وحید هاشمیان : برای تیم ملی گل می‌زنم، نه به هر قیمتی
وحید هاشمیان : برای تیم ملی گل می‌زنم، نه به هر قیمتی
حدستان درست است. متاسفانه یک کمردرد قدیمی دارم. هر روز فیزیوتراپی می‌کنم. مصدومیت پایم هم کاملا خوب نشده، اما خوشبختانه خیلی جدی نیستند.
هرگز این مصدومیت‌های جزیی مانع حضورم در جام ملت‌ها نمی‌شود.» او حالا به سوالات بعدی جواب می‌دهد.
پس نباید نگران بود؟
اصلا. اگر قرار بود به‌خاطر یک کمردرد نروم جام‌ملت‌ها، پس نباید امسال برای هانوفر بازی می‌کردم.
تمرینات صبح تیم‌ملی زیرآفتاب شدید خیلی سخت و طاقت‌فرساست. این تو را اذیت نمی‌کند؟
چاره‌ای نیست. ما فوتبالیست‌ها نمی‌توانیم مثل شما خبرنگاران زیرکولر بنشینیم و مطلب بنویسیم.
سوالم را اینطوری می‌پرسم. در کجای جهان در 40 درجه گرما تمرین بدنسازی می‌کنند؟
فوتبال همین است. گاهی وقت‌ها شرایط جوری است که باید از اینکار‌ها هم بکنی. این را در نظر بگیرید که هوای مالزی هم خیلی خنک نیست و گرم است.
اما رطوبت آنجا بالاست؟
گفتم چاره‌ای نیست و ما فرصت زیادی نداریم. از طرفی، زودتر به مالزی می‌رویم که به نفع ماست. سخت است، ولی شک نکنید. ما با تمام قدرت می‌رویم. اگر نتوانستیم مقامی بیاوریم آن را به حساب کم‌کاری نگذارید، چون تک‌تک بازیکنان هدفی جز قهرمانی ندارند. به شخصه دوست دارم این افتخار نصیبم شود. ان‌شا‌ءالله قهرمان ما هستیم.
سعید اکبری:
1- بعضی وقت‌ها حرکاتش اینقدر خشن است که مجبور می‌شوی چشمانت را ببندی. نوع تمرین کردنش با بقیه فرق می‌کند. فرقش در این است که انگار بازیکنان تیم‌ملی برایش کمتر از بازیکنان حریف نیستند. گاهی اینقدر خشن تکل می‌زند و برای زدن توپ‌ها بلند می‌شود که گویی جنس بازی‌کردنش این است.
البته سعی می‌کند ضرباتش کسی را مصدوم نکند، اما مهدوی‌کیا از گفتن این جمله که «نزدیک بود بزنی بنده‌خدا را بکشی» خسته شده. وحید هاشمیان حتی روزی که پزشک تیم‌ملی به آرامی می‌گوید: نباید روی پایت فشار بیاوری، با تمام وجود تمرین می‌کند. کمتر سرش را بالا می‌گیرد و تمرکز فوق‌العاده‌ای در جریان تمرین دارد.
2- خیلی خشک و مقرراتی. حرف‌هایش را خیلی جدی می‌گوید و در تمرین کمتر اتفاق می‌افتد که لبخند بزند. هیچ‌کس مثل او روی تمرین تمرکز نمی‌کند. کوچکترین حرکت حاشیه‌ای از جانبش دیده نمی‌شود. حتی به احساسات طرفدارانی که بارهاوبارها صدایش می‌کنند جوابی نمی‌دهد: «اگر تمرکز نداشته باشم که نمی‌توانم درست تمرین کنم. تمرینات تیم‌های آلمانی را ببینید، می‌فهمید تمرکز یعنی چه.»
وقتی کنار تیم است، به‌رغم همپا بودن با بقیه، نوعی احساس جدایی در حرکاتش دیده می‌شود. سعی می‌کند حرکاتش متفاوت با بقیه باشد. اگر همه به سمت راست شوت می‌زنند او جهت چپ را می‌گزیند. روی توپ، قدرت جنگندگی خاصی به خرج می‌دهد.
به‌رغم اینکه در تمرینات کار تدافعی برعهده‌اش نیست، زیرپای مهاجمان تیم مقابل جوری تکل می‌زند که گویی یک هافبک تخریبی است. این تکل‌ها و حرکات ذاتی است. هنوز وقتی نام وحید هاشمیان به میان می‌آید، همه به یاد آن مهاجمی می‌افتند که با شجاعتی خاص سمت هر توپی می‌رفت، بازیکنی که امروز هم تغییری نکرده و آن قدرت ذاتی را دارد.
واژه جام ملت‌ها برای وحید هاشمیان تداعی‌کننده خاطرات خوبی نیست. او به‌خوبی به یاد می‌آورد که در جام ملت‌های لبنان چه روزهای سختی را پشت‌سر گذاشت.حضور در تیمی که جلال طالبی روی نیمکتش می‌نشست، خاطره تلخی جز نیمکت‌نشینی‌های مداوم برایش نداشت. هرچند گهگاهی فرصت بازی می‌یافت.
این مساله برای هاشمیان قابل هضم نبود که کیلومترها از آلمان بکوبد و به لبنان برود، بی‌آنکه چندان فرصت بازی بیابد: «من زود گذشته‌ها را فراموش می‌کنم. الان فقط به قهرمانی با تیم‌ملی در جام ملت‌ها فکر می‌کنم.» مطمئنا این‌بار همه‌چیز می‌تواند عوض شود.
وحید در بازی‌های جام ملت‌های پکن هم به‌دلیل «قهر از تیم‌ملی» غایب بود ولی این بار در اردو تیم ملی حضور دارد و امید اول گلزنی در مالزی است. هنوز گل‌های لذت‌بخش و سرنوشت‌ساز وحید به قطر، کره‌جنوبی و ژاپن از خاطر کسی نرفته. هاشمیان هرچند در ماه‌های اخیر برای تیم‌ملی خیلی خوب گل زده، ولی هرگز دوست ندارد در لابه‌لای حرف‌هایش قول گلزنی بدهد: «اینطوری فقط فشار رویم بیشتر می‌شود.
اگر قول بدهم فقط به فکر این هستم که قولم را عملی کنم و ممکن است به تیم‌ملی ضربه بزنم.» مهاجم هانوفر با این تفکر به جام ملت‌ها می‌رود و می‌گوید برایش بیشتر از هر اتفاق دیگری، موفقیت ایران اهمیت دارد: «پیش‌بینی یک چیزهایی واقعا سخت است. از من می‌پرسید آیا آقای گل جام‌ملت‌ها می‌شوم؟
ولی هنوز مسابقات شروع نشده. باید وارد بازی‌ها شویم و ببینیم شرایط چطور است. خوشبختانه الان تیم آماده است و ما خط حمله خوبی داریم. همه یک هدف را دنبال می‌کنیم و آن مقام آوردن تیم‌ملی است.» هاشمیان بی‌آنکه مکثی کند، سوالی می‌پرسد و پیش از اینکه جوابی بگیرد، خودش به آن پاسخ می‌دهد: «من سعی می‌کنم برای تیم‌ملی گل بزنم، اما به چه قیمتی؟
به قیمت شکست تیم‌ملی، هرگز این کار را نمی‌کنم. خیلی مهم است که همه به موفقیت تیم فکر کنند و کسی خودخواه نباشد. من دوست دارم برای تیم‌ملی گل بزنم، اما نه به هر قیمتی.»