کعبی؛ با برانکو حتماً قهرمان می شدیم

ظاهراً حسین کعبی بیش از همه بازیکنان از ناکامی تیم ملی ناراحت است. او از همان روز شکست در برابر کره، انتقاد از عملکرد کادر فنی را شروع کرد و در لفافه از اینکه در ترکیب ثابت تیم قرار نداشته ابراز نارضایتی کرد. این نارضایتی تا به امروز نیز ادامه دارد در حالی که در لابه لای صحبت های کعبی می توان دریافت که اعتراض او بیشتر به دلیل حس ناسیونالیستی بی پایان اوست. او می گوید بیش از هر چیز به «ایران» تعصب دارد.

_-_-_-_-_-_-_

مطمئناً جام ملت های خوبی را پشت سر نگذاشتی، نظرت در مورد این تورنمنت چیست؟

چه بگویم... بدترین دوران فوتبالم را در این تورنمنت پشت سر گذاشتم. همه زحماتی که بچه ها کشیدند به خاطر گرمای زیاد بی نتیجه ماند. هم بد بازی کردیم و هم بد نتیجه گرفتیم. فعلاً مهم ترین مساله ای که وجود دارد این است که باز هم باختیم و حسرت قهرمانی به دلمان ماند. البته این بار مقصر خودمان بودیم.

مگر دفعات قبل چه کسی در حذف ما نقش داشت؟

در سال 2004 ما را حذف کردند. حق ما حضور در فینال بود اما نگذاشتند ایران به فینال جام ملت ها برسد. ولی این بار خودمان، خودمان را حذف کردیم.

دلیل اینکه در ارنج تیم ملی جایی نداشتی چه بود؟

ارنج نه، بگویید پازل تاکتیکی. اگر می خواهی علت را بدانی باید مسائل یک سال قبل را نگاه کنی. من یک سال است که در تیم ملی بازی نکرده ام اما در این مدت هیچ اعتراضی نداشتم. به من می گفتند در سیستم 2-5-3 جا ندارم و وقتی سیستم به 2-4-4 تغییر کرد تو می توانی بازی کنی اما باز هم هیچ اتفاقی نیفتاد. متوجه شدم که جایی ندارم و باید روی نیمکت بنشینم. چون در پازل تاکتیکی نیستم. هفت سال در تیم ملی بازی کردم و هیچ ضعفی نداشتم اما در طول یک سال برچسب ضعف به من زدند. خوشحالم از اینکه مردم ایران فوتبال می فهمند و می دانند که من ضعیف هستم یا... اما این را هم بگویم هیچ اعتراضی نسبت به نظر آنها ندارم.

آیا تیم ملی از بازی نکردن کسی ضرر کرد؟

از چه لحاظ...؟،

از این لحاظ که تو تجربه خوبی داری و انگیزه زیادی بعد از بستن قرارداد با لسترسیتی داشتی.

من همیشه موفقیت تیم ملی را خواسته ام و اگر بدانم به درد تیم نمی خورم خودم از تیم کنار می روم.بعد از قرارداد با لستر صد درصد انگیزه داشتم اما وقتی وارد هتل تیم ملی شدم و برخوردها را دیدم، انگیزه ام را کشتند.

خیلی ها اعتقاد دارند که جای تو روی نیمکت نبود،

ظاهراً حرف آنها مهم نیست چون حرف یک نفر بیشتر اهمیت داشت که می گفت کعبی ضعیف است و باید روی نیمکت بنشیند.

حالا آن یک نفر درست می گفت؟

اگر درست می گفت که این تیم قدرتمند که در آسیا مثل آن وجود نداشت، حذف نمی شد.

