مشکلى به نام پدوفیلى،یا بچه باز بودن
پدوفیلى که در ترجمه لغوى آن به فارسى میتوان ترکیب ”بچه باز“ را به کار برد، مشکلى روانى است که کمتر در محافل عمومى در مورد آن صحبت مى‌شود. متخصصان معتقدند پدوفیلى یا بچه‌بازى مشکلى است که یا به دلایل ژنتیکى و تغییرات هورمونى بروز مىکند و یا ریشه در دوران کودکى نحوه تربیت و برخوردهاى اجتماعى فرد دارد. این حالت از دوران بلوغ خود را نشان مى‌دهد و متأسفانه درمان قطعى ندارد.
مى‌توانید شیر بنوشید! مى‌دانید که برخى توانایى هضم شیر را ندارند. آنزیم لاکتاز که در بدن تولید مى‌شود مسئول هضم شیر است. نتیجه یک بررسى ژنتیکى نشان مى‌دهد اغلب انسانهاى عصر هجر در اروپا نمى‌توانستند شیر بنوشند. این بررسى ژنتیکى که روى بقایاى به جا مانده از انسانهاى این دوره صورت گرفته نشان مى‌دهد انسانهاى بالغى که هشت‌هزار سال پیش در اروپا ساکن بودند فاقد ژن لاکتاز بوده‌اند و نمى‌توانستند شیر را هضم کنند. در حالى که اکنون هفتاد درصد از اروپاییان هیچ مشکلى با نوشیدن شیر ندارند.
پژوهشگران دانشگاه ماینز که با همکارى متخصصان انگلیسى این پروژه را دنبال کرده‌اند معتقدند توانایى هضم شیر، نقش مهمى در پروسه تکامل انسانهاى قاره اروپا بر عهده داشته است. پروفسور یوآخیم بورگا از دانشگاه گوتنبرگ در آلمان معتقد است توانایى هضم شیر فاکتور مثبتى بوده است که نقش تأثیرگذارى روى درخت تکاملى داشته است.
انسانهایى که هشت هزار سال پیش در اروپا ساکن بوده‌اند تنها از راه کشاورزى زندگى مى‌کردند. اولین نشانه‌هاى دامدارى در اروپا مربوط به بعد از این تاریخ است. پس از این دوره گاو و گوسفند به اروپا آورده شده و تنها عده معدودى که ژن لاکتاز را داشته‌اند مى‌توانستند از شیر این حیوانات استفاده کنند. نوشیدن شیر در کاهش مرگ و میر کودکان نقش مهمى برعهده داشته است در نتیجه حیات انسانهایى که مى‌توانستند شیر بنوشند تنها به محصولات کشاورزى وابسته نبوده است. از آنجایى که ژن لاکتاز در مدت زمان کمتر از هشت هزار سال در اروپا گسترش پیدا کرده است، که از نظر ژنتیکى زمان کوتاهى براى گسترش یک ژن درون جمعیت انسانى است، متخصصان ژنتیک معتقدند گروه کوچکى از انسانهاى عصر هجر اروپا که مى‌توانستند شیر بنوشند اجداد اروپاییان امروزى هستند.
«««»»»
چندى پیش در آلمان، موضوع یک پلاکار تبلیغاتى تبدیل به بحث روز شد. موضوع مربوط به پلاکاردى مى‌شد که تصویر مردى را نشان مى‌داد که در ایستگاه راه‌آهن ایستاده و با حالتى آشفته به بچه‌ها نگاه مىکند. پایین تصویر این جمله نوشته شده بود: ”بیشتر از آنى که دوست دارید بچه‌ها را دوست دارید؟!“ پلاکارد مربوط به پروژه‌اى مى‌شد که با هدف آگاهى رسانى بیشتر در مورد مشکلى به نام پدوفیلى آغاز به کار کرده بود.
پدوفیلى که در ترجمه لغوى آن به فارسى میتوان ترکیب ”بچه باز“ را به کار برد، مشکلى روانى است که کمتر در محافل عمومى در مورد آن صحبت مى‌شود. متخصصان معتقدند پدوفیلى یا ”بچه‌بازى“ مشکلى است که یا به دلایل ژنتیکى و تغییرات هورمونى بروز مىکند و یا ریشه در دوران کودکى نحوه تربیت و برخوردهاى اجتماعى فرد دارد. این حالت از دوران بلوغ خود را نشان مى‌دهد و متأسفانه درمان قطعى ندارد.
با وجود انتقادهاى که به شیوه اطلاع رسانى در این مورد شد به نظر مى‌رسد این روش موثر بوده است. در مدت شش ماه گذشته پانصد مرد و دو زن با مرکزى که به افراد مبتلا به پدوفیلى کمک مىکند تماس گرفته‌اند. افرادى که احساس مى‌کنند علاقمند به رابطه جنسى با کودکان هستند و از اینکه روزى به دلیلى در چنین شرایطى قرار گیرند و کودکى را مورد آزار جنسى قرار دهند مى‌ترسند.
مردانى که تا کنون با این مرکز تماس گرفته‌اند در محدوده سنى بیست تا شصت سال هستند. مردانى از تمامى طبقات جامعه و گروه‌هاى شغلى متفاوت. نیمى از این افراد خواستار این بوده‌اند در گفتگوى حضورى و گذراندن دوره‌هاى درمانى شرکت کنند. در این مرکز به متقاضیانى که سابقه سو ندارند، پیش از این مشکل روانى خاصى نداشته‌اند و معتاد به مواد مخدر نیستند کمک مى‌شود با گذراندن دوره‌هاى درمانى بر مشکل خود غلبه کنند. متخصصان معتقدند وقتى در مورد این مشکل توضیح بیشترى داده مى‌شود مردان متوجه مى‌شوند که به تنهایى نمى‌توانند بر مشکلشان غلبه کنند و نیاز به مشاوره دارند. بسیارى از مراجعه کنندگان گفته‌اند به زمان زیادى نیاز داشتند تا بتوانند احساسشان را تحلیل کنند، چندین هفته و یا چندین ماه طول کشیده تا جرأت پیدا کنند تماس بگیرند و درخواست کمک کنند
