پنجشنبه ۱۱ آبان ۱۳۸۵ - ۰۲ نوامبر ۲۰۰۶
چه کشوری برای زندگی بهتره
بچه ها می خواهیم دوباره کمی "مهاجرت بازی" کنیم ... صورت مساله هم اینه: چه کشوری برای زندگی بهتره؟ ...
بیا هم کشورها و هم آدمها را به سه دسته تقسیم کنیم ... اسمهای مختلفی می شه گذاشت اما فعلا بیا این اسمها را انتخاب کنیم: کشورهای پایین ، کشورهای متوسط ، کشورهای بالا ... آدمهای پایین ، آدمهای متوسط ، آدمهای بالا ... می خواهیم ببینیم کشور ایده آل هر کدوم از این تیپ آدمها کدوم تیپ کشورها هستند ...
کشور پایین: این تیپ کشور (پایین ، عقب مانده ، عقب نگه داشته شده ، هر چی) کشور ایده آل یک آدم پایین محسوب می شه. آدم پایین ، به معنی آدمی که مثلا حاضره دست به هر کاری بزنه ، با کمی زرنگی می تونه بسیاری از قانونها و ساختارها را دور بزنه و یک زندگی ایده آل داشته باشه .... در عوض آدم متوسط در این کشور سخت ترین زندگی را داره: ساختارها به او اجازه رشد و حتی داشتن متوسط ها را نمی ده. او معمولا یا سرخورده و مهاجر می شه یا برای داشتن زندگی بهتر به یک آدم پایین تبدیل می شه (دکترهای گلدکوئست فروش) ... بر خلاف اون چیزی که گاهی فکر می کنیم ، آدم بالا هم (با قدرت مالی ، فرهنگی ، اجتماعی بالا) در کشور پایین لذت زیادی نمی بره. سرگرمیها و لذتهای با مقیاس جهانی در کشور پایین وجود نداره (کنفرانس ، کتابخانه ، کنسرت). دولت کشور پایین هم معمولا با آدمهای بالا بر سر مشکلاتی مثل شیتیل و غیره دچار مشکل می شه (مدیر زندانی Yukos روسیه) ...
کشور بالا: این تیپ کشورها (امریکا ، استرالیا ، کانادا و... ) از دور بهشت آدمهای متوسط هستند. حتی پر از آدمهای متوسط هم هستند. اما اتفاقا بدترین جا برای زندگی و مهاجرت یک آدم متوسط محسوب می شوند. وقتی همه متوسط هستند ، متوسط بودن از لحاظ "احساسی" دیگه لذتی نداره. هر چند از لحاظ تئوری برای آدم متوسط امکان رشد و تبدیل به آدم بالا وجود داره ، اما وقتی همه متوسط هستند "رقابت" شدید این امکان را کم می کنه. حتی "لذت" هم بنا به مقتضیات تئوریهای اقتصادی برای آدمهای متوسط محدود می شه (می تونی دهها سال در لندن زندگی کنی اما واقعا یک مسابقه ویمبلدون را هم نتونی afford کنی) ... در این کشور ، آدم پایین به کمک دولت می تونه از متوسطهای زندگی برخوردار باشه ، اما به هیچ وجه لذت اون آدم پایین در کشور پایین را نمی بره ... این تیپ کشور با برخورداری از تمام ایده آلهای لذت و پیشرفت (کنفرانس ، کتابخانه ، کنسرت) کشور ایده آل آدم بالا با بهره خوبی از network و سرمایه محسوب می شه ...
کشور متوسط: این تیپ کشور بر خلاف اسمش (متوسط و در حال رشد) برای آدم پایین چندان مناسب نیست. طبیعت اقتصادی رشد به همراه خودش تورم و سختی میاره. دور زدن قانون هم از ترس نهادهای بین المللی نسبتا محدود می شه و همه اینها آدم پایین را دچار مشکل می کنه. آدم بالا از زندگی در این کشور نسبتا لذت می بره اما خیلی زود کسل می شه. عدم وجود Education و Healthcare کلاس جهانی هم اون را به شدت اذیت می کنه. در عوض این کشور بهشت آدم متوسط محسوب می شه. سرگرمیهایی که در کشورهای بالا برای او affordable نیستند قابل دسترس خواهند بود. همچنین به دلیل خصلتهای اقتصادی و جمعیتی کشورهای در حال رشد ، یک lifestyle عالی خواهد داشت. (ماشین خوب ، خانه خوب ، مستخدم و راننده شخصی).
ممکنه بگی کل این داستان ، یک دید "استاتیک" به کل ماجراست: چیدن سه تیپ آدم بدون توجه به امکان و علاقه به پیشرفت در سه تیپ کشور... اما دید "دینامیک" به ماجرا هم ما را به همین نتیجه گیریها می رسونه. مثلا ممکنه بگی برای آدم متوسط ، زندگی در کشور "بالا" مناسبتره چون می تونه از امکانات اونجا استفاده کنه و پیشرفت کنه. اما هم تجربه و هم تئوری خلاف این مطلب را نشون می ده ... چرخهای زندگی و رقابت در کشور "بالا" که 80 درصد افرادش آدمهای متوسط هستند ، اونقدر آدم متوسط را درگیر می کنه که مجالی برای رشد نخواهد داشت. ... اما آدم متوسط در کشور متوسط ، تا زمانی که علاقه ، پشتکار و امکان دسترسی به منابع کشور "بالا" را از طریق Pull داره می تونه در مسیر رشد باشه ...
مبنای این نوشته من یک سری تئوری و fact در مورد کشورها و آدمهاست ... (مثلا "نیروی کار ارزان در کشورهای در حال رشد" ، "تقسیم بندی اقتصادی و جمعیتی در کشورهای توسعه یافته" و غیره) ... تجربه ها ، دیده ها و شنیده ها هم کم و بیش اونها را تایید می کنه اما سعی شده مبنای منطقی نوشته نباشه ... البته کل نوشته هم خنثی و بدون جهت گیری نوشته نشده: ... اکیدا و شدیدا ، به عنوان یک آدم متوسط ، به تمام آدمهای متوسط دیگه ، برای شروع و پیشرفت ، زندگی در کشورهای "متوسط" را توصیه می کنم ... و اکیدا و شدیدا شروع مهاجرت از یک کشور پیشرفته را مضر می بینم ...
... اکیدا و شدیدا ...
https://www.globalpersian.com/archive/dynamic/040489.html