکه روی موج ای ام داریم برنامه می دهیم.

تمام شبکه هایی که روی ای ام و اف ام هستند و از دولت آمریکا مجوز دارند خیلی شدید زیر ذره بین و کنترلند، در حالی که رسانه های ماهواره ای و رسانه هایی که روی طول موجهای جنبی پخش می شوند، مثلاً فرض کنید رادیویی که احتیاج دارد به گیرنده مخصوص، تابع قوانین فدرال نیستند بنابراین به دادگاه کشاندن آنها بسادگی به دادگاه بردن ما نیست.

من این را نمی گویم که دوستان همه بیایند و از ما شکایت بکنند ولی چون ما آن مقررات را باید رعایت بکنیم خیلی تحت کنترلیم.

من فکر می کردم رادیوی شما فقط در لس آنجلس شنیده می شود ولی هفته پیش که به سن دیه گو رفته بودم در اتوموبیل این رادیو را گوش می کردم، هیچ آماری دارید که چند نفر گوش می کنند رادیو شما را؟

بشدت مشغولیم و الان داریم آماری می گیریم با کمک دانشگاه کالفرنیا در لس آنجلس که ببینیم واقعاً چند نفر به ما گوش می کنند.

چون نمی خواهیم به طور یقین رقمی را اعلام بکنیم کمی احتراز می کنیم از اینکه حدسی چیزی را گفته باشیم ولی رقمی که درباره اش بعضی وقتها در جراید اینجا صحبت می شود، یعنی مثلاً فرض کنید در لس آنجلس تایمز و سایر جراید معتبر مطرح شده، چیزی بین چهارصد تا هفتصد هزار نفر گفته می شود.

ولی تا چه حد می شود روی این آمار تکیه کرد معلوم نیست، البته در مورد همان آمارگیری هم خیلی جالب است که برایتان بگویم راجع به آن اتهاماتی که می زنند وقتی ما شروع کردیم این آمارگیری را حتی افرادی را که آدم توقع ندارد، آدمهایی که تحصیلکرده و نخبه اند نشستند و گفتند که رادیو ایران این آمار را تهیه می کند برای اینکه ایرانیها را شناسایی بکند و آن لیست را بدهد به جمهوری اسلامی در حالی که ما اصلاً اسم و رسمی از کسی نخواسته بودیم.