سرانجام این همه فحش دادن در فیلم های ایرانی چیست؟

سرانجام این همه فحش دادن در فیلم های ایرانی چیست؟

ایران کشوری است بی همتا و نیک، شما که این نوشته را می خوانید یکی از مردمی هستید که در ایران زندگی می کند، پیش از تو 100 ها میلیون ایرانی دیگر زندگی کرده اند و مرده اند یا کشته شده اند. مردمان ایران از آن زمانی که تاریخ می تواند نشان دهند، به نام گسترش دهندگان روشنایی، پایان دهندگان شر و بدی و نیرگ شناخته شده هستند.

خیلی رک و پوست کنده و بی پرده، ما مردم ایران اکنون ایرانی بودن خود را بر سر روی آوردن به ارزش های بی بن و ریشه غیر ایرانی از دست می دهیم.

اکنون، برای نمونه فحش دادن در سینمای ایران دقیقاً همان راهی را می پیماید که در هالیوود پیموده شده است و پس از چند دهه سبب پشیمانی آنها شده، کپی کردن بی اندیشه و طوطی وار در بسیاری از ارکان زندگی ایرانیان رسوخ کرده است، ولی در مورد سینما وضع اندکی تفاوت دارد. تاثیری که سینما بر روی نسل های آینده دارد سبب می شود اندکی جدی تر به سینما نگاه شود.

همسایه به همسایه فحش می دهد، زن و شوهر فحش می دهد، بچه ها به همدیگر فحش می دهند، مادر بزرگ و پدر بزرگ ووو در کدام اثر ادبی ایرانی می توان اثری از این رفتار های رشت یافت ؟

سینمای یک کشور، شناسنامه آن کشور است! شما هر کشور را پیش و بیش، از هر چیز دیگری از سینمای آن می شناسید. راهی که سینمای ایران در آن گام گذاشته یک اشتباه غیر قابل جبران است. فیلم تاثیر خود را می گذارند، هر کدام هم پس از ساخت به بخشی از سینمای ایران تبدیل خواهد شد. بی شک هیچ فیلمی هم نابود نخواهد شد، پس ذره ذره آن ناسزا هایی که در فیلم ها وجود دارد سبب دگرگونی ادبیات نسل های کنونی و آینده و همچنین بی آبرویی ایران می شود.

در کشوری مانند امریکا سختگیرانه ترین روش های ممکن برای جلوگیری از ورود رفتار های ناشایست به جامعه در رده های سنی گوناگون انجام می شود. ولی ما چه کاری می کنیم ؟ تلویزیون روشن می شود، هر ساعت از شبانه روز، هر کانالی، و هر فیلمی که هر کسی در هر رده سنی باشد می تواند ببیند، خوب چه می شود؟

در کشورهای غربی برای کاهش رفتار های خشونت آمیز به نسل جوان در روزنامه و مجله و فیلم و کارتون و آهنگ پند و اندرز داده می شود که از غذاهای گیاهی استفاده کنید، ما اینجا در ایران، در کشوری که تمام غذاهای اصیل آن 100% گیاهی هستند، خیلی آسان و بدون در نظر گرفتن هر آنچه که در مورد سلامتی می دانیم، غذاهای ایرانی را وقت گیر و بی کلاس قلمداد می کنیم ، و پیتزا و همبرگر و ساندویچ ووو می شود غذاهای با کلاس در دست دکتر و مهندس، این فیلم ها ذهن مردم را هدایت می کند، واقعاً ترسناک است اگر ایرانی بودن با این رفتار ها نابود شود، که البته می شود، مگر همین الان میان جوانان ما فحش زشت تر نشان دهنده قدرتمند تر بودن نیست؟

می گویند: هر چه بگندد نمک اش می زنند وای به روزی که بگندد نمک

آیا شگفت زده می شود اگر 100 سال آینده مردم ایران با دیدن سه رکن گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک ، از یکدیگر بپرسند چه کاری "نیک" است و چه کاری نه !

پس از همین امروز شگفت زده شوید، زیرا با این روندی که در سینمای ما پیموده می شود تا آن سالهای دیگر تشخیص نیک و بد نیز برای ایرانیان که زمانی حکم نمک را داشتند بسیار دشوار خواهد شد.

زمانی که می نویسیم "سینما" باید بخوانیم، الگویی برای زندگی، الگویی برای رفتار و کردار، الگویی برای سخن گفتن، و هزاران هزار نکته دیگر ...

سینما الگویی است برای چگونه بودن، خواه در یک سالن باشد، خواهد یک دی وی دی در درایو کامپیوترتان ، هر آنچه که می بینید، خواه دیالوگ های یک بازیگر ایرانی، خواه زیرنویس های یک فیلم خارجی، هر آنچه که هست سبب دگرگونی در شما می شود، شما پس از تماشای هر فیلم، ناخودآگاه برای یک مدت کوتاه یک انسان دیگر می شوید، اگر در تمام فیلم ها فحش بشنوید، این یک انسان دیگر شدن ادامه پیدا می کند و این دگرگونی به سمت بدی می رود، و اگر اصلاً فیلم نگاه نکنید، یا اینکه فیلم های خوب نگاه کنید، دگرگونی به سمت بدی نمی رود، انتخاب با خودتان است، از ما گفتن بود و ...