محموله های وحشتناک رودخانه دجله - صید جسد از رودخانه

محموله های وحشتناک رودخانه دجله

هر روزه آبهای رودخانه دجله نزدیک به 30 جسد را از بغداد به صویره، می آورند

مونا محمود و سباستین آشر، خبرنگاران بی بی سی، با کمک یک روزنامه نگار عراقی با اهالی این شهر گفتگو کرده اند تا ببینند آنها با این مسئله چگونه کنار آمده اند.

برای دو ماهیگیری که در نزدیکی شهر صویره، در کنار رودخانه دجله که آب گل آلودی دارد نشسته اند، امروز یک روز عادی است. صید امروز آنها برایشان تازگی ندارد ولی به تدریج از روی اسرار وحشتناکی، پرده برمی دارد.

یکی از این دو ماهیگیر پس از کشف یک جسد در رودخانه، در داخل قایق کوچک ماهیگیری به همکار خود می گوید: " یک دقیقه صبر کن. جسد آنقدر متلاشی شده که بیرون آوردنش از آب ممکن نیست. شکمش را شکاف داده اند."

ماهیگیر دیگر می پرسد که آیا جسد دارای سر است؟

و ماهیگیر اولی پاسخ می دهد که سر جسد را قطع کرده اند.

هر روزه

ماهیگیران موتور قایق خود را به کار می اندازند و از قدرت آن برای بالاکشیدن جسد و انداختن آن به داخل قایق استفاده می کنند.

در حالی که این ماهیگیران با جسدی که همراه دارند قایق خود را به سمت بغداد می رانند، شرح می دهند که هنگامی که با قایق خود در رودخانه دجله حرکت می کنند، به جای اینکه درختان شناور و زباله ها به داخل تورهای آنان بیفتد، این اجساد قربانیان است که در داخل تور آنها گیر می کند.

یکی از دو ماهیگیر می گوید آنها هر روز دو تا سه جسد را به این ترتیب کشف می کنند.

ماهیگیر دوم می افزاید که نمی شود جسدها را بعد از غروب آفتاب از آب بیرون کشید چون در آنموقع کسی برای بردن اجساد نخواهد آمد به همین جهت آنها تا صبح روز بعد صبر می کنند تا جسد را بیرون آورده و آنرا در داخل یک کیسه پلاستیکی قرار دهند. بعد صبر می کنند تا یک مامور از شهر صویره بیاید و جسد را به بیمارستان انتقال دهد.

کشف بلاوقفه اجساد

در بیمارستان شهر کوت در مجاورت صویره، که 300 هزار نفر جمعیت دارد پزشک قانونی از پلیس درباره تازه ترین جسدی که به بیمارستان آورده شده سئوال می کند. در بدن این جسد جای چندین گلوله دیده می شود.

رئیس بخش کالبد شکافی بیمارستان می گوید تا کنون 500 جسد به این بیمارستان آورده شده است. وی می افزاید که قربانیان 20 تا 45 ساله و بیشتر آنان مرد هستند. او خاطر نشان می کند که در میان قربانیان 10 زن 20 تا 35 ساله نیز دیده می شوند.

بیشتر قربانیان را شکنجه داده و با ضرب گلوله آنان را به قتل رسانده اند.

کارمند سردخانه بیمارستان می گوید از آنجا که قربانیان، بی نام و نشان هستند، برای کمک به تشخیص هویت، علائمی که در بدن هریک از اجساد دیده می شود یادداشت می شود چون در برخی مواقع حتی یک خالکوبی، سبب شناخته شدن جسد می شود.

	جسد بسیاری از قربانیان خشونت های فرقه ای به داخل رودخانه دجله انداخته می شود

ساکنین بغداد اکنون می دانند که چنانچه یکی از اعضای خانواده شان ناپدید شود کجا ممکن است او را پیدا کنند.

یکی از کسانی که برای یافتن پسرش که ناپدید شده بود به بیمارستان مراجعه کرده می گوید چند نفر به من گفتند که برای کسب اطلاعاتی درباره او به صویره بیایم و در صویره به من گفتند برای یافتن پسرم به بیمارستان کوت مراجعه کنم و در اینجا بود که جسد پسرم را کشف کردم.

گورستان ویژه

ولی هویت بسیاری از اجساد معلوم نمی شود. سردخانه کوچک بیمارستان جای کافی برای نگاهداری اجساد ندارد و در هوای داغ نمی توان تدفین قربانیان را برای مدت طولانی به تاخیر انداخت.

در گورستان شهر، قسمت تازه ای به تدفین اجسادی اختصاص یافته که در آبهای رودخانه دجله که از بغداد به سمت جنوب در حرکت است کشف شده اند.

مردم صویره و کوت هرگز انتظار نداشتند که یک چنین محموله های وحشتناکی را که مبدأ آنها بغداد است، دریافت کنند.

البته مقامات این دو شهر و نیز افراد داوطلب سعی می کنند برای کشف هویت قربانیان و دفن آنان حداکثر تلاش را بکنند ولی پول و امکانات به حد کافی نیست.

عبدالحسین که اداره گورستان را به عهده دارد می گوید: "دولت، دستمزد کارگران را می پردازد. ما همچنین به اعضای خانواده هایی که در جستجوی اجساد هستند کمک می کنیم و اگر آنها پول نداشته باشند به آنان کمک مالی می کنیم. در گذشته ما لباس اجساد را درمی آوردیم ولی به ما دستور داده شد که برای کمک به شناسایی اجساد، لباس قربانیان را درنیاوریم."

در آخر کار، اجسادی را که هویت آنان روشن نشده دفن می کنند ولی این دفن موقتی و به نحوی است که بتوان بعدا برای تشخیص هویت، نبش قبر کرد.

عبدالحسین، می گوید: " من غمگینم چون مردم عراق همواره در حال زجر کشیدن هستند. من برای این مردم عمیقا متاسفم."