آخرین گمانه‌زنی‌ها از راز حمله جنگنده اسرائیل به ناو آمریکا
آخرین گمانه‌زنی‌ها از راز حمله جنگنده اسرائیل به ناو آمریکا
برخی از تازه‌ترین بررسی‌ها از حمله بمب‌افکن اسرائیل به ناو «لیبرتی» آمریکا که به کشته و زخمی شدن بیش از دویست نظامی آمریکا منجر شد، این رویداد را ناشی از یک توافق سری میان آمریکا و اسرائیل برای شکست دادن اعراب دانسته است. 
برخی از تازه‌ترین بررسی‌ها از حمله بمب‌افکن اسرائیل به ناو «لیبرتی» آمریکا که به کشته و زخمی شدن بیش از دویست نظامی آمریکا منجر شد، این رویداد را ناشی از یک توافق سری میان آمریکا و اسرائیل برای شکست دادن اعراب دانسته است.
این در حالی است که «جانسون»، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، هنگام بررسی پرونده حمله اسرائیل به آمریکا، به وکیل پرونده دستور داده تا علت این رویداد را اشتباه در شناسایی اعلام کند.
چهلمین سالگرد جنگ 1967 خاورمیانه‌ای اعراب و اسرائیل، یادآور خاطرات دردناکی برای «گری برومت»، دریانورد آمریکایی است.
«بی.بی.سی»، برومت به عنوان یک افسر 21 ساله در 8 ژوئن آن سال در عرشه ناو «USS Liberty» خدمت می‌کرد که این ناو بدون هشدار قبلی، نخست مورد حمله جنگنده‌ها و سپس اژدرهای دریایی قرار گرفت.
این حمله که دست کم چهل دقیقه طول کشید، منجر به مرگ 34 نفر از خدمه برومت و زخمی شدن حدود 170 نفر و خسارات بزرگی به ناو آمریکایی شد.
اما باید گفت این حمله توسط نیروهای دشمن انجام نشده، بلکه به دست نزدیک‌ترین متحد آمریکا در منطقه؛ یعنی اسرائیل انجام شد.
اسرائیل هنوز هم پافشاری می‌کند که حمله در اثر اشتباه گرفتن این ناو با یک کشتی مصری بوده است. در این زمینه همچنین «القصیر» و تعدادی از کارشناسان آمریکایی و اسرائیلی به این نتیجه رسیدند که حملات، تصادفی بوده است، اما برای برومنت و شمار زیادی از تئوریسین‌های توطئه، مقامات، متهم به مخفی‌کاری در این حادثه هستند.
برومت می‌گوید: «من امروز نسبت به زمان وقوع حادثه، مشکلات بیشتری دارم، چراکه امروز واقعیات بیشتری را از آن دریافته‌ام؛ اشتباهات زیادی انجام و دروغ‌های زیادی به مردم آمریکا گفته شده و آنان واقعیت حادثه را نمی‌دانند».
حمله به ناو لیبرتی، مهم‌ترین تنش در تاریخ روابط آمریکا و اسرائیل و منشأ جنجال‌های زیادی در چهار دهه اخیر بوده است، به گونه‌ای که در رسانه‌ها، ادعاهای ضد و نقیض زیادی مطرح می‌شد و اینترنت نیز آن را داغ‌تر می‌کرد.
حامیان اسرائیل می‌گویند: این حادثه وسیله‌ای در دست منتقدان یک کشور یهودی بوده، در حالی که منتقدان می‌گویند: این حمله جزو جرایم جنگی بوده که هیچ‌گاه به طور جدی به آن پرداخته نشده است.
بنا بر گفته اسرائیلی‌ها، این حادثه تراژدی دیگری بین خودی‌ها در سایه روشن جنگ است. آنان می‌گویند: کشتی بمباران‌کننده نیروهای اسرائیل، مشغول نبرد در سینا بوده و خلبانان اسرائیلی هیچ پرچمی را از آمریکا ندیده‌اند.
بدبینان بر این باورند که این حادثه، حمله‌ای از پیش تعیین شده بوده است. بحث مخفی‌کاری، تا زمان انتشار گزارش یک کمیته مستقل تحقیق در سال 2003 ادامه داشت و این کمیته گزارش داد که حمله به لیبرتی، تنها حادثه جدی دریایی بوده که به طور کامل و دقیق مورد تحقیق کنگره قرار نگرفته است.
