هولوکاست در ذهن آلمانى‌ها
کاربر گرامی!
جهت حمایت وبهبود کیفیت سایت بر روی یکی از تبلیغات انگلیسی بالا کلیک نمائید.
======================================ارنست تسوندل، یکى از انکارکنندگان فاجعه‌ى هولوکاست در آلمان، روز ۱۵ فوریه از سوى یک دادگاه آلمان به پنج سال زندان محکوم شد. طبق تصمیم قضات، وى حتا نمى‌تواند این حکم را به مجازات تعلیقى تبدیل کند و پیش از موعد از زندان آزاد شود. این دادگاه بالاترین حد مجازاتى را که قانون انکار هولوکاست تعیین کرده را براى این شهروند آلمانى ۶۷ ساله در نظر گرفته است.
خاطرات پراحساس و تکان‌دهنده‌ى «آنه فرانک»، دختر ۱۵ ساله‌ى آلمانى/یهودى سندى در تأیید جنایتهاى هولوکاست توسط نازى‌ها
این حکم دادگاه نشان مى‌دهد که ۶۰ سال پس از پایان رژیم نازى‌ها در آلمان، موضوع جنایات هولوکاست همچنان در آگاهى مردم آلمان زنده است. این واقعیت که در دوره‌ى جنگ جهانى دوم در آلمان شش میلیون شهروند یهودى به قتل رسیدند، از سوى اکثریت قریب به اتفاق مردم آلمان مورد تأیید است. و آنکس که بطور علنى در افکار عمومى این واقعیت تاریخى را انکار کند، همانند ارنست تسوندل، از سوى قوه‌ى قضاییه‌ى آلمان مجازات خواهد شد.
کوتاه پس از غلبه بر نازى‌ها با تشکیل دادگاه معروف نورنبرگ بود که ابعاد جنایات این رژیم نژادپرست روشن شد. بسیارى آلمانى‌ها در آن زمان حاضر نبودند در آن باره سخن بگویند. وولفگانگ بنز، مسئول کانون پژوهش‌هاى ضدسامى در برلین مى‌گوید:
”کسى مایل نبود در این باره حرف بزند، مردم شرم داشتند، احساس گناه مى‌کردند و نمى‌خواستند که این مسئله بطور عمومى مطرح شود و مورد بحث قرار گیرد. ولى این جنایت را انکار نکردند.”
آگاهى مردم آلمان و نسل جوانِ پس از جنگ در جنبش دانشجویى دهه‌ى شصت سده‌ى بیستم به این مسئله حساسیت بخشید. این جنبش که اشکال خشونت‌بار به خود گرفت، تنها شورش علیه جنگ ویتنام نبود. نسل جوان پس از جنگ تازه دریافته بود که در زمان پدران و مادران‌شان چه جنایت‌هایى صورت گرفته است و اى بسا والدین خودشان نیز در این جنایت‌ها دست داشته‌اند. این جوانان مى‌دیدند که والدین‌شان در این باره سکوت مى‌کنند و مایل نیستند از جنایتهاى ۲۰ سال پیش از آن سخن بگویند و احساس شرم دارند. بنابراین جنبش دانشجویىِ دهه‌ى شصت شورشى بود علیه پدران و مادرانى که متهم به شرکت در این جنایت عظیم بودند.
در پایان دهه‌ى هفتاد با پخش سریال تلویزیونى آمریکایى موسوم به «هولوکاست» در شبکه‌ى تلویزیونى آلمان بار دیگر به بحث هولوکاست دامن زده شد. این سریال از سرنوشت اسفبار یک خانواده‌ى یهودى در آلمان حکایت مى‌کرد که تنها یک نفر از این خانواده‌ى بزرگ زنده مانده بود. وولفگانگ بنز مى‌گوید:
”در پى آن احساسات مردم برانگیخته شد. آنجا بود که مردم دریافتند که این‌ها سرنوشت واقعى انسان‌ها بوده است و نه یک عدد انتزاعى شش میلیون.”
از آن پس در مدارس آلمان تنها اعداد و ارقام نیست که دانش‌آموزان در مورد جنگ جهانى دوم مى‌آموزند، بلکه معرفى زندگى‌هاى مشخص و واقعى، همانند خاطرات پراحساس و در عین حال تکان‌دهنده‌ى «آنه فرانک»، دختر ۱۵ ساله‌ى یهودى/آلمانى که در اردوگاه «بِرگن بِلزِن» به قتل رسید.
