خانه هیولا فیلمی است که
همچنین آنها در بیشتر اوقات مانند بچه های واقعی ، البته بیشتر شبیه بچه-قهرمانهای واقعی که بسیار شجاع و دارای کنجکاوی هوشمندانه باشند، حرف میزنند و عمل میکنند.
بزرگسالان این فیلم شامل والدین DJ که یک روز مانده به هالویین، برای شرکت در یک همایش دندان پزشکی به سفر میروند، پرستار بدخلقی که جانشین آنها میشود و دو پلیس گیج و ندانم کار، اصولا کاری از پیش نمیبرند. کودکان که به حال خود رها شده اند، باید به تنهایی با نیروی شر که در میانشان ظاهر شده است مبارزه کنند.
آقای کنان، که این اولین فیلم بلند او به شمار میرود، داستان سرایی با نشاط و سرزنده است. علاوه بر این خانه هیولا بی تردید دارای نشانه هایی از خلاقیت زمه کیس و تهیه کننده دیگر فیلم، استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg) هم هست. در فیلم لحظاتی از یادآوری آثار گذشته این تیم وجود دارد :
یک توپ بسکتبال ویلسون (Wilson) که یک صورت روی آن کشیده شده است (از فیلم Castaway)، حرکت دزدکی لوازم لوله کشی که ناگهان زنده میشوند، یادآور دایناسورهای پارک ژوراسیک است و جشن هالویین در منطقه حومه، از فیلم ET گرفته شده است.
اما نشانه عمیق و منحصر به فرد اسپیلبرگ، در یادآوری کودکی به شکل ترکیبی از وضعیتی شگفت آور و در عین حال تاریک است. غیبت بزرگسالان مراقب، هم ترسناک و هم هیجان انگیز است و خانه ترس آور به تماشاگران در هر سن و سال، یادآوری میکند که ترسیدن، تا حدی که از محدوده آسایش فراتر نرود، میتواند بسیار لذت بخش باشد.
مانند بسیاری از داستانهای وحشتناک، عامل ترس، جانشین احساسات دیگری چون اندوه، نا امیدی و تنهایی میشود و سکانس اوج فیلم، احساس ترسی فراوان را با عوامل ترحم انگیز ظریف و رویاگونه درهم می آمیزد.
خانه هیولا فیلمی است که با درجه PG (همراه با والدین) مشخص شده است و بعضی از صحنه های ترسناک آن میتواند برای کودکان کودکان کم سن و حساس بیش از هیجان انگیز باشد.
آقای کنان، که این اولین فیلم بلند او به شمار میرود، داستان سرایی با نشاط و سرزنده است. علاوه بر این خانه هیولا بی تردید دارای نشانه هایی از خلاقیت زمه کیس و تهیه کننده دیگر فیلم، استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg) هم هست. در فیلم لحظاتی از یادآوری آثار گذشته این تیم وجود دارد :
یک توپ بسکتبال ویلسون (Wilson) که یک صورت روی آن کشیده شده است (از فیلم Castaway)، حرکت دزدکی لوازم لوله کشی که ناگهان زنده میشوند، یادآور دایناسورهای پارک ژوراسیک است و جشن هالویین در منطقه حومه، از فیلم ET گرفته شده است.
اما نشانه عمیق و منحصر به فرد اسپیلبرگ، در یادآوری کودکی به شکل ترکیبی از وضعیتی شگفت آور و در عین حال تاریک است. غیبت بزرگسالان مراقب، هم ترسناک و هم هیجان انگیز است و خانه ترس آور به تماشاگران در هر سن و سال، یادآوری میکند که ترسیدن، تا حدی که از محدوده آسایش فراتر نرود، میتواند بسیار لذت بخش باشد.
مانند بسیاری از داستانهای وحشتناک، عامل ترس، جانشین احساسات دیگری چون اندوه، نا امیدی و تنهایی میشود و سکانس اوج فیلم، احساس ترسی فراوان را با عوامل ترحم انگیز ظریف و رویاگونه درهم می آمیزد.
خانه هیولا فیلمی است که با درجه PG (همراه با والدین) مشخص شده است و بعضی از صحنه های ترسناک آن میتواند برای کودکان کودکان کم سن و حساس بیش از هیجان انگیز باشد.
