گزارش از شبکه «fashion» های زیر زمینی در تهران
گزارش «لوس‌آنجلس‌تایمز» از شبکه «fashion» های زیر زمینی در تهران
در حالی که مسئولان انتظامی، از کشف شبکه‌های سازماندهی‌شده فساد برای تخریب امنیت اجتماعی و فرهنگ ایرانی ـ اسلامی در تهران خبر می‌دادند، روزنامه معتبر «لوس‌آنجلس‌تایمز» در گزارش مشروحی، از تعدادی از این شبکه‌ها که در پوشش محافل زیرزمینی مد در تهران فعال هستند، خبر داد.
به گزارش بازتاب، این روزنامه می‌نویسد: این امر نخست از یک پیام کوتاه آغاز شد که دریافت‌کنندگان آن را به محلی برای یک مراسم سری دعوت می‌کرد. یک مکالمه مرموز تلفنی هم به دنبال آن رخ می‌داد. زنی پرسید: «چه کسی شما را معرفی کرده است؟»، «چه کسی را می‌شناسید؟» مردی سوار بر پراید هاچبک کره‌ای نزدیک شد و کاغذی را به ماشین ما داد؛ کروکی آپارتمانی در شمال پایتخت.
در آنجا مردان و زنان با کت و شلوار و روسری به لابی آپارتمان وارد می‌شوند. چهره‌ها کمی عبوس بود. مرد جوانی مدارک آنان را کنترل می‌کرد تا از جعلی نبودن آنها مطمئن شود و سپس به آنان اجازه ورود به پلکان و ورود به دریای پوست و عطر را می‌داد.
موسیقی در سالن و ... و جمعیتی که با عوض کردن لباس خود، چهره دیگری به سالن داده بودند. یک فرش قرمز در وسط و مانکن‌هایی که در پارچه‌های ساتن و ابریشم آن را اشغال کرده بودند.
آزیتا 46 ساله، یکی از طراحان که همراه دختر بیست ساله‌اش شرکت کرده، می‌گوید: «همه زن‌ها جذب صنعت مد شده‌اند. ما به این علت عاشق مد (مختلط) هستیم که روحانیون از آن متنفرند».
به رغم مبارزه شدید دولت با بدحجابی در خیابان‌ها، هنوز هم تنوع‌طلبی و پیروی از مد در ایران وجود دارد.
سامی 23 ساله، طراح یک مدل که در آن روز نمایش داد، می‌گوید: «من از مسئله اتمی ایران باخبرم و می‌دانم که چه اتفاقی می‌افتد. مطمئنا من هم نگران هستم، اما نمی‌توانم کاری انجام بدهم؛ بنابراین، زندگی خودم را می‌کنم. من عاشق ایران هستم. عاشق دوست‌پسرم هستم و به همین دلیل اینجا را دوست دارم».
در تهران که 28 سال از انقلاب اسلامی آن می‌گذرد، نمایش مدهای اسلامی رایج است، ولی تقریبا تاکنون نمایش مد مختلط زنان و مردان در ایران نبوده است و حتی یکی از ISPهای ایرانی از فیلتر شدن جستجوی کلمه «fashion» در سایت گوگل خبر می‌دهد.
اما همه مشکلات سیاسی و اقتصادی ایران، مانع نشده تا صدف سی ساله، طراح اصلی این‌گونه نمایش‌های مد شود. او روزها و شب‌های زیادی را بی‌خوابی کشیده است تا این برنامه را طراحی و ساماندهی کند.
وی یک طبقه از ساختمان والدینش در شمال تهران را با تغییراتی در اتاق‌ها به یک سالن مد تبدیل و در اقدامی خطرناک، سایت اینترنتی‌اش را نیز راه‌اندازی کرده است. او با شش مدل (مانکن) قرارداد بسته است که چهار نفر آنان خارجی هستند. او می‌گوید که می‌توانسته از مدل‌های ایرانی نیز استفاده کند، اما اندام آنان مطابق استانداردهای بین‌المللی نبوده است.
او و دوست پسرش، سرانجام در ازای 1000 دلار مکانی را برای برگزاری مراسم خود به صورت گسترده پیدا و البته تعهدی امضا می‌کنند که همه زن‌ها شئونات اسلامی را در محل رعایت کنند.
اما با بازگشایی مراسم همه این قوانین نقض می‌شود. میثم 23 ساله هنرمند آرایشگر، کار آرایش صورت مدل‌ها (مانکن‌ها) را بر عهده دارد. صدای موسیقی و فلاش‌های دوربین‌ها در سالن نمایش پخش می‌شود و البته باید متوجه باشیم که همه زنان و مردان حاضر در این مجلس، خطر بازداشت شدن را به جان خریده‌اند.
سامی که شش سال را در امارات به این کار مشغول بوده و سال گذشته به ایران بازگشته است، می‌گوید: «من برای این کار عالی هستم، ولی کمی می‌ترسم. مدل (مانکن) بودن در تهران به معنی مخفی شدن است. طراحان زمانی که ما را بخواهند، به ما زنگ می‌زنند و مردم نیز در آخرین دقیقه دعوت می‌شوند. کسی آدرس را نمی‌داند. همه چیز در ایران این‌گونه است؛ همه چیز مخفی است».
در پایان، صدف و همکارانش، همگی به صحنه می‌آیند تا پاسخگوی احساسات قوی تماشاگران باشند.
قیمت بلیت این مراسم از 130 دلار به 760 دلار افزایش یافته است؛ کشوری که حقوق معلمانش، سالانه 2500 دلار است، به راحتی با یک شب (نمایش مد) هزینه اجاره مکان خود را به دست می‌آورند.
به نظر، دولت ایران نیز تا زمانی که این مسائل چندان به چشم نیاید، مایل به متلاشی کردن آنها نیست.
مردم ایران با توجه به فضای موجود در جامعه، به نظر به جای عبور از مرزهای سیاست، مرزهای مد را رد کرده‌اند.
پرستو 29 ساله، مترجم نیمه‌وقت، پس از مراسم می‌گوید: «من شوکه شده بودم؛ چراکه این نخستین باری بود که چنین چیزی را در کشورم می‌دیدم. ابتدا باور نمی‌کردم، اما کم‌کم فضای ایجادشده توسط هم‌وطنانم عادت کردم. واقعا لذت بردم و بار دیگر شوکه نخواهم شد».