دانستنی های ایمپلنت (کاشت) سینه در خانمها

دانستنی های ایمپلنت (کاشت) سینه در خانمها

در سال 2005، 360،000 زن و دختر خـواستـــار بـزرگ کردن
سینه هایشان از طریق ایمپلنت سیلیکون یا سالــین بوده
انـد. متخــصصین اینـطور برآورد می کنند که 46،000 بیـــمار
مبتلا به سرطان سینه بعداز انجام عمل و برداشتن سینه،
جراحی ایمپلنت هم انجام داده اند.میزان بزرگ کردن سینه
از سـال 1997 کـه فــقـط 101،000 از ایـن نــوع عـمـل انجام
گرفته بود، تقریباً سه برابر شده است.

بیش از 50،000 ایمپلنت برای جراحی های برداشتن سینه
در سـال 2004 انـجـام گـرفـــته است. باتـــوجه به این آمار و
ارقـام، تـعـجـب آور نیست کـه عــلیرغم بالا رفتن تعداد زنان
علاقه مند به انجام عمل ایـمپلنت ســـیـــنه، بــحث درمورد
ایمنی و اطمینان این عمل ادامه یابد. خانم ها از اطــلاعات
مختلفی که در این مورد به گوششان می رسد معـــمــولاً
سردرگم می شوند. به همین منظور تصمیم گرفته ایم در این مقاله به طور خلاصه کلیه مسائل مربوط به این نوع  عمل و خطرات آن را بررسی کنیم.

پس از ارائه ی تاریخچه ی مختصری در مورد این عمل در ایالات متحده امریکا، به سؤالات زیر پاسخ می دهیم:

• خطرات معمول این عمل چیست؟
• وقتی ایمپلنت سینه شکسته شود، چه روی خواهد داد؟
• آیا ایمپلنت سینه باعث بیماری خانم ها خواهد شد؟
• چه نگرانی های دیگری در ای رابطه وجود دارد؟
• برای برداشتن ایمپلنت چه باید کرد؟
• آیا انواع جدیدتر و مطمئن تری از ایمپلنت وجود دارد؟

تاریخچه ی ایمپلنت در امریکا

ایمپلنت های سینه که با استفاده از پاکت های سیلیکون که از ژل های سیلیکون پر شده است، یا سالین (آب نمک) برای اولین بار در دهه ی 60 در ایالات متحده انجام گرفت اما از آن تاریخ تا دهه ی 80، انجام این عمل ها بسیار نادر بوده است. اما در دهه ی 90 بااینکه هنوز هیچگونه تحقیقاتی روی ایمنی و اطمینان این عمل جراحی انجام نگرفته بود، تقریباً یک میلیون زن این عمل را انجام داده بودند. اکثر این خانم ها ایمپلنت خود را با استفاده از ژل سیلیکون انجام داده بودند، چون جراحان پلاستیک این روش را بیشتر می پسندیدند.

با اینکه کلیه ی محصولات پزشکی باید قبل از فروش در ایالات متحده از نظر ایمنی و سلامت مورد تایید قرار بگیرند، اما این مسئله برای ابزارها و محصولات ایمپلنت که تا قبل از 1976 به فروش می رفت رعایت نشده بود. FDA تا قبل از 1991 از شرکت ها و کمپانی هایی که این محصولات را تولید می کردند درخواست اطمینان و سلامت محصولاتشان را نکرده بود و این محصولات تقریباً برای سه دهه مورد استفاده قرار گرفت. برای اولین بار، رسانه ها شروع به نشان دادن خانم هایی کرد که مشکلات ایمپلنت داشتند. تحقیقات اطمینان و سلامت ایمپلنت به دلیل نقص و کاستی مورد تایید  FDA قرار نگرفت.

و تا سال 2000  FDA هنوز از کمپانی ها نمی خواست که سلامت ایمپلنت های سالین را به اثبات برسانند و در آن سال بود که عاقبت FDA برای اولین بار ایمپلنت های سینه با سالین را مورد تایید قرار داد.

ایمپلنت های سینه با سیلیکون هم برای اولین بار در نوامبر 2006 مورد تایید قرار گرفتند. بین سالهای 1992 و 2006، ایمپلنت های سیلیکون محدود به آزمایشات بالینی بودند که به طور عمده برای بیماران سرطان سینه و آنها که ایمپلنتشان شکسته بود، انجام می گرفت. بیماران باید آگاه می شدند که ایمپلنت ها مورد تایید FDA قرار نگرفته و آنها باید به طور مداوم مورد بررسی و آزمایش جراح پلاستیک خود قرار گیرند تا تحقیقات مربوط به این مسئله کامل شده و کمکی باشد برای همه ی خانم هایی که ایمپلنت با ژل انجام داده اند. با اینکه دو نمونه از ژل های ایمپلنت تولید شده توسط دو سازنده در نوامبر 2006 مورد تایید قرار گرفت، اما هنوز هم محدودیت هایی وجود دارد. به طور مثال، فقط برای خانم های بالای 22 سال تایید شده است چون خانم های زیر این سن هنوز در حال رشد فیزیکی و احساسی هستند.