به عقیده کارشناسان مهدوی کیا در خط میانی کارایی بسیار داشت، عقیده تو چیست؟

من و مهدی هفت سال کنار هم بازی کردیم و بهترین جناح راست آسیا را داشتیم. اگر قرار بود من بازی نکنم این حق جواد کاظمیان بود که بازی کند اما به او هم اجازه بازی ندادند. می شنیدم که می گفتند می خواهند من را نابود کنند اما به آنهایی که این افکار را در ذهن شان می پرورانند می گویم که کعبی نابود نمی شود و هر روز پیشرفت می کند. آنقدر جنبه دارم که حتی اگر حقم نیمکت نشینی بود روی نیمکت بنشینم. من توانم را در بازی های بزرگتر نشان دادم. در بازی با پرتغال، مکزیک و آنگولا روبه روی فیگو و رونالدو بازی کردم. همین آقایان در زمان جام جهانی می گفتند کعبی فوق العاده بود و نباید تعویض می شد اما چطور الان ضعیف شدم.

شاید به تو اعتقاد نداشتند.

اگر اعتقاد نداشتند پس چرا حق یک بازیکن دیگر را به من دادند. کعبی را بردند جام ملت ها که بگویند ضعیف شده است؟، نه من ضعیف نیستم بلکه...

یک نفر در تیم می گفت قد کعبی کوتاه است و به درد دفاع نمی خورد.

بعد از هفت سال بازی در تیم ملی تازه فهمیده اند قد من کوتاه است. هیچ حرفی برای این آدم ها ندارم ولی برای آنهایی که این حرف را می زنند متاسفم که فوتبال روز دنیا را زیر سوال می برند. حتماً مربی لستر چنین چیزی را نفهمیده و شما بنیانگذار فوتبال روز دنیا هستید، به خدا کلی حرف دارم اما صلاح نمی بینم حرف بزنم.

این جام می توانست تورنمنت فوق العاده ای برایت باشد؟

سرتاپا انگیزه بودم. از گذشته خیلی بهتر بودم. اما چه کار کنم که مربیان از من خوش شان نمی آمد.

چرا؟

چون همین ها می خواستند کعبی را نابود کنند.

دلیلش چه بود؟

دلیلش را از خودشان بپرسید.

اگر برانکو سرمربی ایران در تورنمنت بود، چه اتفاقی می افتاد؟

شک نکنید که قهرمان می شدیم. برانکو سال 2004 باید قهرمان می شد که حقمان را خوردند. او یک مربی حرفه ای بود. فقط برانکو را نمی گویم. فرکی، دادکان، علی دایی و... به منتقدان دایی ثابت شد که بهتر از دایی پیدا نمی شود. چقدر از او انتقاد شد اما دیدید که دایی بهترین است، فقط داخل زمین خوب نبود بلکه وقتی با من حرف می زد انگیزه ام پنج برابر می شد. تیم ملی با برانکو بهترین تیم آسیا بود. با او قهرمانی بوسان، سومی جام ملت ها و صعود به جام جهانی را تجربه کردیم. دیگر چه می خواستیم. البته دنیزلی هم خیلی خوب بود. هیچ وقت این دو مربی را فراموش نمی کنم. اگر برانکو یا دنیزلی مربی ما بودند، قول قهرمانی می دادم.

خصوصیات این دو مربی چه بود؟

همه کارهایشان تعریفی بود. به هیچ کس باج نمی دادند. دنیزلی به من، نیکبخت و معدنچی باج نمی داد. برانکو هم بین بازیکنان فرقی نمی گذاشت. مربی باید اختیار کار دستش باشد. ما حتی در هتل هم تمرکز نداشتیم. بعضی ها آنقدر اطراف تیم را شلوغ کرده بودند که من که بازی نمی کردم تمرکز نداشتم چه برسد به بازیکنان،

یعنی اینقدر اطراف تیم شلوغ بود؟

از بچه ها بپرسید که شلوغ بود یا نه. من چرا جواب بدهم.

اگر به کعبی بازی می رسید چه کار می کرد؟

بدترین بازی هایم را انجام می دادم. چون مربی به من اعتقاد نداشت و من هم نمی توانستم برای کسی که به من اعتقاد ندارد مفید باشم. البته می توانستم فیکس شوم.

چطوری؟

لازم بود مثل خیلی از بچه ها بروم با آنها صحبت کنم تا به ترکیب اضافه شوم. هر کسی حرف می زد فردایش فیکس می شد. اما من به توانایی خودم اعتقاد دارم و اگر کسی هم به من اعتقاد ندارد اصراری ندارم نظرش را عوض کنم.

