حاجی فیروز دیگر مژده بهار نمی دهد
حاجی فیروز دیگر مژده بهار نمی دهد
صورت سیاه حاجی فیروز نمادی از سیاهی سرمای زمستان و لبان سرخش نمادی از جهان است که به پیکره این سرما است.
به گزارش خبرنگار ایلنا, آنچه از پیدایش نوروز و تداوم آن در طول تاریخ یکسان بوده, روح شادی و شادمانی در این آیین اهورایی است.
در کتاب مزدیسنا, نوروز به عنوان جشن بزرگ و با اهمیت برای ایرانیان معرفی شده است.
حاجی فیروز یا پیروز, فردی نیک سیرت و سیاه صورت است که با لباسی سرخ همه را به خنده و شادی وا میدارد.
پارسیان از دوران باستان بر شادی تاکید فراوان داشتند. زرتشت, در اوستا, آریانیان را به شادی تشویق میکند.
کورش در کتبیه پاسارگاد, میگوید: خداوند تساوی را آفرید و خداوند تساوی را برای مردمان آفرید.
و بدینسان و به واسطه این رسم فرخنده پارسیان است که پیروز, پیامآور این شادی نوروزی برای مردم است.
البته روایت دیگری هم در مورد حاج فیروز وجود دارد. طبق این روایت حاجی فیروز از دنیای مردگان میآید و صورت سیاه وی هم نشانه از دوزخ آمدن او است.
او که دوزخی است و وظیفه دارد تا جهت کاهش گناهانش، مردم زمین را به شادی که امری است مقدس است، وادارد و برای انجام این کار از هیچ تلاشی فروگذار نمیکند.
سالها است که دیگر حاجی فیروز ندیدهایم. معلوم نیست چرا او دیگر از ما روی برگردانده است. آیا خود مقصریم ؟
چرا چهره او را در تلویزیون نمی بینیم؟ چرا دیگر در خیابانها ضرب نمیزند و یا رقص آمدن نوروز و موسوم شادی را خبر نمیدهد؟
اینها سوالاتی است که باید از خود بپرسیم و نیز از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که چرا در حفظ این نمادی ارزشمند هیچگونه اقدامی انجام نمیدهد
