نامزدهای اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد

هنگامی که لئوناردو دی کاپریو با فیلم تایتانیک به شهرت جهانی دست پیدا کرد، بخاطر بازی در فیلمهایی همچون زندگی این پسر،چه چیزی گیلبرت گریپ را می خورد و رومئو + ژولیت برای خود صاحب اعتباری بود.

	در الماس خون دی کاپریو نقش یک قاچاقچی را بازی می کند

اما فیلم تایتانیک که در سال 1997 برنده 11 جایزه اسکار شد توجه هالیوود را به سوی او جلب کرد.

او سپس در فیلمهای ساحل،دار و دسته های نیویورک، اگر می توانی مرا بگیر و هوانورد نقش آفرینی کرد.

فیام هوانورد که دی کاپریو نقش هوارد هیوز کارگردان سرشناس را در آن بازی می کرد، نامزدی اسکار بهترین بازیگر را برایش به ارمغان آورد.

در سال گذشته دی کاپریو بسیار پرکار بود و در فیلمهای الماس خون و از دست رفته بازی داشت.

دی کاپریو برای این نقشها دوبار نامزد جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگری در نقشهای دراماتیک شد.

دوبار هم برای بازی در همین فیلمها نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران سینما شد. او بخاطر بازی در فیلم الماس خون نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول و برای فیلم ازدست رفته نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش دوم شد.

دی کاپریو که متولد سال 1974 در لس آنجلس است، کار بازیگری را در سال 1990 با سریال تلویزیونی بچه داشتن آغاز کرد.

	از جمله فیلمهای اخیر ویتاکر اتاق امن و باجه تلفن (هردو محصول سال 2002) است

فارست ویتاکر بازیگر آمریکایی بخاطر ایفای نقش ایدی امین دیکتاتور پیشین اوگاندا در فیلم آخرین پادشاه اسکاتلند تحسین شده است.

ویتاکر پیش از آنکه نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شود، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقشهای دراماتیک را برد و از سوی محفل منتقدان فیلم نیویورک و انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس و شورای ملی نقد و همچنین انجمن منتقدان فیلم برنامه های رادیویی نیز تحسین شد.

این بازیگر 46 ساله در یکی از اولین حضورهایش روی پرده در فیلم گذر سریع زمان در ریجمونت های همبازی نیکلاس کیج و شون پن بود.

بدنبال آن او در فیلمهایی همچون جوخه،صبح به خیر ویتنام و رنگ پول بازی کرد. در سال 1998 او در فیلم پرنده به کارگردانی کلینت ایستوود نقش چارلی پارکر نوازنده موسیقی جاز را ایفا کرد. در جشنواره کن بهترین بازیگر شناخته شد و نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد.

در بریتانیا او را بیشتر بخاطر ایفای نقش جودی گروگان ارتش آزادیبخش ایرلند در فیلم بازی گریه محصول سال 1992 می شناسند.

از جمله فیلمهای اخیر او اتاق امن و باجه تلفن (هردو محصول سال 2002) است.

در دهه 1990 به کارگردانی و تهیه کنندگی روی آورد که مهمترین کارش در این دوران در انتظار بازدم باشرکت ویتنی هوستون (1995) بود.

در سریال تلویزیونی پلیسی سپر و مجموعه تلویزیونی بیمارستانی بخش اورژانس هم بازی کرده است.

او در سال 1996 با بازیگری به نام کیشا ویتاکر ازدواج کرده و از او دو دختر دارد. او از یک رابطه قیلی نیز دارای یک پسر است و در عین حال ناپدری دختری که همسرش از ازدواج قبلی دارد نیز هست.

	اسمیت در این فیلم که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده به همراه پسرش جیدن ایفای نقش کرده است

ویل اسمیت هم بعنوان بازیگر سینما و تلویزیون و هم به عنوان یک خواننده رپ از شهرت زیادی برخوردار است.

اسمیت که در ابتدا مجری یک برنامه تلویزیونی بود در سال 1990 در یک سریال مشهور در تلویزیون ان بی سی نقش یک مجری تلویزیون را ایفا کرد.

این برنامه شش سال ادامه پیدا کرد و پایه ای شد برای کار بازیگری سینما که اسمیت آن را از سال 1993 با ایفای نقش یک کلاهبردار همجنسگرا در فیلم شش درجه جدایی آغاز کرد.