خطرات معمول این عمل چیست؟

گزارش عوارض و مشکلات خانم هایی که عمل ایمپلنت را انجام داده اند در ژورنال های پزشکی به چاپ رسیده و در FDA مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. این عمل خطرات کوتاه مدت و طولانی مدتی دارد که همه ی خانم هایی که درصدد انجام آن هستند باید از آن آگاه شوند.

عوارض موضعی به مشکلاتی گفته می شود که دقیقاً مربوط به ناحیه ی سینه هستند و کاملاً مشخص است که در نتیجه ی ایمپلنت سینه به وجود آمده اند. عوارض متداول آن شامل عفونت و سایر خطرات مربوط به جراحی، دردهای موضعی سینه، تغییر در حساسیت، انقباض کپسول، شکستگی و تراوش، بافت مردگی (مرگ پوست)، نیاز به عمل جراحی دوباره، و مشکلات آرایشی (مثل نارضایتی از شکل سینه بعد از ایمپلنت) می باشد.

تحقیقات مربوط به عمل ایمپلنت با سالین و ژل سیلیکون نشان می دهد که طی سه سال اول، تقریباً سه مورد از چهار مورد بیماران ترمیمی (بیماران سرطانی که ایمپلنت سینه را انجام داده اند)، و تقریباً نیمی از بیمارانی که برای اولین بار این عمل را انجام داده اند، حداقل یکی از این عوارض موضعی را داشته اند—مثل درد، عفونت، سخت شدگی،  یا نیاز به عمل دوباره.

برای مثال، بین بیماران ترمیمی:

• %46 از خانم هایی که ایمپلنت با ژل سیلیکون را انجام داده اند و %21 از آنهایی که با سالین ایمپلنت کرده اند، طی سه سال اول نیاز به عمل دوباره داشته اند.
• %25 از بیمارانی که ایمپلنت سیلیکون داشته اند و %8 از بیمارانی که ایمپلنت سالین داشته اند، ایمپلنت خود را برداشته اند.
• %6 از بیمارانی که ایمپلنت سیلیکون داشته اند و %16 از بیمارانی که ایمپلنت سالین داشته اند، دچار دردهای موضعی سینه شده اند.

البته آمار این عوارض برای خانم هایی که فقط به قصد بزرگتر کردن سینه عمل را نجام داده اند، پایین تر بوده است.

علاوه بر خطرات بیهوشی، خطرات جراحی شامل، عفونت و ایجاد غده ی خونی (مایع خون یا بافتی که دور ایمپلنت جمع می شود) است، که هر دو آنها از حد خفیف تا جدی می تواند باشد. خطرات مربوط به جراحی مدت زمان کمی بعد از عمل بیشتر دیده می شود، اما این عوارض ممکن است بعد ها به عمل جراحی دوباره نیاز پیدا کند که باز ممکن است همان خطرات را به دنبال داشته باشد. و خانمی که بخواهد ایمپلنت شکسته شده ی خود را ترمیم کند باید بارها و بارها با این خطرات روبه رو شود.

سایر عوارض موضعی شامل از دست رفتن حساسیت نوک سینه یا درد در این ناحیه می باشد. برخی از خانم ها هم ممکن است از نظر آرایشی و ظاهری از نتیجه ی عمل خود راضی نباشند، به این دلیل که سینه هایشان ممکن است غیرطبیعی و نامتقارن به نظر آید.

همچنین ممکن است بافت های اثر زخم و شکاف دور ایمپلنت، سخت شود. این مشکل انقباض کپسول نام دارد. بافت زخم داخل بدن است اما می تواند باعث سخت شدگی و تغییر شکل سینه ها شود.

تحقیقات بسیاری نشان داده است که ممکن است در ایمپلنت نوع سالین، قارچ یا باکتری رشد کند. و درصورت شکسته شدن ایمپلنت این باکتری ها به درون بدن تراوش خواهد کرد.

