کشف اطلاعاتی ازچشم مصنوعی ۵۰۰۰ساله زن فالگیر
آن زن که بلندقامت هم بوده، دارای قدرت‌های مرموز و توانایی دیدن آینده بوده است. آثار به جا مانده از شهر سوخته نشان می‌دهد که این شهر یک بار آتش گرفته و سه بار در زمان باستان بازسازی شده است و سرانجام به طور کامل در 2000 پیش از میلاد از بین رفته است. علت مرگ این زن مشخص نیست.
بررسی‌های اخیر باستان‌شناسان درباره چشم مصنوعی یک زن مربوط به پنج هزار سال پیش، اطلاعات جدیدی را برملا کرده است.
به گزارش سرویس بین‌الملل «بازتاب» به نقل از «فاکس‌نیوز» این چشم مصنوعی به وسیله باستان‌شناسان ایرانی و ایتالیایی کشف‌شده، زمانی متعلق به یک زن فالگیر یا کاهن در سرزمین باستانی پارس‌ها بوده است.
باستان‌شناسان گفته‌اند: این چشم کروی، باعث خیره شدن و چشم دوختن کسانی می‌شود که به او نگاه می‌کنند و این امر آنان را متقاعد کرده که آن زن که به نظر بلندقامت هم بوده، دارای قدرت‌های مرموز و توانایی دیدن آینده بوده است.
این چشم توسط منصور سجادی، مدیر تیم ایرانیان که 9 سال است در بقایای شهر سوخته در مرز ایران و افغانستان در حال کاوش هستند، کشف شده است.
باستان‌شناسان ایتالیایی دیروز گفتند: این به ظاهر عنبیه، همراه با یک آینه دستی آرایشی برنزی دفن شده که احتمالا وی برای دیدن ظاهر خود از آن استفاده می‌کرده است.
آنان ادامه دادند: این چشم نیم کروی قطری بیش از یک اینچ داشت و از ماده‌ای سبک‌وزن که گمان می‌‌رود از نوعی قیر طبیعی مشتق شده باشد، ساخته شده است. سطح آن با دقت فراوان منقوش به اشکالی شامل یک دایره مرکزی به جای عنبیه و خطوط طلایی مانند اشعه‌های نور است.
«لورنزو کوستان تینی»، رهبر گروه ایتالیایی‌ها میگوید: در سطح چشم هنوز هم آثاری از طلا که به نظر رویه نازکی به روی چشم بوده دیده می‌شود. در هر دو سوی این چشم، دو سوراخ وجود دارد که یک نخ و احتمالا طلایی چشم را در جای خود نگه داشته است.
وی بیان کرد که قد این زن حدود 2 متر بوده که سر و شانه‌هایش را بسیار بالاتر از زنان هم‌عصرش قرار می‌داده است. سن او بین 25 تا 30 سال است. او پیشانی بلند و پوست تیره‌ای داشته است که حدس زده می‌شود از نژاد عرب بوده است.
فرهاد فروزانفر، باستان‌شناس ایرانی تأیید کرد: قامت بلند این زن و ساختار فیزیکی و ظاهری او، این احتمال را قوی می‌کند که وی اهل سرزمین‌های عربی بوده است.
«کوستان تینی» به Corriera della sera گفت: نخست گمان می‌رفت که این چشم پس از مرگ وی و دفن، در چشم او قرار گرفته، اما آزمایش‌های میکروسکوپی نشان داد که پیش از مرگ نیز از این چشم استفاده می‌شده است.
سجادی گفت: اسکلت وی متعلق به 2800 تا 2900 سال پیش از میلاد است؛ زمانی که شهر سوخته، شهری پررونق و ثروتمند و از مراکز تجاری شرق و غرب بوده است و احتمال دارد که این زن با کاروانی از عربستان به اینجا آمده باشد.
آثار به جا مانده از شهر سوخته نشان می‌دهد که این شهر یک بار آتش گرفته و سه بار در زمان باستان بازسازی شده است و سرانجام به طور کامل در 2000 پیش از میلاد از بین رفته است. علت مرگ این زن مشخص نیست.
کوستان تینی میگوید: استفاده از این چشم، هدف خاصی داشته و احتمالا برای تأیید قدرت‌های مرموز وی لازم بوده است.
باستان‌شناسان پیش از این، وسیله‌ای شبیه تخته‌نرد کشف کرده بودند که متشکل از شصت بخش فیروزه‌ای و عقیق و تخته‌ای مستطیلی از چوب آبنوس بود و احتمالا از هند وارد شده است.