آنها حتی بین شش نفری که گرم می کردند هم من را قرار نمی دادند. در بازی با کره من و امیرحسین صادقی بدون هیچ چشمداشتی برای بچه ها آب می آوردیم. می دانید چرا این کار را کردم؟ چون دلم برای ایران می سوزد. این تیم مملکت من بود که بازی می کرد. من هفت سال بازی کرده ام و باز هم فرصت دارم تا بازی کنم اما دوست داشتم ایران موفق شود. اگر بازی ام می دادند با جان و دل بازی می کردم. من این جوری هستم، برای ایران سرم را هم می دهم.

اگر به تو اعتقاد نداشتند چرا تو را به جام ملت ها بردند؟

چون در پرسپولیس بازی می کردم. اگر در امارات بودم یک درصد هم شانس حضور در جام ملت ها را نداشتم. می شنیدم که می گفتند؛ «افت کرده، ضعیف شده.» یکی از دستیاران آقای قلعه نویی به من گفت تورنمنت امارات آخرین فرصت تو است. اینها جلسه گذاشته اند و تو را نمی خواهند و قرار نیست انتخاب شوی.

چه کسی این حرف را زد؟

همان پنج نفری که دوروبر قلعه نویی بودند. اما وقتی آمدم پرسپولیس همه چیز عوض شد و توانستم خودم را نشان دهم تا من را هم دعوت کنند. در غیر این صورت در تیم ملی جا نداشتم. یا به خاطر ضعیف شدن یا به جرم قد و قواره کوچک از تیم ملی کنار گذاشته می شدم.

کسی نمی تواند از جثه تو ایراد بگیرد چون کعبی امتحانش را پس داده است.

نمی دانم. شاید باید حتماً هیکل یاپ استام را داشته باشم. انگار نمی دانند که من یک بازیکن سرعتی و تکنیکی هستم.

شرایط اردویی چطور بود؟

خیلی خوب، هیچ مشکلی بین بچه ها وجود نداشت. واقعاً با هم صمیمی بودیم اما دور و اطراف تیم وحشتناک شلوغ بود.

مقصر قلعه نویی بود؟

کاری ندارم اما مثل آب خوردن باید کره را می بردیم. بعد از این همه تمرین و زحمت این طور حذف شدن عذاب آور است. کاش اصلاً جام ملت ها نمی رفتیم. دلم برای علی کریمی می سوخت، بنده خدا تا دروازه خودمان عقب می آمد. مگر وظیفه کریمی برگشت به دفاع خودمان است.او با حرکاتش می توانست دفاع کره را به هم بریزد. کل تیم امیدشان به کریمی و نکونام بود.

باید مربی خارجی بیاوریم؟

من دخالت نمی کنم. به این کارها کاری ندارم. این را مدیریت فوتبال تشخیص می دهد نه من.

وقتی از انگلیس برگشتی و به هتل تیم ملی آمدی چه برخوردی با تو شد؟

همه بازیکنان به من تبریک گفتند. عنایتی، نکو و کریمی اما از کادر فنی یک نفر هم به من تبریک نگفت، یک نفر نپرسید کارت چه شد. می دیدم که یک نفر سر تکان می داد و... بگذریم.

ناصر ابراهیمی بعد از بازی با چین گفت کعبی روی گل مقصر بود.

من مقصر بودم یا...؟، ناصر ابراهیمی نمی توانست به بزرگان تیم حرف بزند از من مایه گذاشته. حتماً من مقصر بودم که تیم ضعیف کره را نتوانستیم ببریم.

تو هم جواب دادی؟

نه... مزدک (میرزایی) خواست مصاحبه کند، گفتم اصلاً ناراحت نیستم.

با جان و دل می خواهم تیم قهرمان شود. چون من حسین کعبی می آیم و می روم اما این افتخار برای ایران می ماند. چه کار کنم من تعصبی هستم. به ایران تعصب دارم.

