موادمخدربا ایجاد تغییراتی درمغزباعث اعتیادمی‌شوند
مواد مخدر با ایجاد تغییراتی در مغز باعث اعتیاد می‌شوند
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد خماری یک معتاد هرویینی سالها بعد از ترک، نه به علت ضعف اراده بلکه ناشی از تغییرات ماندگار در مغز است که مواد مخدر بوجود آورده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اینترنتی خبرگزاری فرانسه، گروهی از پژوهشگران دانشگاه براون در رودآیلند با انجام تحقیقی بر روی موشها ثابت کردند حتی مصرف یک دوز مرفین، در مسیرهای عصبی مغز که احساس میل و اشتیاق را تنظیم می‌کند تغییر فیزیکی ایجاد می‌نماید.
این تغییر حتی تا مدتها به دنبال از بین رفتن تاثیر دارو باقی می‌ماند.
این مطالعه جدید که نتایج آن در مجله" "British journal Natureمنتشر شده است موید فرضیه جدیدی است که می‌گوید اعتیاد بیماری است که سازوکارهای مغزی مرتبط با یادگیری و حافظه را تغییر می‌دهد.
جولی کاوئر فیزیولوژیست سلولی و نویسنده این تحقیق می‌گوید این یافته‌ها اشاره به امکان تهیه یک پادزهر دارویی برای اعتیاد دارد.
تحقیقات این دانشمند بر فعالیت سیناپس ها، محل اتصال سلولهای مغزی معطوف بوده است.
سیناپس‌های تحریک‌کننده ، جریان مواد شیمیایی مانند دوپامین را که با احساس سرخوشی مرتبط است افزایش می‌دهند و سیناپس‌های بازدارنده سد راه این جریان‌ها می‌شوند.
وجود هر دو این سیناپس‌ها برای حفظ توازن و تعادل این سامانه ضروری است.
مطالعات قبلی نشان داده است سیناپس‌های تحریک‌کننده ارتباط نیرومندی با ایجاد ظرفیت حافظه افراد دارد و درست مثل مولکول‌های بدن، با گذشت زمان و فعالیت بیشتر قویتر می‌شوند.
وقتی نوبت به یادگیری می‌رسد این چرخه، به یک "دور مفید" تبدیل می‌شود زیرا آزاد شدن مقادیر اندکی دوپامین انگیزه یادگیری را بیشتر می‌کند و به پرورش غرایز اولیه بقا نیز کمک می‌کند.
اما در خصوص اعتیاد هنگامی که موادی مثل هرویین و کوکایین واکنش مشابهی ایجاد می‌کنند، این سازوکار به یک مغناطیس خطرناک تبدیل می‌شود.
میل و اشتیاق یک معتاد به مواد مخدر شبیه میل و اشتیاق یک فرد واقعا تشنه به آب است.
از این نظر، اعتیاد یک نوع یادگیری پاتولوژیک است که طی آن مغز یک سامانه پاداش دهی برای چیزی که برای بدن مضر است ایجاد کرده است.
کوئر می‌گوید این مدار، مدار سالمی و فعالیت آن همانگونه است که باید باشد و تنها اشکال آن اینست که به نحو نامناسب و ناهنجاری تغییر یافته است.
این مطالعه از دو نظر جدید است. از یک طرف قویترین شواهدی را ارایه می‌دهد که بیانگر آن است که سیناپس‌های بازدارنده قادر به"نیرومندسازی طولانی" ( (LTPهستند که به معنای توانایی تقویت و تغییر با گذشت زمان است.
این مطالعه نشان داد مرفین مدتها بعد از فقدان این ماده مخدر در بدن جانور، همچنان مانع از نیرومندسازی طولانی LTPمی‌شود.
این واقعیت که این تاثیر ماندگار است می‌تواند علت دشواری ترک اعتیاد را روشن کند و نشان می‌دهد مواد مخدر تغییرات فیزیکی پایدار ایجاد می‌کنند.
این مطالعه همچنین به امکان دارودرمانی برای خنثی کردن میل شدید به مواد مخدر اشاره دارد که می‌تواند به کسانی که قصد ترک دارند در مقاومت در برابر وسوسه مصرف مواد کمک کند.
چنین دارویی می‌تواند از بروز عوارض ناخواسته مرفین در بیمارستانها پیشگیری کند. مرفین کاربرد فراوانی به عنوان مسکن درد دارد. مولکولی که توسط مرفین غیرفعال می‌شود " "guanylate cyclaseنام دارد. محققان با شناسایی این مولکول ، هدف نویدبخشی برای تهیه داروهای جدید یافته‌اند که می‌تواند بالقوه از اعتیاد پیشگیری یا آن را درمان کند.
با این حال چنین درمانی خود مشکلات دیگری به همراه دارد. دارویی که خواص اعتیاد آور دارویی را از بین می‌برد اما کاری به قابلیت ماده مخدر در ایجاد حالت سرخوشی ندارد، می‌تواند وسوسه‌ای از نوع دیگر ایجاد کند.