میلیاردر ایرانی تاریخ را در کیش می‌سازد
میلیاردر ایرانی تاریخ را در کیش می‌سازد
هیچ کسی فکر نمی کرد یک ایرانی مقیم جزایر قناری ۷ هزار کیلومتر را طی کند تا به جزیره کیش برسد و تازه آنجا اقدام به سرمایه گذاری کند. «حسین ثابت» تلفیقی است از مشهد، ایران و آسیا با جزیره قناری و قاره متجدد اروپا، تلفیقی از یک تمدن کهن و یک سینه تاریخ در خاک خفته در کنار تکنولوژی و فن آوری اما او در جزیره کیش چه می کند؟ او به دنبال چیست؟ واقعیت این است چندی پیش به همراه هرمز شجاعی مهر و پژمان کردمحله برای انجام کاری به کیش رفتیم، در آنجا پورمند نماینده مجله در کیش از مردی صحبت کرد که میلیاردها تومان در کیش سرمایه گذاری نموده است. برای همه ما جالب بود که هتل بزرگ داریوش را در کیش ببینیم. من نمی دانم او اکنون در ایران هست و یا خیر؟ و این که این مطالب را می خواند یا خیر؟ اما این مطلب را به دو جهت برای شما می نویسم. اول برای همه هموطنان داخل کشور تا بدانید یک ایرانی ثروتمند هم می تواند به فکر کشورش باشد و دوم برای همه هموطنان مقیم خارج از کشور و یادآوری این نکته که خیلی از ما و شما دارای نقاط مشترک فراوانی هستیم شاید حتی در برخی موارد اختلاف نظر داشته باشیم اما به قول سهراب سپهری: «چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید.» شاید حسین ثابت هزاران، هزاران عیب و ایراد داشته باشد مثل من، مثل شما و هر فرد دیگری اما با یک رویکرد سیستمی و فراگیر باید بیاموزیم که خوبی های هر فردی را جدای از نواقص شخصیتی او در نظر بگیریم و به دور از هر گونه تفکر قالبی و از پیش طرح ریزی شده به تحلیل دیگران بپردازیم. خلاصه این که «حسین ثابت» یک ایرانی است که از جزیره قناری در اسپانیا آمده است تا هویت گمشده تاریخی خود را دوباره در مقابل دیده گان دنیا قرار دهد تا آنها که او و هموطنانش را ملتی شرور می دانند، بیاموزند مردمی که سعدی، حافظ و مولوی را در سینه خود دارد با جنگ و شرارت میانه خوبی نداشته و همواره به گفتگو می اندیشد. حرفهای حسین ثابت در ویژه نامه سفر و دیده های ما در این سفر جالب و خواندنش خالی از لطف نیست، به امید آن که همه به عنوان یک ایرانی باور کنیم می توانیم در دنیا اول باشیم و مهم این است که به جای حرف زدن فقط کار کنیم و به خاطر داشته باشیم پیشرفت فردی و اجتماعی مدیون تلاش و کار مضاعف است.
یک ایرانی موفق در جزیره قناری
۲۵ سال پیش و در جریان یک پرواز آموزشی، خلبان یک هواپیمایی سبک مجبور به فرودی اضطراری در یکی از جزایر پنجگانه قناری در جنوب اسپانیا شد. این خلبان آماتور کسی نبود جز «حسین ثابت»، کسی که با دیدن هوای مطبوع و ساحل زیبای اقیانوس اطلس یک فکر جدید را در ذهن خود می پروراند. طرح او ساخت هتل های ۳ و ۴ ستاره بود و اکنون پس از نزدیک به بیست سال وی با بیش از ۵ هزار تخت و اداره بزرگ ترین موسسه هتل داری در اسپانیا برای خود جایگاه ویژه ای را به دست آورده است او با اشاره به این که قناری روی هم رفته یک میلیون نفر جمعیت دارد می گوید: «سال گذشته این جزایر میزبان ۱۲ میلیون گردشگر بوده است.» بیش از ۵۰ میلیارد دلار درآمد بدست آمده از جذب گردشگر برای همه اسپانیایی ها یک رقم خوب محسوب می شود اما حتی همین عدد بسیار خوب موجب نمی شود تا همگان از توجه به صنعت توریسم باز بمانند، چرا؟ چون گردشگری پس از درآمد نفت و صنعت خودرو سودآورترین سرمایه گذاری در دنیاست و شاید به همین خاطر باشد که در اروپا و آمریکای شمالی می خواهند با ۵ ساعت کاهش ساعت کار امکان تفریح و گردشگری مردم را فراهم کنند. حال چنین مردی با یک دنیا فکر و جیبی پر از پول می آید تا با سرمایه گذاری در یک جزیره آزاد، همه دنیا را برای دیدن کشورش دعوت کند و او خوب می داند شاید اشکالاتی هم در کارش پیدا شود. همان نواقص مهم و قابل توجهی که تصور معکوس از کشورش در نزد جهانیان بوجود آورده است. این همه تبلیغ دوست و دشمن هر ذهنی را مخدوش می کند چه برسد به ذهن یک خارجی که تاکنون ایران را ندیده است.