وقتی ایمپلنت سینه شکسته شود، چه روی خواهد داد؟

همه ی ایمپلنت های سینه بالاخره شکسته خواهند شد، اما مشخص نیست که هر ایمپلنتی تا چند سال دوام خواهد داشت. تحقیقات مربوط به ایمپلنت های سیلیکونی نشان داده است که این ایمپلنت ها تقریباً 7 تا 12 سال دوام آورده اما برخی از انها طی چند ماه یا سال اول شکسته می شوند، با این وجود احتمال دارد که برخی از آنها حتی تا 15 سال هم باقی بمانند.

طبق تحقیقی که توسط دانشمندان FDA انجام گرفت، نشان داده شد که اکثر خانم ها طی 11 سال اول حداقل یکبار دچار شکسته شدن ایمپلنت شده اند. در %21 از خانم ها هم سیلیکون به خارج از کپسول سینه تراوش کرده، در حالیکه اکثر این خانم ها از این اتفاق بی اطلاع بوده اند.

تحقیقات مربوط به عمل های جدید ایمپلنت سالین نشان می دهد که بین 3 تا %9 از موارد طی سه سال اول شکسته می شوند. یک محقق دانمارکی نیز همچنین دریافته است که اکثر ایمپلنت های سیلیکونی تا 10 سال دوام دارند، اما وقتی سن فرد بین 11 تا 20 سال باشد، اکثراً شکسته خواهند شد.

حرکت سیلیکون: تحقیقات نشان داده است که ژل سیلیکون در ایمپلنت ها می تواند در دمای طبیعی بدن به مایع سیلیکون شکسته شود و درمواردی به غدد لنفاوی و سایر اعضاء بدن تراوش می کند.

آیا ایمپلنت سینه باعث بیماری خانم ها خواهد شد؟

سوال بحث انگیزتر می تواند این باشد که آیا ایمپلنت سینه منجر به ایجاد بیماری های مختلف، نه فقط در ناحیه ی سینه، برای خانم ها می شود؟

بیماری های سیستم دفاعی: گزارشات بسیاری به این نتیجه رسیده اند که هیچگونه شواهد و مدارکی وجود ندارد که ایمپلنت باعث ایجاد بیماری های سیستمیک می شود. اما این گزارشات برطبق تحقیقی ارائه شده اند که متمرکز بر بیماری های سیستم دفاعی و بافت های پیوندی در خانم هایی بوده که به مدت زمان کمی ایمپلنت را انجام داده اند. از آنجا که رشد و تشخیص بیماری های بافت های پیوندی و سیستم دفاعی ممکن است سالها به طول انجامد، نمی توان از خانم هایی که مدت زمان کمی از ایمپلنت انها می گذرد برای این منظور استفاده کرد.

تحقیقاتی که پس از این تحقیق انجام گرفتند نشان داد که ایمپلنت ممکن است با بیماری های مربوط به سیستم دفاعی مرتبط باشد. برای مثال دانشمندان FDA تحقیقی بر روی خانم هایی که با ژل سیلیکون ایمپلنت حداقل برای 7 سال کرده اند انجام داده و دریافته اند که آنها که دچار تراوش ایمپلنت شده اند بیشتر به بیماری های مربوط به سیستم دفاعی مبتلا گشته اند. همچنین دریافته اند که این خانم ها بیشتر به بیماری هایی نظیر: درماتومیوزیت، پلی میوزیت، تیروئید هاشیموتو، بیماری بافت پیوند مختلط، فیبروز ریوی، التهاب نیام ائوزینوفیلی، و درد عضلانی، مبتلا می شوند.

آیا بیماران ایمپلنتی با برداشتن ایمپلنت هایشان بهبود می یابند؟ طبق تحقیقی که روی 95 زن که ایمپلنت سیلیکون انجام داده و علائم روماتیسمی مثل درد مفاصل، داشته اند، نشان داده شد که علائم بیماری در %97 از بیمارانی که ایمپلنتشان را برداشته اند، افزایش یافت. درعوض در %96 از بیمارانی که ایمپلنتشان را برنداشتند، این علائم کمتر شد. تحقیقات دیگری نشان داده است که سیلیکون واکنش های دفاعی را تحریک می کند و تجزیه ی سلولی نشان می دهد که این واکنش ها با انواع غیرمعمولی از بیماری های بافت های پیوندی در ارتباط است.

سرطان ها: طبق تحقیقی که توسط مؤسسه ملی سرطان انجام گرفت، دانشمندان دریافتند که احتمال ابتلا به سرطان در خانم هایی که حداقل به مدت 7 سال ایمپلنت داشته اند درمقایسه با خانم هایی که نداشته اند تا %21 افزایش داشته است. این افزایش به خاطر افزایش سرطان های مغزی، دستگاه تنفسی، گردن و فرج است. البته برای رسیدن به نتایج بهتر، نیاز به تحقیقات بیشتری است.

