قاچاق انسان در اروپا
کاربر گرامی!جهت حمایت وبهبود کیفیت سایت بر روی یکی از تبلیغات انگلیسی بالا کلیک نمائید.======================================گزارش حاضر پروژه‌ای تحقیقاتی از قاچاق زنان و مردانی است که با هدف استثمار جنسی و یا کار اجباری و بردگی قاچاق‌شده و قربانی پدیده قاچاق انسان می‌شوند.
کشورهایی که قربانیان قاچاق از آنجا به سه کشور عمده عضو اتحادیه اروپا در دهه گذشته وارد شده‌اند، بسیار متفاوتند. مهم‌ترین این مناطق، عبارتند از اروپای شرقی و مرکزی (مانند مولداوی، آلبانی، روسیه، رومانی، اوکراین و بلغارستان)، آفریقا (مانند مراکش، الجزایر، نیجریه، سودان و سیرالئون)، آسیا (مانند چین، سریلانکا، پاکستان و افغانستان) و آمریکای جنوبی (مانند برزیل، جمهوری، دومنیکن و اکوادور).
در سال‌های اخیر بلژیک، ایتالیا و هلند، شاهد افزایش شبکه‌های جرم به ویژه در منطقه بالکان بوده‌اند. بررسی علل این قضیه، یکی از مسائل اصلی است. در بحث راجع به دلایل مهاجرت و توجه به فاکتورهای ریشه‌ای آن مهم است. دلایل اصلی مهاجرت به اروپا معمولا دلایل سیاسی و بحران‌های اجتماعی، اقتصادی، جنگ داخلی، درگیری‌های مذهبی و قومی و برخی جذابیت‌های زندگی غربی است.
تحقیقات اخیر کمیسیون اروپا، نشان داد که هنوز آمار قابل اعتمادی در مورد قاچاق انسان در دست نیست و این به رغم فعالیت‌های سازمان های گوناگون غیردولتی، ارگان‌های قضایی، سرویس‌های مهاجرتی و دیگر تشکل های دولتی، منطقه‌ای و بین‌المللی در این زمینه است.گزارش موجود، نتیجه تحقیق این کمیسیون در سه کشور عضو اتحادیه اروپا؛ یعنی بلژیک، ایتالیا و هلند در زمینه مبارزه و جلوگیری از قاچاق انسان است. با توجه به این که به دست آوردن اطلاعات از قربانیان برای رسیدن به هدف در چنین تحقیقاتی الزامی است، برای همین، این سه کشور با اعمال برنامه‌های حمایتی از قربانیان و شاهدان این پدیده و دادن مجوز اقامت در کشورهایشان و همچنین برنامه‌های ویژه کمک‌رسانی به آنان، این امر را آسان ساختند. نتایج این تحقیق، در درجه نخست، بنا بر یافته‌هایی است که از اطلاعات این قربانیان و شاهدان عینی به دست آمده است.
بنا بر آمار به دست آمده در کشور بلژیک، 65 درصد قربانیان متولد سال‌های 1974 تا 1980 هستند که در دهه سوم زندگی خود هستند. 15 درصد قربانیان نیز در سال 1980 متولد شده‌اند. تنها 13 درصد این قربانیان در بلژیک دارای کار بوده و 40 درصد آنان نیز کارهایی مانند نظافت خانه‌ها را دنبال می‌کردند. 12 درصد آنان دارای فرزندی بوده‌اند که در بلژیک متولد شده و حدود 70 درصدشان به تنهایی با فرزندانشان زندگی می‌کنند.
بنا بر آمار، 57 درصد قربانیانی که در کشور بلژیک مورد تحقیق قرار گرفتند، در کشور خود با خانواده و 23 درصد آنان تنها زندگی می‌کرده‌اند و 13 درصد دارای یک شریک بوده‌اند و 65 درصد کل قربانیان قاچاق انسان در بلژیک دست‌کم تحصیلات دبستانی را داشته‌اند.
انگیزه این قربانیان برای تن دادن به این کار عبارت بوده است از:
30 درصد: نیاز به پول برای رفع احتیاجات اولیه
23 درصد: پول برای خانواده
35 درصد: کار
14 درصد: پول برای داشتن زندگی لوکس‌تر
8 درصد: ماجراجویی
17 درصد: آینده بهتر
7 درصد: آدم‌ربایی
8 درصد: اعتیاد
11 درصد: یافتن شرایط بهتر برای کار کردن به عنوان یک فاحشه
4 درصد: بیثباتی سیاسی در کشور خود
که مهم‌ترین فاکتورها و انگیزه‌های این کار، زمینه‌های مالی و اقتصادی دارند. قاچاقچی‌ها نیز با وعده‌های متفاوتی قربانیان را بی‌نیاز می‌کرده‌اند. به 21 درصد قربانیان قول کار در هتل داده شده بود. 13 درصد برای ادامه کار فاحشگی در خارج و 5 درصد به عنوان رقاص، حاضر به همکاری با قاچاقچیان شده‌اند.
8 درصد با قول ازدواج و 4 درصد با احتمال ادامه تحصیل راضی به سفر شده‌اند. 28 درصد نیز هیچ وعده‌ای برای همکاری دریافت نکرده بوده‌اند.