خودش در این باره می گوید: «حادثه ۱۱ سپتامبر نشان داد که مهمان جایی می رود که امنیت داشته باشد، ما هنوز قدر کشور خود را نمی دانیم علت این که گردشگر به ایران نمی آید، این است که تبلیغات سیاسی منفی درباره این کشور طی سالها رواج داشته است، باید از هنر و داشته های بی نظیر ایران دفاع کرد، چندی پیش در یک دفتر گردشگری در تهران بودم یک نفر از استکهلم متقاضی سفر به ایران بود، نکته جالب در تقاضایش این بود که یک جیپ و محافظ برایش در نظر گرفته شود، وقتی مسئول دفتر علت را جویا شد، فرد سوئدی جواب داد: می گویند در تهران بدون این تجهیزات نمی شود تردد کرد.
با این تفاسیر چگونه برای جلب گردشگر به ایران کار کرد برای می توان این منظور باید گام به گام پیش برویم، ابتدا تبلیغات مثبت در کشورهای دنیا نسبت به امنیت ایران انجام می شود، خودم با دشواری زیاد تعدادی گردشگر آمریکایی، اسپانیایی، آلمانی و... را به جزیره کیش آوردم. ابتدا از آمدن امتناع می کردند، ولی وقتی یک هفته در جزیره بودند، دیگر دلشان نمی خواست برگردند. در تماس هایشان می گویند که می خواهند دوباره به کیش بیایند و سرزمین اصلی را هم ببینند، باید از تاریخ و تمدن کهن و فرهنگ غنی که داریم دفاع کرد، مارکو پولو جهانگرد ونیزی چند صد سال پیش از ایران دیدن کرد و در نوشته هایش ایرانیان را به عنوان مهمان نوازان آسیایی نامیده است این تعاریف و تمجیدها سرمایه ما است.»
اما این سرمایه به تنهایی کافی است؟ این پرسش مهمی است که کارشناسان بسیاری برای آن یک پاسخ واحد دارند، خیر! علیرغم همه زمینه های مثبت موجود در کشورمان که در کمتر کشوری در جهان وجود دارد چرا سهم ما از چنین تجارب سرشاری بسیار اندک و ناچیز است؟ طبیعی است که یک بخش کار به دولت و سرمایه گذاری نامناسب در بخش جذب گردشگر برمی گردد. حسین ثابت با مقایسه ایران و اسپانیا می گوید: در اسپانیا که هستم اگر هتلی ساخته می شود۶۰ درصد هزینه ساخت را دولت پرداخت می کند ۲۵ درصد را از دفاتر گردشگر می گیریم و مابقی را سرمایه گذار می پردازد. سود پرداختی به دولت هم ۴ درصد است. این در حالی است که در ایران بازپرداخت سود بانکی ۲۵ درصد است با این سود کسی نمی تواند هتل بسازد حتی فکر کردن به آن دیوانگی است اگر دولت ۲ میلیارد دلار در اختیار هتل داران بگذارد انقلاب عظیمی در هتل داری ایران می شود.
اینکه می گویند ایران یک تمدن کهن و فرهنگ جاودان را در خود دارد حرف گزافی نیست. کدام کشور است که در عین چهار فصل بودن همزمان این همه آثار مذهبی را در دل خود به امانت داشته باشد. او به هر دو جنبه مذهبی و ملی توجه کرده و می گوید: تصور کنید ۲۰۰ میلیون شیعه در سراسر دنیا وجود دارد، می توان مشهد را به مکه شیعیان دنیا تبدیل کرد. حساب کنید پرسپولیس ایران که قبل از آکرو پلیس یونان ساخته شده اما تاکنون میلیون ها گردشگر از یونان بازدید کرده اند ولی پرسپولیس در ایران را کمتر کسی می شناسد.