مرگ و میر: تحقیق دیگری نشان داده است که آمار مرگ از تومرهای مغزی، سرطان ریه، و سایر بیماری های تنفسی و خودکشی در افرادی که حداقل به مدت 12 سال ایمپلنت سینه داشته اند در مقایسه با خانم هایی که سایر جراحی های پلاستیک را انجام داده اند بیشتر است. سه تحقیق اسکاندیناویایی نشان داده است که خانم هایی که فقط برای بزرگ تر کردن سینه ایمپلنت کرده اند، سه برابر زنان عادی اقدام به خودکشی کرده اند.

چه نگرانی های دیگری در این رابطه وجود دارد؟

شیر دادن: طبق تحقیقات انجام گرفته به اثبات رسیده است که خانم هایی که انوع جراحی های سینه از جمله ایمپلنت انجام داده اند، سه مرتبه کمتر از زنان عادی میتوانند شیر تولید کنند. همچنین بحث هایی پیرامون سلامت شیر تولید شده در این خانم ها وجود دارد اما تحقیقات کافی برای حل این مشکل انجام نگرفته است. تحقیقات نشان می دهد که در خون نوزادانی که از شیر مادرانی که ایمپلنت سیلیکون داشته اند تغذیه می کنند، انواع سمی پلاتین بیشتری یافت می شود.

کشف سرطان سینه: سرطان سینه جزء متداول ترین انواع سرطان در خانم هاست و از آنجا که از طریق ماموگرافی می توان سرطان سینه را از قبل تشخیص داد و از مرگ فرد جلوگیری کرد، این پرسش که آیا ایمپلنت مانع انجام صحیح ماموگرافی است وجود دارد.

راه های مختلفی وجود دارد که از طریق آن ایمپلنت تشخیص سرطان را در ماموگرافی به تاخیر می اندازد:

• گرچه می توان ماموگرافی را به طرقی انجام داد که دخالت ایمپلنت به حداقل برسد، اما تقریباً 55 درصد از تومرهای سینه در زنانی که ایمپلنت دارند، پنهان می ماند.
• طبق تحقیقی که دانشمندان FDA انجام داده اند نشان داده شده که ایمپلنت های سیلیکون یا سالین ممکن است در خانم هایی که ماموگرافی می کنند شکسته شود و به همین دلیل خانم هایی که از شکسته شدن ایمپلنت های خود واهمه دارند از انجام ماموگرافی سر باز می زنند.
• با افزایش سایز ایمپلنت درمقایسه با سایز اصلی سینه ی فرد، صحت ماموگرافی هم کاهش پیدا می کند.

مشکلات شناختی: خانم هایی که ایمپلنت سینه داشته اند، بیشتر دچار از دست دادن حافظه، اختلال در تمرکز، و سایر بیماری های شناختی می شوند.  تحقیقات FDA نشان داده که در خانم هایی که حداقل به مدت 2 سال ایمپلنت سیلیکون داشته اند، علائم عصب شناختی مثل عدم توانایی در تمرکز، بیشتر است. دانشمندان این مشکل را مربوط به کمبود پلاتین برای ساخت ژل ایمپلنت سیلیکون می دانند.

هزینه های مالی: هزینه ی اولیه ی جراحی ایمپلنت اولین اما نه تنها هزینه برای بمیاران ایمپلنتی است. ایمپلنت سینه به طور متوسط 7 تا 12 سال دوام می یابد و هر بار جایگزینی این هزینه را بالاتر می برد. حتی اگر پزشک مربوط هزینه های دوباره را مجاناً با بیمار خود حساب کند، بازهم هزینه های مربوط به تسهیلات پزشکی، بی هوشی،  و سایر هزینه های مرتبط می تواند مبلغ بسیاری را بر عمل جراحی شما بیفزاید. البته این هزینه ها برای بعضی خانم ها قابل پرداخت است اما برای همه ی خانم ها اینطور نیست و مخصوصاً برای خانمی که بعد از چند ماه ایمپلنتش شکسته می شود ممکن است بسیار دردناک باشد.

اما درمورد بیمه ی پزشکی و سلامتی چه؟ معمولاً بیمه متحمل جراحی های زیبایی نمیشود و مشکلات ناشی از جراحی های زیبایی تحت پوشش آنها نیست. همچنین هزینه ی MRI  ها برای تشخیص تراوش سیلیکون در بیماران را پرداخت نمی کند. در برخی کشور ها برخی بیمه ها، برای خانم هایی که ایمپلنت سینه کرده اند هم بیمه صادر می کنند اما هزینه ی آن را بسیار بالاتر قرار می دهند. این مسئله برای خانم هایی که دچار بیماری های ناشی از ایمپلنت سینه می شوند بسیار ناگوار است.