در میان قاچاق‌شدگان، پاسپورت‌های آلبانیایی، بیش از دیگر کشورها به چشم می‌خورد؛ حدود 28 درصد. پس از آلبانی نیز نیجریه با 16 درصد میزان بالایی را داراست. البته در 56 درصد موارد، ملیت قربانی با پاسپورت وی تفاوت دارد.
40 درصد قربانیان قادر به شناسایی ملیت قاچاقچی‌ها نبوده و در 21 درصد موارد، قاچاقچی‌ها، نیجریه‌ای معرفی شده‌اند. 19 درصد نیز آلبانیایی بوده‌اند.
مسیر قاچاق از آلبانی با استفاده از ایتالیا و فرانسه است تا سرانجام، قربانی به بلژیک برسد. 85 درصد قربانی‌ها، آلبانی را با قایق ترک می‌کنند و با ماشین یا قطار به بلژیک می‌رسند. در مورد نیجریه مسیر اولیه، اکثرا یکی از کشورهای غرب آفریقا و معمولا غناست و سپس سفر هوایی یا دریایی به آلمان، هلند یا بلژیک.
در مورد قربانیان حاضر در بلژیک، 18 درصد ملیت چینی، 14 درصد آلبانیایی، 14 درصد اکوادوری، 10 درصد ایرانی و 10 درصد عراقی بوده‌اند. در میان این قربانیان، به طور کل، 21 درصد دارای پاسپورت آلبانیایی، 13 درصد اکوادوری و 20 درصد ایرانی بوده‌اند.
در 46 درصد موارد ملیت قاچاقچی شناسایی شد که آمار آن عبارت است از: 17 درصد قاچاقچی اکوادوری، 14 درصد چینی، 14 درصد عراقی، 14 درصد ایرانی و 8 درصد آلبانیایی.
قربانیان حاضر در بلژیک که بیشتر آنان از کشورهای چین، آلبانی، اکوادور، ایران و عراق حرکت خود را آغاز کرده‌اند، از دو کشور ایتالیا و ترکیه به مسیر خود ادامه داده‌اند. قربانیان ایرانی و عراقی، نخست به ترکیه رفته و از آنجا به ایتالیا یا فرانسه می‌روند تا سپس به مقصد نهایی؛ یعنی بلژیک برسند. 90 درصد آنان حرکت اولیه خود را به قصد بلژیک آغاز کرده بوده‌اند.
برای مثال؛ دو مرد ایرانی که قربانی قاچاق به انگلیس هستند، در گفت‌وگوهای خود اعلام کرده بودند که مجبور به کار و آموزش دیدن در یک گروه تروریستی شده‌اند.
90 درصد قربانیان قاچاق از ایران، مرد بوده و این در حالی است که نسبت زن‌ها به مردها در کل قربانیان، 50 به 50 است. بیشتر این افراد، مشارکت چندانی در پشت سر نهادن مراحل نداشته و تنها خواسته‌اند سریعا از کشور خارج شوند. همه قربانیان در ایران، یا دارای استانداردهای زندگی بوده و یا بالاتر از این استانداردها زندگی می‌کرده‌اند. این امر در میان کل قربانیان، حدود 70 درصد است.
دو سوم قربانیان ایرانی، بیثباتی سیاسی را در کشورشان دلیلی برای این کار عنوان کرده‌اند که این انگیزه در میان کل قربانیان، تنها متعلق به یک چهارم آن است؛ شبکه قاچاقچیان برای نیمی از این قربانیان، افرادی با ملیت‌های گوناگون بوده‌اند.
در 90 درصد موارد نیز خود قاچاقچیان همه مدارک و اسناد را برای خروج درست کرده‌اند که در کل این آمار 60 درصد است. همه قربانیان نیز پیش از ترک ایران بایستی همه پول را به آنان بدهند.
قربانیان، حدود دو هفته پس از تماس اولیه با قاچاقچی، کشور را ترک کرده‌اند. در تحقیقات قربانیان ایرانی، مشخص شد که در شبکه‌های قاچاق آنان، جرایم بیشتری مانند قاچاق مواد مخدر و سلاح نیز وجود دارد.چهار قربانی ایرانی، به خانه‌ای اشاره کردند که از آنجا و از بندر Zeebrugge به انگلیس قاچاق می‌شده‌اند. این قربانیان در سال 2001، به علت بیثباتی سیاسی با یک قاچاقچی تماس گرفته بودند تا به انگلیس قاچاق شوند و هر کدام نیز حدود چهار هزار دلار بابت این کار به آنان پرداخته بودند. به این ترتیب، آنان از ایران به ترکیه رفته و سپس به ایتالیا و بلژیک فرستاده می‌شوند. در بلژیک، قاچاقچیان تلاش کردند تا آنان را در کامیونی در یک پارکینگ رها کنند و پس از یک تلاش ناموفق، که در آن نزدیک بود قربانیان یخ‌زده و بمیرند. قربانیان پس از تهدید از سوی قاچاقچیان، سرانجام با پلیس تماس گرفتند که پس از این اقدام و در جریان جستجوی خانه، یک اسلحه و حدود یک کیلو تریاک کشف شد که از ایران قاچاق شده بود.
زنجیره قاچاقچیان دست‌کم از یازده نفر تشکیل می‌شد و سازمان‌دهندگان آن نیز ایرانی بودند. سرانجام شش نفر از قاچاقچیان در سال 2002 به خاطر قاچاق انسان، محکوم و مجازات شدند.