هتل داریوش
در جزیره کیش کمتر کسی است که از هتل بزرگ داریوش و دلفیناریوم صحبت نکند، یک استخر و پارک دریایی زیبا برای انواع موجودات دریا و بویژه زیباترین و با محبت ترین موجود دریا یعنی، دلفین یک پارک زیبا و کم نظیر که جایش در خاورمیانه خالی است. آیا حسین ثابت می تواند این مجموعه زیبا و کم نظیر را در ایران بسازد و میلیونها انسان را برای دیدن آن به کیش بکشاند؟ این همان پرسشی است که باید منتظر ماند و دید در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ می گویند مجموعه پارک او ۷۰ هزار هکتار زیربنا دارد و قرار است در استخر دلفین ها کیش میزبان ۹ دلفین و وال سفید باشد. استخر موجودات دریایی کیش ۶۰۰ متر از بزرگترین استخر نمایشی دلفین ها در اورلاندوی آمریکا بزرگتر است. و این همه را باید به جاذبه های دیگر کیش افزود. آکواریم زیردریایی سعی می کند آرامش را به همه موجودات در خود بدهد حتی به بوبین بزرگترین حیوان مجموعه آن هم با بیش از ۱/۵ تن وزن، اما این همه زیبایی های موجود است؟
پورمند نماینده خانواده سبز در کیش می گوید: خیر! زیباترین قسمت خود هتل داریوش است با همه زیبایی نهفته در بنای تاریخی تخت جمشید. انگار تاریخ دوباره تکرار می شود دروازه ملل هتل داریوش دریچه ای برروی تاریخ است. کم لطفی به ایران و ایرانی در همه جای دنیا وجود دارد حتی مردی چون حسین ثابت در این باره می گوید: وقتی در آمریکا، آلمان، فرانسه و اسپانیا بودم مشاهده کردم که آنها وقتی یک ایرانی را می دیدند با حالت تمسخرآمیزی اشاره می کردند، خارجی...!
شاید این همه عظمت و تاریخ کهن آزاداندیشان جهان را به تعظیم وادار کند و شاید به همین خاطر باشد که مدیر هتل داریوش می گوید: همین الان هتل داریوش ۶ ماه به ۶ ماه ذخیره شده است. در این یک پرسش مهم و نگرانی موجود این است که آیا این رفت و آمدهای احتمالی در فرهنگ، آداب و رسوم ایرانی و اسلامی ما خللی وارد نخواهد کرد؟ حسین ثابت در این باره می گوید: تجربه به من ثابت کرده است وقتی شخصی برای گردش به کشور می آید به قصد استفاده صرف از مشروبات الکلی یا تفریحات غیرسالم از نظر ما سفر نمی کند اگر به کشوری وارد می شود می خواهد مناطق دیدنی، تاریخی و فرهنگی آنجا را ببیند با آداب و رسوم مردم آن کشور آشنا شود یا به دور از هیاهوی شهرهای پیشرفته استراحتی بکند. تمام مردم دنیا که مشروب خوار نیستند. ما باید در ایران برای این عده و گردشگرهای خانوادگی سرمایه گذاری کنیم.
سرمایه گذاری مطمئن یا نامطمئن؟
خیلی ها در طول سالهای گذشته و حتی در سخت ترین شرایط که هموطنانشان زیر گلوله دشمن قرار داشتند. به راحتی در کشورهای مختلف در حال جمع آوری ثروت بودند و اکنون شاید بهترین زمان برای نشان دادن میزان علاقه مندی واقعی به ایران و ایرانی باشد. البته هستند گروهی که هم اکنون نیز تنها شعار میهن پرستی سرمی دهند و همواره خود را از جامعه ایرانی دورنگه می دارند اما حسین ثابت می گوید: معتقدم زمانی که در ایران ۸ سال جنگ بود ما در خارج از کشور به جمع آوری سرمایه پرداختیم، حال زمانی است که کشور را با کمک مسئولان به رفاه برسانیم من قدم اول را برداشتم همه منتظر هستند ببینند سرمایه گذاری من چه نتیجه ای خواهد داد؟ خاطر جمع باشید این برنامه موفق خواهد بود. با مسئولان صحبت کردم مشکلات قانونی سرمایه گذاری در ایران را می دانم. همه می دانند یک سرمایه گذار امنیت می خواهد سرمایه گذاری در ایران آغاز شد. اگر من هم موفق نشدم مطمئن باشید تاجر موفق همانند یک فنر عمل می کند هر چقدر فشار ببیند، بیشتر پرش می کند. اما ما خیلی دلمان می خواهد بدانیم او به راستی تاکنون به چه میزان هزینه کرده است؟ آیا به راستی کسی هست که بداند واقعا" این میلیاردر ایرانی در مجموعه پارک و هتل خود چقدر پول مصرف کرده؟ یک تاجر محلی در کیش می گوید: واقعا" کسی نمی داند اما یک چیز کاملا" معلوم است و آن هم این که هزینه صدها میلیاردی است! حسین برادر عباس حسینی گوینده سابق خبر ورزشی در کیش زندگی می کند و بر این نکته تاکید دارد که حسین ثابت می داند چه می کند، من فکر می کنم او هزینه اش بدون حساب و کتاب نیست. زندگی می کند.