برای برداشتن ایمپلنت چه باید کرد؟

برخی از خانم هایی که ایمپلنت سینه کرده اند به خاطر عوارض جانبی، ناامیدی و دلسردی به خاطر مشکلات آرایشی آن یا به خاطر خطراتی که در طولانی مدت بر روی سلامتی دارند، تصمیم می گیرند که ایمپلنتشان را برداند. خانم هایی که ایمپلنت سیلیکونشان دچار شکستگی شده است معمولاً حین جراحی برای برداشتن ایمپلنت، مقداری از بافت های سینه شان را از دست می دهند. و اگر سیلیکون به داخل بافت های سینه تراوش کرده باشد، نتیجه ی برداشتن ایمپلنت دقیقاً مثل برداشتن سینه خواهد بود.

پزشک جراحی که اصل ایمپلنت را برای بیمار گذاشته است ممکن است برای برداشتن آن مورد خوبی نباشد. عمل برداشتن ایمپلنت بسیار دشوارتر و البته گرانتر از عمل گذاشتن ان است. برخی از جراحان در زمینه ی برداشتن ایمپلنت مهارت بسیار زیادی دارند و می توانند شکل بسیار عالی به سینه ها بدهند. اکثر این جراحان توصیه میکنند که ایمپلنت و کپسول بافت زخم یکجا برداشته شوند. اینکار باعث می شود همه ی سیلیکون هایی که احتمالاً به بیرون تراوش کرده اند نیز برداشته شوند.

آیا انواع جدیدتر و مطمئن تری از ایمپلنت وجود دارد؟

بنا بر تحقیقات جدید، جراحان گاهی ایمپلنت های "گامی بیر" ارائه می دهند که نام خود را از شکلات های "گامی بیر" گرفته است چون ایمپلنت ها از ژل های سیلیکون ضخیم تر و به هم چسبیده تر درست شده است. احتمال شکسته شدن و تراوش این سیلیکون ها به مراتب کمتر است.

اما این ایمپلنت های جدید هم با خطراتی همراه است که ممکن است فوراً آشکار نشوند. متاسفانه هیچ تحقیقی در این زمینه صورت نگرفته است تا ببینیم که این ایمپلنت ها ایمن تر و سالم تر از ایمپلنت های قدیمی است یا نه و هیچ سندی در دست نیست که این ایمپلنت های ضخیم تر ماندگاری بیشتری داشته باشند. البته این ایمپلنت های هنوز مورد تایید FDA قرار نگرفته است چون اطلاعات چندانی درمورد ایمنی آن در دست نیست.

چرا تحقیقاتی درمورد ایمنی طولانی مدت ایمپلنت ها مورد نیاز است؟ علاوه بر ایمپلنت سیلیکون و سالین، در سالهای اخیر سه نوع دیگر ایمپلنت هم ساخته شده که بیشتر در خارج از ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد: ایمپلنت های تریلوسنت (با روغن سویا)، نوواگُلد و ایمپلنت PIP که با ژل های پلاستیک پر می شوند.

گرچه این ایمپلنت های توسط جراحان ترویج داده شده و در رسانه ها نیز تبلیاتی از ایمنی و سلامت بیشتر انها نسبت به ایمپلنت های سیلیکون و سالین مشاهده می شود، اما هیچ آزمایشی برای تایید صحت این گفته ها انجام نگرفته است. تحسین و تمجید بسیار زیاد جراحان و بیماران از این ایمپلنت ها دال بر این است که علائم خطرات طولانی مدت ایمپلنت در سالهای اول به هیچ عنوان آشکار نمی شود. به همین دلیل است که تحقیقات گسترده درمورد خطرات طولانی مدت ایملنت، در هر نوعی که باشد، از اهمیت بسیاری برخوردار است.

نتیجه گیری

تحقیقات به وضوح نشان می دهند که ایمپلنت با خطرات جدی از نظر سلامتی، زیبایی و آرایشی، و همچنین اقتصادی در سالهای ابتدایی همراه است که با گذشت زمان افزایش هم می یابد. متاسفانه، خطرات طولانی مدت این عمل به خاطر فقدان تحقیقات کافی، ناشناخته باقی مانده است. FDA تولید کننده ها را وادار به انجام تحقیقات بیشتر درمورد علت شکسته شدن ایمپلنت ها، دوام آنها و همچنین خطراتی که می تواند در طولانی مدت برای بیماران داشته باشد کرده است. البته این تحقیقات تا به امروزانجام نگرفته اند.