برخی از بازیکنان می گویند کادر فنی بین بازیکنان فرق می گذاشت؟

بروید از خودشان بپرسید بعد از بازی ها چه کسی از همه بهتر تمرین می کرد. با اینکه بازی ام نمی دادند اما انگیزه داشتم. کل بچه ها از من تعریف می کردند. من در تیم های ملی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان بازی کردم و هیچ وقت کم کاری نکردم اما در تعجبم که چرا وقتی مربی به من اعتقاد ندارد انتخابم می کند. اگر بهتر از من در ایران هست چرا می خواهید خرابم کنید؟ آقای ابراهیمی گل خورده را می اندازد تقصیر من چون حرف نمی زنم. چون 16 هزار روز تحمل کردم اما دیگر نمی توانم.

در آنجا مصاحبه کردی و بعد از چند روز تکذیب شد. آن مصاحبه را کردی یا نه؟

مصاحبه کردم. چه کسی گفت مصاحبه نکردم؟

چرا با مربی تیم حرف نزدی؟

برای چی حرف بزنم. چه صحبتی ما با هم داریم. من حرف هایم را در 60 بازی ملی که انجام داده ام، زده ام. من حرف زدن را بلد نیستم. من یاد گرفتم تو زمین حرف بزنم. گرچه اگر با کادر فنی صحبت می کردم، من هم فیکس می شدم.

سیستم تیم خیلی جای بحث دارد. تو در این مورد نظری داری؟

مثل سیستم برانکو بازی نکردند چون اگر موفق می شدند می ترسیدند بگویند این همان سیستم برانکو است و عمداً عوضش کردند. اگر با سیستم برانکو بازی می کردیم راحت قهرمان می شدیم.

یعنی لجبازی کردند؟

نمی دانم... نخواستند با سیستم برانکو بازی کنند. سیستمی که همه بچه ها با آن راحت بودند اما عیبش این بود که دوباره اسم برانکو مطرح می شد.

اگر این کادر فنی باشد در تیم ملی می مانی؟

اگر دعوتم کنند با سر می آ یم. ما با هم دشمنی نداریم. من عاشق پیراهن تیم ملی و بازی برای این آب و خاک هستم.

این حرف ها را فقط برای مردم زدم. اما هنوز حرف نزده ام. اگر حرف بزنم تمام روزنامه های ایران هم جمع شوند نمی توانند حرف های من را بنویسند.

یعنی خیلی حرف داری؟

خیلی، دلم پر است از حرف. من که هنوز چیزی نگفتم.

یعنی اینقدر در تیم ملی مشکل بود؟

خیلی زیاد. مشکلات آنقدر هست که اگر بگویم کلی از روزنامه ها پر می شوند.

تورنمنت بدی را تجربه کردی؟

خیلی بد... خدا کند رئیس فدراسیون هرچه زودتر مشخص شود. اما نباید از دلسوزی آقای نبی و آقای هاشمی ساده بگذرم. آنها سنگ تمام گذاشتند. دست شان درد نکند. هر کاری توانستند کردند.

بهترین تیم جام ملت ها؟

عربستان و عراق. هر دو این تیم ها خوب بودند.

بهترین بازیکن ایران؟

همه خوب بودند اما جواد نکونام و سیدجلال حسینی بهتر بازی کردند.

جمله آخر؟

من با کسی دشمنی ندارم. هیچ اعتراضی هم ندارم. دلم برای فوتبال کشورم که برای آن زحمت کشیده ام می سوزد. ما باید با جام قهرمانی برمی گشتیم اما خودمان همه چیز را از دست دادیم. حرف هایی که زدم به خاطر این بود که خیلی ها تماس گرفتند و گفتند چرا بازی نکردی، این بدترین حرفی بود که می شنیدم. من تیم ملی را دوست دارم، بازی کردن من مهم نبود.

اگر کسی علیه حرف های تو حرف بزند؟

هر کسی می تواند حرف بزند. اما باید منتظر باشد تا من هم حرف بزنم. هنوز خیلی چیزها توی دلم مانده است،