روزنامه های بریتانیا و روسری ملوان بازداشتی
روزنامه های بریتانیا و روسری ملوان بازداشتی
روزنامه های امروز چاپ لندن در میان انبوه خبرهایی که در مورد ادامه بازداشت ملوانان بریتانیایی دارند، چندین سرمقاله را نیز به این موضوع اختصاص داده اند.ایندیپندنت در سرمقاله خود زیر عنوان "زمان در پیش گرفتن راهکار تازه ای در مورد رویارویی با ایران فرا رسیده" می نویسد: "یک هفته پس از آغاز ماجرا، دیگر بحث درباره اینکه ملوانان بریتانیایی در هنگام آغاز حادثه در آبهای کدام کشور قرار داشته اند بی مورد است زیرا هرگز دلیلی که مورد قبول دوطرف باشد برای اثبات این امر پیدا نخواهد شد".
به نوشته ایندیپندنت، در حال حاضر مهمترین پرسش باید این باشد که چگونه می توان از شدت ماجرا کاست و به بازگشت پرسنل نظامی بازداشت شده کمک کرد.
سرمقاله ایدیپندنت به این نکته اشاره کرده است که برخی دیپلماتهای کهنه کار معتقدند بریتانیا خیلی زود برای محکوم کردن اقدام ایران به سازمان ملل متحد متوسل شد و از این نظر، اقدام دیپلماتیک بریتانیا را ضعیف ارزیابی کرده اند.
نویسنده سرمقله ایندیپندنت نظر می دهد که اگر راهی برای خروج از این بحران وجود داشته باشد، رسیدن به این راه حل تنها با کمک اتحادیه اروپا میسر است.
روزنامه گاردین نیز که هفت مقاله وگزارش را به این موضوع اختصاص داده، در سرمقاله ای تحت عنوان "بُعد آمریکایی" نوشته است: اگر ایرانیها به جای ملوانان بریتانیایی، تفنگداران دریایی آمریکا را بازداشت کرده بودند، نومحافظه کارانی مانند دیک چنی و الیوت آبرامز حالا می گفتند "نگفتیم که فشار دیپلماتیک بر ایران مؤثر نیست؟"
به نوشته گاردین نومحافظه کاران آمریکا از مدتها پیش گفته بودند که راهی که اروپا برای گفتگو با ایران در پیش گرفته محکوم به شکست است و تنها راه بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح اتمی حمله نظامی به تأسیسات هسته ای آن است.
سرمقاله گاردین می نویسد با آنکه ملوانان بازداشت شده آمریکایی نیستند و بریتانیایی اند، نومحافظه کاران آمریکا برای حاضر شدن در برابر دوربین تلویزیونها و ابراز همین نظرات شان بی تابی می کنند و تاکنون تنها به درخواست دولت بریتانیا از دست زدن به این کار خودداری کرده اند.
روزنامه تایمز در مقاله ای به قلم یانیس ترنر، ستون پرداز امور زنان در این روزنامه، نحوه برخورد مأموران و تلویزیون ایران با فی ترنی تنها ملوان زن بازداشت شده در ایران را نه اقدامی نظامی بلکه برخورد میان دو تمدن ناسازگار تلقی کرده است.
نویسنده تایمز می نویسد از نظر رژیم ایران خانم ترنی موجود عجیب و پیچیده ای است: "زن جوانی که در کنار مردان کار می کند، کار خطیرهدایت یک قایق نظامی را به عهده می گیرد و در عین حال مادری است که مسئولیت نظامی خود را بر وظیفه مادری مقدم دانسته است".
به نوشته تایمز زندانبانان ایرانی برای اینکه خانم ترنی موقع غذا خوردن در برابر دوربین تلویزیون از نظر آنها ظاهر مناسبی داشته باشد و در عین حال سرافکنده و مطیع و سپاسگزار به نظر بیاید مشکل داشته اند چرا که او محصول یکصد سال مبارزه زنان غرب برای دستیابی به آزادی و برابری با مردان است.
روزنامه دیلی تلگراف نیز در یکی از سرمقاله های خود به موضوع روسری ملوان زن بازاشت شده در ایران پرداخته و نوشته است هیچ چیز بیش از تصویر این خانم با روسری رسانه های بریتانیا را خشمگین نکرده، بویژه آنکه این زن، ملوان زبده نیروی دریایی سلطنتی است.
در بخش دیگری از سرمقاله دیلی تلگراف آمده است که این واقعیت که مارگرت بکت وزیر خارجه بریتانیا و تونی بلر نخست وزیر این کشور توانایی جلوگیری از عمیقتر شدن این بحران را ندارند، به خودی خود هراس انگیز است اما خواندن عناوین روزنامه ها درباره این زن حال خواننده را دگرگون می کند.
سرمقاله دیلی تلگراف در پایان ضمن برشمردن تعصبات و روحیه تبعیض جنسیتی کسانی که بازداشت شدگان را در اختیار دارند، این پرسش را مطرح می کند که "بالاخره ملوانان بریتانیایی در اختیار چه کسانی اند؟ دولت ایران؟ سپاه پاسداران انقلاب؟ یا کسانی که روزنامه سان آنها را ملاهای مجنون لقب می دهد؟ آیا آقای بلر و خانم بکت پاسخ این پرسش را می دانند؟"
