به احترام یک بریتانیایی زحمتکش

به احترام یک بریتانیایی زحمتکش

فشار بر روی هنمن آنقدر زیاد است که او عموما خارج از کشورش بهتر و راحت تر بازی می کند

تا پارسال هر وقت که مسابقات ویمبلدون آغاز می شد، علاقمندان بریتانیائی، پرچم در دست، در ورزشگاه جمع می شدند و نام هنمن را فریاد می کردند. تلویزیون بی بی سی که مسابقات ویمبلدون را پوشش می دهد، بازیهای او را در هر شرایطی بر سایر مسابقات ارجحیت می داد، و محلی را هم که پرده ویدیوئی عظیمی در آن است و علاقمندان بی پول در آنجا به تماشای بازیها می نشینند چون مرتفعتر از سایر نقاط ویمبلدون است، "تپه هنمن" نام داده بودند.

اما به هر حال توانائیهای بشر نامحدود نیست و این بازیکن خوش اخلاق بریتانیائی هم تنها تا حدی می توانست توقع روزافزون هموطنانش را برآورده کند.

او در زمانی که در اوج و در بین بیست نفر اول رده بندی جهانی بود چهار بار به مرحله نیمه نهائی ویمبلدون رسید و سالهای دیگر هم یا تا مرحله چهارم و یا تا یک چهارم نهائی صعود کرد، اما از این بالاتر نرفت.

این موفقیتها با اینکه در یکی دو دهه اخیر در تنیس بریتانیا سابقه نداشت مردم، و بخصوص روزنامه نگاران ورزشی، را راضی نکرد و آنها وقتی دیدند هنمن قهرمان بشو نیست، شروع کردند به انتقاد و حتی تمسخر این بازیکن نجیب زحمتکش.

کار بجائی رسید که هنمن در خارج از کشورش که فشار افکار عمومی کمتر بود با خیال راحت تر بازی می کرد و نتایج بهتری به دست می آورد.

در یکی دو سال اخیر به نظر آمد که مردم دیگر کاری به هنمن ندارند چون سن او بالا رفت، در رده بندی جهانی نزول کرد و بازیکنان جوانتری هم پیدا شدند.

	با مصدومیت ماری، امسال همان آش است و همان کاسه: فریادهای هنمن هنمن و تلاشهای مافوق انسانی این بازیکن سن و سال دار

یکی از این بازیکنان اندی ماری بازیکن اسکاتلندی است که یکباره ظهور کرد و ظرف دو سال جزو ده نفر اول رده بندی جهانی شد. در نتیجه سال گذشته فریادهای هنمن هنمن در ویمبلدون تبدیل به ماری ماری شد و هنمن با خیال راحت و دور از انتظار و توقعات مردم به بازی کردن، آنطوری که دلش می خواست، ادامه داد.

قبل از آغاز این ویمبلدون هنمن، که امسال فقط در دو مسابقه پیروز شده، در مصاحبه ای گفت امسال به خاطر دلش بازی می کند و خوشحال است که فشاری رویش نیست. اما یک روز قبل از شروع مسابقات، ورق برگشت. ماری به سبب آسیب دیدگی از مسابقات بیرون رفت و بار دیگر هنمن تبدیل شد به تنها امید بریتانیا در ویمبلدون.

دیروز عصر که تیم هنمن به مصاف اولین حریف خود، کارلوس مویا بازیکن اسپانیائی، می رفت دوباره زمین مرکزی ویمبلدون حال و هوای سالهای گذشته را پیداکرد، یعنی همان آش و همان کاسه. باز فریادهای هنمن هنمن و تلاشهای مافوق انسانی این بازیکن سن و سال دار.

خوشبختانه، برای هنمن و مردم بریتانیا، این بار او بود که پیروز از زمین بیرون آمد، اما پس از چهار ساعت تلاش بی وقفه در مسابقه ای که دیروز در ست پنجم به علت تاریکی هوا نیمه تمام ماند و امروز ادامه یافت. سرانجام در آخر ست پنجم که به تنهائی 112 دقیقه طول کشید، دستان هنمن به عنوان برنده مسابقه بالا رفت و نیش او تا بناگوش باز شد، گوئی که بار سنگینی از دوشش برداشته شده است.

در هرحال به نظر می آید که امسال هم تیم هنمن بیخ ریش علاقمندان تنیس بسته شده است. البته مردم بریتانیا حتما خوشحالند که کسی را دارند که تشویقش کنند. دیگران، بخصوص کسانی که از طریق تلویزیون بی بی سی مسابقات را دنبال می کنند، هم به احترام سن و سال هنمن و زحمتی که برای تنیس می کشد، امسال هم او را تحمل خواهند کرد.