آیا نامرئی شدن عادی می شود؟
آیا نامرئی شدن عادی می شود؟
اگر اندکی به ذهن و حافظه خود فشار بیاورید و به دوران خوش کودکی باز گردید، بی تردید به یاد خواهید آورد که یکی از محبوب ترین بازیهای بچه های عصر ماقبل پلی استیشن، بازی معروف «قایم باشک» بود.
همیشه بچه هایی که به این بازی می پرداختند آرزو داشتند نامرئی شوند و کسی که چشم گذاشته نتواند آنها را پیدا کند تا در دور بعدی بازی خودشان مجبور به گشتن دنبال سایر بچه ها نباشند.
میل به نامرئی شدن همواره در طول تاریخ با بشر بوده است و تنها به سنین کودکی محدود نبوده و بسیاری از دانشمندان وقت، عمر خود را صرف کشف معجون یا ابزارهایی کردند که به مدد آن بتوانند از دید حاضران و اطرافیان ناپدید شوند. اما همواره نتیجه به دست آمده یکی بوده و این گونه افراد تنها با حسرت فرصتهای تلف شده به پایان عمر خود رسیده اند.
اما از قرار معلوم این رؤیای قدیمی به نوعی در حال تحقق است و شاید در سالهایی نه چندان دور، نامرئی بودن هم به امری عادی و طبیعی تبدیل شود.
محاسبه های جدید نشان می دهد به چه طریقی یک «تونل کرم» الکترومغناطیسی را می توان ساخت، لوله ای از طرفین نامرئی بوده و این امکان را به وجود می آورد که نور در حال تابیدن از مرکز آن دیده نشود.
این مفهوم نوین پیچش و تغییری بنیادین در شنل کروی شکل نامرئی سازی است که سال گذشته مطرح شده بود. این ابزار از جنس مواد «فراماده» (متامتریال) ساخته خواهد شد و برای طراحی و اجرای آن از تعداد بسیار زیادی حلقه های فلزی - یا دیگر اشکال - استفاده می گردد. این حلقه ها نور را به شیوه ای غیرعادی دچار شکست می کنند. پوسته ای توخالی از جنس مواد فراماده می تواند بدون کاهش سرعت نور، فرکانس واحد از نور را به دور فضای اطراف خویش به وجود آورده و باعث می شود در همان فرکانس، آن منطقه را برای جهان بیرون نامرئی سازد.
اما به عقیده برخی از محققان، این شیوه ناپدیدسازی دارای مشکلاتی است که ابتدا باید آنها را رفع کرد تا بتوان به طور عملی از این تونل نامرئی کننده استفاده نمود.
مهمترین مسأله نور مورد استفاده در این روش نامرئی سازی است و چنانچه نور به داخل تونل نرسد، دستگاه قادر به نامرئی سازی نیست.
به همین خاطر، محققان دانشگاه «راچستر» برای غلبه بر این مشکل تدبیری اندیشیده و راه حلی برای آن یافته اند. این محققان در مقاله ای طولانی توضیح داده اند ترفند پیچاندن نور تنها برای لوله های سرگشاده ای که در دو طرف آن منبع نور وجود داشته باشد کارگر است. زمانی که مستقیماً داخل را نگاه کنید نور به وضوح قابل مشاهده است، اما زمانی که از طرفین نگاه می کنید طوری به نظر می آید که انگار نور از جایی نامعلوم می آید و هنگامی که به اطراف و جوانب فرستاده می شود به راحتی حالت نامرئی شدن استوانه به وجود می آید.
ایده ای که برای این معضل به کار گرفته شده مشابه همان ایده ای است که برای ارتباط و وصل کردن دو نقطه دور از هم در زمان فضایی است و به همین خاطر نام حفره کرم خوردگی نیز برای این تونل نامرئی کننده جدید انتخاب شده است.
محققان «راچستر» با استفاده از امواج الکترومغناطیس فضا را تغییر داده اند. با استفاده از این روش می توان ارتباط و اتصالی ناپیدا و پنهانی میان دو نقطه از فضا به وجود آورد که کشف بسیار جالب و هیجان انگیزی است و عبور از مرزهای زمان و فضا را برای انسان امکان پذیر می کند.
البته به عقیده محققان دانشگاه «راچستر» ساخت عملی تونل نامرئی کننده به خوش بینی شما بستگی دارد، اما محاسبه هایی که بارها دقت آنها مورد آزمایش و تأیید قرار گرفته، ساخت آن را عملی اعلام کرده اند.
سال گذشته گروهی از محققان دانشگاه دوک، شنل نامرئی کننده ناقصی را در معرض دید عموم قرار دادند که امواج مایکرو ویو را به دور دیسکی از حلقه های مسی به وجود می آورد.
اما هم اکنون محققان در تلاشند با استفاده از فراماده این کار را انجام داده و امواج نور را در جهات مختلف به گونه ای بشکنند که شیء میان آنها مشاهده نشود. به هر روی ساخت چنین دستگاه هایی امکان پذیر خواهد شد، چون فناوری نوین و پیشرفته روز به روز موارد غیرممکنی را از فهرست چیزهای غیرقابل دسترس حذف می کند.