در میان یکی از محبوب‌ترین تئوری‌های موجود درباره حمله اسرائیل به متحد ابرقدرتش، می‌توان از این یاد کرد که ناو چهل میلیون دلاری جاسوس، در حال استراق سمع و جاسوسی درباره کشتار زندانیان مصری جنگ توسط اسرائیلی‌ها بوده است.
اسرائیل اعدام مصری‌ها به دست نیروهایش را به شدت تکذیب می‌کند و معتقد است که افرادی که در آن زمان کشته شده بودند، 250 رزمنده فلسطینی بوده‌اند که در درگیری‌ها از بین رفته‌اند.
یکی دیگر از تئوری‌ها این است که ناو آمریکایی به طرح‌های سری اسرائیل برای تجاوز دو روز بعد آن به بلندی‌های جولان، پی برده و بنابراین، باید نابود می‌شد.
اما تئوری دیگری که شاید بسیار مهم‌تر از بقیه باشد، در سال 2003 از سوی یک روزنامه‌نگار به نام «پیتر هونام» و با عنوان «عملیات سیانید» مطرح شد.
هونام ادعا کرد: عناصر مخفی داخل دولت‌های آمریکا و اسرائیل برای بمباران کشتی تبانی کرده‌اند تا حمله را به مصر و ابرقدرت متحد آن؛ یعنی اتحاد شوروی نسبت دهند تا به این ترتیب، انتقام سختی ترتیب دهند که منجر به پیروزی اسرائیل شود.
هونام می‌گوید: «حمله به ناو لیبرتی، دست‌کم از یک سال پیش از آن برنامه‌ریزی شده بود. لیبرتی به موقعیت بسیار پیچیده‌ای فرستاده شد که به نظر من، موقعیتی بود که بتوان به آن حمله کرد».
هونام ادامه می‌دهد: هدف اصلی، غرق کشتی و از بین بردن همه خدمه بود، اما لیبرتی غرق نشد و طرح نیز لغو شد.
تلاش‌های آمریکا و اسرائیل و خارج کردن اطلاعات بسیار از طبقه‌بندی‌های محرمانه تاکنون موفق به گشایش گره این معما نشده است.
یکی از قوی‌ترین ادعاهای ممکن، مربوط به کاپیتان «وارد بوستون»، وکیل بازنشسته نیروی دریایی آمریکاست که مشاور دادگاه نظامی مربوط به این قضیه بود. او خود می‌گوید که یافته‌های اولیه دادگاه، که او آنها را امضا کرده بعدها از سوی وکلای دیگر در دولت تغییر کرده است.
او همچنین ادعا می‌کند: دریادار «ایزاک آد»، رئیس دادگاه، به او گفته که بنا بر دستور «لیندون جانسون»، رئیس‌جمهور آمریکا و «ردبرت مک نامارا»، وزیر دفاع، او باید نتیجه‌گیری کند که حمله به خاطر اشتباه در شناسایی بوده است.
«جی کریستول»،قاضی فدرال و نویسنده کتاب «حادثه لیبرتی»، آورده است: «به هر حال، از جانب آمریکا و اسرائیل، پنهانکاری‌های بسیاری انجام شده است که تنها به یک تراژدی وحشتناک منجر شد. همه گزارش‌های رسمی به یک نتیجه می‌رسد ... ».
«مایکل اوبرون» از اساتید مرکز «شالم»، یک مرکز تحقیقاتی دانشگاهی در اورشلیم می‌گوید: «هزاران هزار سند مربوط به این حادثه طبقه‌بندی شده و نمی‌شود در هیچ کدام از آنها این تئوری‌های توطئه را یافت. تئوری‌های جولان به راحتی رد می‌شود، چراکه لیبرتی در نزدیکی ساحل مصر بود و اسرائیل و وسایل شنود آن نیز آنقدر قوی نبوده است تا به مکالمات تل‌آویو گوش دهد. علاوه بر این، اسرائیلی‌ها بدون آگاهی و تأیید آمریکا، اقدام به اشغال بلندی‌های جولان نمی‌کردند، اما به عقیده وی، این حادثه به این علت هنوز هم جنجال‌برانگیز است که همه ویژگی‌های یک ماجرای جاسوسی خوب را دارد».