دلایل گستردگی عرضه فیلم های خصوصی در ایران

دلایل گستردگی عرضه فیلم های خصوصی در ایران

اخیرا نیز نیروی انتظامی در چندین اطلاعیه خواستار حساسیت بیشتر مردم نسبت به این موضوع شده و از جمله ار مردم خواسته است از"سوء استفاده احتمالی از فیلمبرداری مراسم توسط گوشی های تلفن همراه جلوگیری و از تکثیر و در اختیار گذاشتن فیلم های جشن و عروسی و فیلم های خانوادگی به افراد غیر جدا خودداری" کنند.

برای بررسی عمیق تر این موضوع را با چند صاحب نظر در حوزه های مختلف به بحث گذاشتیم:

"یکی از مهمترین دلایل روانشناختی و جامعه شناسی گسترش این گونه فیلم ها در ایران آن است که در بسیاری از موارد بین زندگی خصوصی و اجتماعی مردم تفاوت های بسیاز زیادی وجود دارد.

آن چیزی که در خارج از خانه هنجار و قانون در خارج شناخته می شود چیز دیگری است و آن چیزی که در خانه و در فرهنگ و باورهای شخصی یا خانوادگی وجود دارد چیز دیگری است و این باعث می شود که مثل اندرونی و بیرونی بشود و این موضوع برای سبب می شود که سرک کشیدن به اندرونی افراد جالب توجه شود.

هم به دلایل سیاسی و اجتماعی ایران و هم به دلیل حس کنجکاوی، این موضوع برای کسانی که می خواهند از این راه کاسبکاری کنند میدان را باز می گذارد.

وقتی شما یک چیزی را خیلی پنهان می کنید، دیگران را تحریک می کنید که در باره آن به کنجکاوی بپردازند، بنا براین این افراد مثل کسانی که به دنبال عکاسی یا فیلمبرداری از شخصیت های مشهور هستند به دنبال سرک کشیدن در زندگی خصوصی شما هم برای کسب درآمد برمی آیند.

کسانی که این گونه این فیلم ها را روی اینترنت یا از طریق موبایل بازپخش می کنند، در واقع با شرایط سلطه جویی برای منع یک موضوع حساس می خواهند مقابله کنند که این انگیزه در مورد خیلی چیزهای دیگر مانند شوخی های سیاسی یا جوک های وقیحانه هم وجود دارد هست.

ولی در مقیاس خردتر گاهی اوقات هم خود این افراد درگیر آن بیماری روانی هستند که از خرد کردن دیگران لذت می برند یا به خاطر منافع احتمالی آن دست به این کار می زنند.

اما اعمال قدرت از بیرون مثل بقیه موارد مربوط به مقابله با تبهکاری به فرهنگ سازی درونی کمک نمی کند بلکه باید به انگیزه های شخصی و توده ای یک جامعه نگاه کرد.

چنین چیزی مثل فرهنگ لباس پوشیدن اغلب جوانان است که واکنشی ست در برابر تحمیل از بالا و به هنجارشکنی دست می زنند.

وی معتقد است تا زمانی که فرهنگ سازی یعنی دلیل تقاضا را از بین نبریم یا مداوا نکنیم، محدود کردن عرضه چندان تاثیری برای مقابله با این بحران ندارد، زیرا در قاچاق مواد مخدر، روسپی گری یا موارد این چنینی نیز توفیق چندانی به دست نیامده است."

"در سال های اخیر مردم در حالی به استفاده از موبایل های دارای دوربین و دوربین های تصویر برداری کوچک روی آورند که هنوز با فرهنگ بهره برداری از آن به خوبی آشنا نشده اند.

فیلم های خصوصی در سطح وسیعی اکنون در جامعه پخش می شود و تصاویر و فیلم های خصوصی افراد مشهور در بین مردم بسیار رواج پیدا کرده است.

خیلی از افرادی که فیلم های خصوصی آنها لو رفته دچار انواع مشکلات اجتماعی یا روانی شده یا دست به خودکشی زده اند، بطور مثال در یک شهرستان کوچک فیلم خصوصی دختری که در یک مهمانی حضور داشته سبب شده است که وی دچار مشکلات بسیاری شود و بنیان خانواده اش از هم بپاشد.

مشکل اصلی این است که سانسور سبب می شود که پرسش های بسیاری که درباره مسائل جنسی در بین نوجوانان وجود دارد، مطرح نشود و تنها شیوه دسترسی به اطلاعات در این مورد همین گونه فیلم ها است، نداشتن تفریح مناسب و فقدان الگوی درست باعث می شود که تهیه فیلم های از این دست برای خودنمایی نوجوان کافی باشد.

قبلا تصویربرداری از صحنه هایی مانند هماغوشی کمتررخ می داد اما این الگویی است که از هالیوود وارد فرهنگ ما شده است. یعنی برخی از جوانان ما عینا از همین لحظه های خصوصی خودشان فیلم می گیرند تا بتوانند خودنمایی کنند.

این پدیده بسیار گسترده است و من کمتر کسی را دیده ام که حداقل یک بار هم چنین چیزی را ندیده باشد و یا توی گوشی موبایلش چنین فایل هایی را نداشته باشد.

در مورد جنجالی که بر سر پخش فیلم های هماغوشی که گفته می شد مربوط به یک بازیگر زن بود فرمانده نیروی انتظامی گفته بود که میزان فروش فیلم سکسی این بازیگر در بازار مخفی ویدئو به چهار میلیارد تومان رسیده است.

