یوزپلنگ های ایرانی داوطلب اجرای تکنولوژی ردیابی
یوزپلنگ های ایرانی داوطلب اجرای تکنولوژی "ردیابی" شدند
این فعال حیات وحش و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در بیان اهمیت بکارگیری تکنولوژی ردیابی برای یوزپلنگ، گفت: یوزپلنگ سریع ترین دونده روی زمین است.
بافق یزد در آخرین روزهای سال 85 صحنه روزهایی پر کار برای دست اندرکاران حفاظت از یوزپلنگ بود. در این روزها دو یوزپلنگ، داوطلب به اجرا درآمدن یک تکنولوژی شدند که برای اولین بار در اسفند ماه 85 وارد ایران شد. این تکنولوژی در میان اهالی پروژه حفاظت از یوزپلنگ تحت عنوان تکنولوژی "رد یابی" خوانده می شود.
مدیر پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی در گفتگو با مهر با بیان خبر ورود تکنولوژی ردیابی، به حضور چند ده یوزپلنگ در ایران اشاره کرد و با یادآوری خبر انقراض نسل یوزپلنگ در هندوستان و خاورمیانه، گفت: رویت یوزپلنگ ها در بافق یزد اتفاق بسیار خوشحال کننده ای بود و نصب گردنبند آنها با همکاری داوطلبانه کارشناسان خارجی و تکنولوژی تازه وارد "ردیابی" در راستای حفاظت از آنها انجام گرفت.
هوشنگ ضیایی در تشریح تکنولوژی "ردیابی" گفت: پس از گرفتن و بیهوش کردن حیوان، گردنبندی بر روی گردنش نصب می شود که حامل یک فرستنده رادیویی و یک گیرنده و فرستنده GPS است و مسیرهای طی شده توسط حیوان را مشخص می کند. مشخص شدن مسیرهای مهاجرت حیوان جهت حفاظت از آن اهمیت دارد. نوع غذا و زمان جفت گیری حیوان از دیگر اطلاعاتی است که می توان در خصوص حیوان به دست آورد.
این فعال حیات وحش و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در بیان اهمیت بکارگیری تکنولوژی ردیابی برای یوزپلنگ، گفت: یوزپلنگ سریع ترین دونده روی زمین است.
بر طبق این گزارش، کارشناسان چندین کشور از جمله سوئیس، اتریش، استرالیا و آفریقای جنوبی به صورت داوطلبانه در انتقال تکنولوژی ردیابی به ایران نقش دارند. براساس گفته مدیر پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی، تکنولوژی ردیابی بالغ بر 20 سال است که در جهان به کار می رود و اسفند ماه 85 برای اولین بار در ایران به کار گرفته شده است.
فعالان محیط زیست معتقدند، پس از گذشت 12 سال از واقعه کشتار یوزپلنگ های ایرانی در بافق یزد و بعد از گذشت 4 سال از حادثه سوزاندن 3 توله یوز در بافق یزد، برگ دیگری از زندگی یوزپلنگ ایرانی در اسفند ماه 85 ورق خورده است.
یوزپلنگ های به دام افتاده بعد از انجام نمونه گیری های خونی و نشانه گذاری، آزاد شده اند تا رمزگشایی جغرافیای زیستی و جمعیتی این گونه رو به انقراض از این پس به شکل جدی تر و علمی تری دنبال شود.