اما بالاخره این هزینه با حساب و کتاب چقدر هست؟ حسین ثابت میلیاردر ایرانی در این خصوص می گوید: «اطلاعاتم را در زمینه حجم سرمایه گذاری یک جا جمع نکرده ام ولی بدانید که حجم سرمایه گذاری بالایی است برای نمونه، روزی که وارد جزیره شدم به من گفتند چون جزیره مرجانی است درخت نخل به عمل نمی آید، از آنجا که خواستن توانستن است، کاشت نخل را در جزیره آغاز کردم، تاکنون ۱۲ هزار درخت در جزیره کاشته ام هزینه تمام شده برای نخل کاری، تاکنون ۶ میلیارد تومان شده است، سرمایه گذاری از دست من خارج شده خیلی مواقع به دلیل کندی کار از ادامه راه پشیمان می شوم، وقتی با الگوی خارجی می خواهی در ایران کار کنی کار با مشکل مواجه می شود. بالاخره این همه سرمایه گذاری دل و جرات می خواهد این یک واقعیت است که بعضی تصمیمهای گرفته شده در کشور ما به سرعت تغییر می کند.
در هواپیما به هنگام بازگشت به هرمز شجاعی مهر گفتم: چند شب پیش در تلویزیون صحبت های یک نماینده مجلس را شنیدم که می گفت: بعضی از قوانین ما قبل از اجرای کامل دچار تغییر می شود. خدا کند این تغییرهای پی در پی موجب دلسردی سرمایه گذارهای خارجی نشود. فکر می کنم هرفردی که در این کشور حتی به دلیل خاص اقتصادی و سودآوری سرمایه گذرای می کند در واقع به این کشور و جوانان بیکار آن خدمت کرده است. واقعیت این است که ما به اندازه کافی برای دنیا حرف زدیم حالا زمان عمل و کار است. باید نشان بدهیم که واقعا" آنچه ادعا کردیم هستیم. اگر ما مللی با فرهنگ تمدن هستیم باید یاد بگیریم که با یکدیگر و دیگران مهربان باشیم باید چهره های ما متبسم و فکرمان کار مضاعف برای رسیدن به پیشرفت واقعی باشد و البته جای تاسف دارد که تقویم سال ۱۳۸۱ ما واقعیت تلخ را به ما نشان می دهد. تعطیلی های بسیار و زجرآور خدمتی است برای آنها که می خواهند ما همچنان عقب مانده بمانیم. باید دوباره فکر کنیم. آیا برای گرامیداشت یک خاطره و یا یک دلگرمی خوب تلاشی مقدس تر از کار وجود دارد؟
اگر اینگونه است ما به چه بهانه ای روزهایمان را تعطیل می کنیم. روزهایی که می توانند موجب شوند تا ما به جهانیان ثابت کنیم چون گذشته ها می توانیم متمدن ترین، با فرهنگ ترین، و توسعه یافته ترین کشور در جهان باشیم. و سرانجام این که تصور می کنم برای فردا دیگران قبل از آنکه ببینند ما چه می گوییم و حرف حسابمان چیست؟ نگاه می کنند ما براساس ایده ها و عقایدمان چگونه زندگی برای خود و جوانانمان ساختیم؟ و برای این که از دنیا عقب نباشیم باید یاد بگیریم جهت جبران عقب مانندگیهای یکصد سال اخیر ایران هر کدام به اندازه ۱۰ نفر کار کنیم. یا علی مدد!