ما حتی به دنبال چند مورد که شایع شده بود فیلم های سکسی یک بازیگر مشهور کمدی هم پخش شده تحقیق کردیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که این شایعات را فقط خود توزیع کنندگان این سی دی ها رواج می دهند و در مواردی به جای فیلم وعده داده شده، سی دی خام یا سوخته به مشتریان تحویل می دادند و بعد جای خودشان را عوض می کردند.

جوانانی که از صحنه های سکسی فیلم می گیرند، این کار را برای خودنمایی و برای اینکه خودشان را در جامعه یا بین همسالان مطرح کنند، انجام می دهند. الان فیلم گرفتن از خصوصی ترین لحظه ها مد شده و جوانها این فیلم ها را بین خودشان رد و بدل می کنند."

"ما در جایی زندگی می کنیم که برخی چیزهایی بسیار متعارف که در درون خانواده وجود دارد، وقتی از بیرون به آن نگاه می شود جرم تلقی می شود مثلا ما در داخل منازل وقتی مراسمی هست و جشنی هست همه خانم ها لباس هایی پوشیده اند که متناسب با آن مراسم است و اگر ازخارج به آن نگاه نمی شود برخلاف قانون محسوب می شود چرا که در قانون ما می گوید زن باید در برابر نامحرم حجاب داشته باشد.

یعنی یک دوگانگی در داخل جامعه و خانواده ها وجود دارد به همین دلیل برخی از افراد موذیانه از این دوگانگی استفاده می کنند و فیلم های این مراسم را در جامعه توزیع می کنند یا حتی برای دریافت حق السکوت با استفاده از این فیلم ها برخی از خانواده ها را تحت فشار قرار می دهند.

حال آنکه در قوانین کیفری لحاظ شده است که حق افشای اسرار خصوصی و فیلم ها و یا عکس های خصوصی وجود ندارد و هر کسی این کار را بکند قابل تعقیب است.

نیروی انتظامی نمی تواند از این موضوع پیشگیری بکند زیرا این فن آوری هر روز در حال پیشرفت و کنترل آن خیلی مشکل است ولی مساله این است که چرا باید این دوگانگی در جامعه وجود داشته باشد که این موضوع بدل به یک بحران اجتماعی شود.

دلیل این امر آن است که مردم در یک شرایط ناهنجار اجتماعی به سر می برند زیرا حتی بچه های ما دو شخصیتی بارمی آیند باید در مدرسه به گونه دیگری رفتار کنند و در منازل به گونه ای دیگر و با توجه به اینکه اینترنت، ماهواره و از این قبیل رسانه ها در اغلب خانه ها وجود دارد، این موضوع را نمی توان با چنین برخوردهایی حل کرد.

محال است که شما بتوانید زندگی خصوصی افراد را مهار کنید و همه را به یک شکل درآورید، من فکر می کنم که دولت باید روی این موضوع عمیق تر بررسی کند و فشار کمتری روی مردم برای این که همه را به یک شکل معین هنجارسازی کند وارد آورد."

"در یک جامعه سالم که همه چیز بر اساس سلامت تعریف شده وارد شدن به حریم خصوصی اشخاص نه تنها نباید کار جذابی باشد بلکه مکروه هم هست.

ولی این گونه اتفاقات در فضاهای خیلی بسته ای رخ می دهد، یعنی جایی که شاید افراد هیچ تفریح یا سرگرمی یا انگیزه دیگری برای پر کردن اوقات فراغت خودشان ندارند و نمی توانند تفکرشان را پرورش بدهند. در چنین جامعه ای شاید وارد شدن به حریم خصوصی افراد
بتواند نوعی تفریح به حساب بیاید و آنها آن را نوعی "شو" یا نمایش اجتماعی بییند.

کسانی که به دنبال این گونه فیلم های خصوصی هستند مایل هستند تا دیوار چهارم منازل مردم را بردارند و داخل آن سرک بکشند.

حالا اگر تمام مردم یک اجتماعی بخواهند وارد این حریم بشوند یک نوع ناسازگاری اجتماعی به وجود می آید. با توجه اینکه در جامعه ما خرده فرهنگهای زیادی وجود دارد و تنوع بسیاری در این زمینه وجود دارد این موضوع می تواند بسیار خطرناک باشد. زیرا چیزهایی که در یک خرده فرهنگ ممکن است عادی به حساب بیاید در خرده فرهنگ دیگری شاید کاملا نابهنجار محسوب شود و وقتی ما از این خلوت ها فیلم می گیریم سبب بی اعتمادی اجتماعی و پرخاشگری می شویم.

من یک جور پرخاشگری و تجاوزگری اجتماعی در گرایش به تماشای این فیلم ها می بینم که ناشی از ارضای روانی از موضوعاتی است که بهنجار نیست یعنی وقتی فرد با سایر جنبه های زندگی ارضا نمی شود، سراغ تخریب می رود.

برخورد فرهنگی باید از جانب خود مردم صورت بگیرد، وقتی مردم این فیلم ها را نخرندو نبینند دیگر این فیلم ها زمینه ای برای گسترش پیدا نمی کنند.

این وارد شدن به حریم خصوصی دیگران از ویژگی های یک بیماری روانی است به نام "نظربازی". چرا باید در یک جامعه برخی از مردم "نظرباز" بشوند؟ این موضوعی است که نیازمند یک کار فرهنگی گسترده است.

مطبوعات هم این قدر این موضوع را حاد نکنند و دائم با تیترهای جنجالی به فروش و توزیع بیشتر این گونه فیلم ها کمک نکنند تا مبادا کسانی هم که خبر ندارند انگیزه پیدا کنند و دنبال این فیلم ها بگردند."