اما با فیلم پسرهای بد و بازی در کنار مارتین لارنس بود که اسمیت به موقعیت یک ستاره سینما دست پیدا کرد.

به دنبال آن او در فیلمهای بسیار موفق و پرفروش روز استقلال و مردان سیاهپوش ظاهر شد اما فیلم غرب وحشی وحشی موفقیتی کسب نکرد.

اسمیت با فیلمهای دشمن حکومت،مردان سیاهپوش 2 ، پسرهای بد 2 ، هیچ و روبات بار دیگر به موفقیت دست یافت.

او نخستین بار در سال 2001 و برای ایفای نقش محمد علی (کلی) در فیلم علی که درباره زندگی این بوکسور نامدار بود نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

در عین حال، اسمیت کار موسیقی را هم ادامه داد و دو ترانه مردان سیاهپوش و فقط خودمون دوتا که در فیلم مردان سیاهپوش خوانده بود بشدت پرطرفدار شدند.

ویلارد کریستوفر اسمیت جونیور در سال 1968 در فیلادلفیا به دنیا آمد. او از ازدواجش با بازیگری به نام جدا پینکت صاحب دو فرزند شد که از میان آن دو جیدن کریستوفر سایر با او در فیلمهای به دنبال خوشبختی و دوران ویلو کمیل همبازی شد.

ویل اسمیت پسری هم به نام ویلارد کریستوفر سوم از ازدواج قبلی اش دارد.

	اوتول نقش بازیگر سالخورده ای را بازی می کند که مفتون زنی جوان شده است

پیتر اوتول بازیگر افسانه ای که همه او را با فیلمهایی همچون لورنس عربستان،بکت،شیر در زمستان و خداحافظ آقای چیپس بخاطر دارند، برای بازی در فیلم ونوس برای هشتمین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده است.

او تا کنون سه جایزه گلدن گلوب، یک جایزه امی و یک اسکار افتخاری گرفته است.

اوتول که اینک 74 ساله است بازیگری را در دهه پنجاه میلادی در کنار آلبرت فینی، ریچارد هریس و آلن بیتس در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک فراگرفته است.

او کار بازیگری را روی صحنه آغاز کرده و بعنوان یکی از بهترین بازیگران آثار شکسپیر شناخته شده است.

اوتول بازیگری در سینما را در سال 1962 با فیلم لورنس عربستان آغاز کرد و برای نخستین بار بخاطر بازی در همین فیلم نامزد اسکار شد.

او شش بار دیگر نامزد اسکار شد تازه ترینش در سال 1983 برای فیلم سال محبوب من بود.

در سال2003 آکادمی یک جایزه اسکار افتخاری را برای فعالیتهای همه عمر به او اعطا کرد و البته او ابتدا از گرفتن این اسکار ابا داشت.

اما هنگامی که دریافت چه او در مراسم حاضر باشد و چه حاضر نباشد آکادمی در هر حال این جایزه را به او خواهد داد، موافقت کرد که جایزه را بگیرد.

	قتل از روی شماره و بمان از دیگر فیلمهای گاسلینگ هستند

رایان گاسلینگ بازیگر 26 ساله کانادایی بخاطر بازی در فیلم Half Nelson در نقش آموزگاری که با کمک یکی از شاگردانش با مساله اعتیادش مواجه می شود نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگری شده است.

اما او هم با ایفای نقش در سریالهای تلویزیونی و فیلمهایی همچون مومن و دفترچه یادداشت پیش از این به اعتبار دست یافته بود.

گاسلینگ که در شهر لندن ایالت اونتاریوی آمریکا به دنیا آمده، با آموزه های مسلک مورمون بزرگ شده است.

او کارش را از 13 سالگی در کنار بریتنی اسپیرز، کریستینا اگیلرا و جاستین تیمبرلیک در میکی ماوس کلاب آغاز کرد.

بازیش در Half Nelson او را نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر از انجمن بازیگران کرد. او بخاطر ایفای نقش در همین فیلم جایزه بهترین بازیگری را از جشنواره فیلم استکهلم گرفته است.

با آنکه گاسلینگ آموزش رسمی بازیگری ندیده، بازیهایش عاطفی و تاثیرگذار توصیف شده است.