ضریب هوشی بچه های اول خانواده بالاتر است

ضریب هوشی بچه های اول خانواده بالاتر است

ضریب هوشی بالاتر در بچه های اول می تواند ناشی از این باشد که آنها نقش آموزگار را برای کوچکترها بازی می کنند

تیمی از محققان نروژی دریافت که بچه های اول خانواده و همچنین کودکانی که پس از مرگ خواهر یا برادر بزرگتر جای فرزند بزرگ خانواده را گرفته اند، نمره بهتری در تست هوش می آورند.

این مطالعه که نتایج آن در نشریه "ساینس" منتشر شده حاصل بررسی بیش از 250 هزار سرباز مذکر در ارتش نروژ است.

کارشناسان طی چند دهه گذشته در مورد تاثیر ترتیب تولد در خانواده بر هوش و موفقیت در زندگی اختلاف نظر داشته اند.

حامیان این نظریه استدلال می کنند که بیشترین توجه پدر و مادر نصیب بزرگترین فرزند می شود چرا که او ابتدا تنهاست.

اما سایرین ادعا می کنند که تغییراتی در رحم پیش از تولد روی می دهد که عامل این وضع است چرا که مادر در بارداری های بعدی میزان بیشتر و بیشتری پادتن که می تواند به مغز جنین صدمه بزند تولید می کند.

همزمان کارشناسانی هم هستند که ارتباط میان ترتیب در تولد و ضریب هوشی را انکار می کنند و به گفته آنها این تصور غلط ناشی از این است که به طور تاریخی زوج هایی که ضریب هوشی پایین تری دارند در مقایسه با زوج هایی که ضریب هوشی آنها بالاتر است فرزندان بیشتری به دنیا می آورده اند.

پروفسور پیتر کریستنسن، از موسسه ملی بهداشت حرفه ای در اسلو، و تور بیرکدال از سازمان بهداشت نیروهای مسلح نروژ گفتند هر چند تفاوت های هوشی میان فرزندان یک خانواده در گروه مورد مطالعه کم بوده، اما قابل توجه است.

آنها گفتند یافته های آنها حاکی از آن است که این پدیده ناشی از تفاوت های اجتماعی است نه بیولوژیکی.

برای مثال مردانی که سومین فرزند خانواده بوده اند اما خواهر یا برادر بزرگتر را در همان ابتدای کودکی از دست داده اند و در نتیجه به عنوان فرزند دوم بزرگ شدند در تست ضریب هوشی تقریبا به خوبی بچه هایی که واقعا فرزند دوم خانواده بودند عمل کردند.

پروفسور کریستنسن گفت: "ما دریافتیم که این موقعیت اجتماعی فرزند پسر است و نه موقعیت بیولوژیکی او که به حساب می آید."

فرانک سالووی، از موسسه شخصیت شناسی و تحقیقات اجتماعی در دانشگاه کالیفرنیا که در مورد چگونگی تاثیر نحوه تربیت بر شخصیت و هوش مطالعه کرده است به "دیلی تلگراف" گفت که ضریب هوشی بالاتر در بچه های اول می تواند تا حدودی ناشی از این باشد که آنها به خواهر و برادر کوچکتر خود چیز یاد می دهند.

وی گفت: "به علاوه تمایل بچه های اول به پر کردن نقش سرپرست دوم، و به عهده گرفتن نقشی آگاهانه، منضبط و پخته ممکن است ضریب هوشی بالاتر بچه های اول را توضیح دهد."