کشف بقایای ۴۰ هزار ساله انسان مدرن در چین

کشف بقایای 40 هزار ساله انسان مدرن در چین

بقایای یکی از نخستین انسان های مدرنی که در شرق آسیا می زیستند در غاری در چین کشف شده است.

این بقایا از جمله شامل آرواره و استخوان پا است

این یافته می تواند به روشن شدن این مساله که اجداد ما انسان ها چگونه در شرق سکنی گزیدند کمک کند.

محققان 34 قطعه استخوان متعلق به این انسان را در غار تیان یوان در نزدیکی پکن کشف کردند.

جزئیات این کشف در نشریه اقدامات آکادمی ملی علوم چاپ شده است.

تاریخ گذاری رادیوکربنی نشان می دهد این فرد بین 42 تا 39 هزار سال قبل زندگی می کرده است.

پروفسور اریک ترینکاس، از دانشگاه واشنگتن در شهر سن لوئی آمریکا که یکی از نویسندگان مقاله است می گوید: "برای این دوره زمانی، که در درک نحوه پخش شدن انسان های مدرن در سراسر جهان اهمیت اساسی دارد، ما دو فسیل با تاریخ نسبتا مشخص از شرق آسیا داریم."

"از قبل بقایای غار نیا از ساراواک در بورنئو را داشتیم و حالا این نمونه از چین را داریم. اگر رو به غرب برویم، نمونه بعدی به لبنان مربوط می شود. در این فاصله چیز دیگری نیست."

براساس نظریه "خروج از آفریقا" انسان های مدرن (هومو سِیپین ها) در شرق آفریقا تکامل یافتند و سپس در حدود 70 هزار سال قبل شروع به پخش شدن در سراسر کره کردند و جای انسان های بدوی تر مانند نئاندرتال ها را - بدون آمیزش یا آمیزش اندک با آنها - گرفتند.

بقایای کشف شده در تیان یوان دارای مشخصه های "هومو سیپین" های مدرن است. اما اریک ترینکاس و همکارانش در مقاله خود این استدلال جنجال آفرین را مطرح کرده اند که استخوان ها همچنین برخی مشخصه های گونه های قدیمی تر انسان را، مانند دندان های نسبتا بزرگ جلویی، بروز می دهد.

آنها استدلال می کنند محتمل ترین دلیل وجود این مشخصه ها این است که انسان های اولیه مدرنی که از آفریقا سر بر آوردند با جمعیت های قدیمی تری که از قبل در اروپا و آسیا حضور داشتند جفتگیری کردند.

پروفسور ترینکاس به وبسایت خبری بی بی سی گفت: "الگویی که در سراسر 'جهان کهن' می بینیم اساسا یک انسان مدرن به لحاظ مشخصه های تازه شکل گرفته آن است، اما همچنین اقلیتی از خصوصیات است که در انسان های مدرن شرق آفریقا وجود نداشته یا از میان رفته بوده است."

"سوال این است که آنها این خصوصیات را از کجا گرفتند؟ یا در اثر فرآیند تکاملی که خیلی محتمل نیست، یا تا حدودی در اثر تناسل با گروه های قدیمی تر."

"آمیزش جنسی اتفاق می افتد. به نظر من این موضوع نه تکان دهنده است نه غیرمنتظره."

وی افزود که شواهد به دست آمده از حیات وحش حاکی است که دو گونه نزدیک به یکدیگر که برای کمتر از دو میلیون سال از هم جدا بوده اند می توانند در صورت آمادگی شرایط با موفقیت جفتگیری کنند.

نشانه های بیماری

جفتگیری هومو سیپین ها با انسان های کهن ایده ای جنجالی است. سایر فسیل شناسان می گویند که برخی از این مشخصه ها تنها آثاری است که از اجداد قدیمی تر انسان در آفریقا به جا مانده است.

و اکثر شواهد ژنتیکی جمع آوری شده از انسان امروزی در ظاهر موید جفتگیری قابل توجهی میان انسان مدرن و کهن نیست.

تحلیل استخوان های تازه به آشکار شدن جزئیات جالبی درباره سبک زندگی انسان تیان یوان منجر شده است.

سن وی در زمان مرگ با توجه به ساییدگی دندان ها از 45 تا 60 ساله رقم زده می شود.

اما فقدان لگن خاصره در میان بقایا تعیین جنسیت آن را غیر ممکن می کند.

در نمونه تیان یوان همچنین علائم چندین مشکل جسمی و بیماری به چشم می خورد. این فرد پیش از مرگ تعدادی از دندان هایش را از دست داده بود که البته با توجه به سنش غیرعادی نیست.

پژوهشگران همچنین چندین مورد آسیب دیدگی را روی استخوان پا مشاهده کرده اند که به نظر می رسد ناشی از یک بیماری باشد که عضلات اطراف زانو را متاثر می کرده است.

با این حال صرف نظر از علت این مشکلات، به نظر نمی رسد که اینها باعث معلولیت او شده باشد زیرا بقایای استخوان پا حاکی از فعال بودن فرد است.

تنها استخوان انگشت پا که در میان بقایا باقی مانده حاکی از این احتمال است که شخص کفش به پا می کرده است که قدیمی ترین شواهد استفاده از پا افزار را 10 هزار سال عقب می کشد.