نامه خلبان ها به حداد: به شغل دوم روی آورده ایم

چندی پیش زادسر نماینده جیرفت و عنبرآباد در مصاحبه‌ای با ایسنا در خصوص مشکلات خلبانان و پایین بودن سطح حقوق آنها و خروج برخی از خلبانان به کشورهای همجوار برای کار، این مساله را متذکر شد که این مساله از سوی خلبانان کشور مورد تقدیر قرار گرفت. پس از آن جمعی از خلبانان غیرنظامی شرکت‌های هواپیمایی مسافربری با نوشتن نامه‌یی برای حدادعادل رییس مجلس شورای اسلامی، رسیدگی به مشکلات‌شان را خواستار شدند و این نامه از سوی زادسر تقدیم حدادعادل شد و وی نیز خطاب به حدادعادل رسیدگی جدی و فوری به این شکواییه پر از درد و رنج را خواستار و یادآوری کرده است رسیدگی به این مشکل قطعا مرضی خداست و عکس آن عوارض دارد که غیرقابل توصیف است.

 

به گزارش ایسنا، متن کامل این نامه بدین شرح است:

ریاست محترم مجلس شورای اسلامی؛

جناب آقای دکتر حدادعادل

با سلام و عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین(ع) و درود فراوان بر مهدی موعود (عج) یگانه منجی عالم بشریت و نایب بر حقش مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.

جناب آقای دکتر حدادعادل، نشستن بر کسوت ریاست مجلس شورای اسلامی و هدایت نمایندگان در جهت رفع مشکلات مردم و کشور از مسوولیت‌هایی است که در پیشگاه خداوند دارای اجر و منزلت بالایی است و در صورت غفلت و حل نشدن مشکلات، خسارت بزرگی به مردم وارد خواهد شد، خسارتی که شاید به بهای از دست دادن جان عده‌ای از مردم شهیدپرور بیانجامد.

آقای دکتر، شاید مسایل زیادی از سوی بخش‌های مختلف کشور در مورد مشکلات‌شان به گوش شما برسد، اما سخن ما با شما بحث گروهی و شخصی نیست، بلکه در مقیاس ملی و کشوری است. ما جمعی از خلبانان غیرنظامی (شرکت‌های هواپیمایی) نکته‌ی مهمی را در این نامه به عرض شما می‌رسانیم. شاید در آینده شرایطی پیش آید که تعدادی از ما در قید حیات نباشند.

در ادامه این نامه آمده است؛ جناب آقای دکتر، شرکت‌های هواپیمایی به دلیل شرایط خاصی که دارند محدودیت‌هایی برای پرسنل خود مخصوصا خلبانان ایجاد کرده‌اند که وضعیت به گونه‌ای است که حقوق دریافتی خلبانان بین 300 الی 700 هزار تومان متغیر است. شاید باور این مطلب برای بعضی‌ها تعجب‌آور باشد. جالب این‌که برای ما هم تعجب‌آور است که چرا سطح حقوقی یک خلبان با یک کارگر ساده برابری می‌کند، در صورتی که در همین نزدیکی و در کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس و حتی افغانستان حقوق ماهیانه یک خلبان بین 8 تا 10 هزار دلار به انضمام تسهیلات مالی خوب، تعیین شده است؛ چرا که به ارزش کاری که توسط خلبانان صورت می‌گیرد کاملا واقف هستند.

در ادامه نامه آمده است؛ بیان این مشکلات در تمام شرکت‌های هواپیمایی منهای شرکت ماهان که اخیرا بنا به مهاجرت تعداد زیادی از نیروهای متخصص خود به کشورهای چین، هندوستان و شارجه نموده‌اند و به یکباره با معضل کمبود نیروی کادر پروازی متخصص مواجه گردیده‌اند به ناچار جهت جلب رضایت باقی‌مانده خلبانان، مبادرت به افزایش حقوق و دستمزد این قشر نموده است.

طبق اظهار نظر سرپرست اسبق سازمان هواپیمای کشوری که در مصاحبه مطبوعاتی در روزنامه همشهری مورخه 2/10/85 به چاپ رسیده، بیش از 95 درصد علل حوادث هوایی در کشور ناشی از خطای انسانی است، آیا واقعا کسی پرسیده است؛ چرا یک خلبانان دچار اشتباه می‌شود؟ زمانی که یک خلبان را با مشکلات شدید اقتصادی تنها می‌گذارند و حقوق و دستمزدی معادل یک کارگر غیرمتخصص برای وی تعیین می‌کند، چگونه می‌توان انتظار داشت که در حین انجام پرواز به مشکلات مالی خانواده‌اش فکر نکند؟ چگونه می‌توان انتظار داشت با حقوق 300 هزار تومانی و به دور از خانواده‌ی خود روزانه 300 تا 400 نفر مسافر و در ماه میانگین 11 هزار نفر مسافر را با خاطری آسوده و راحت در سطح شهر جابه‌جا کند؟

در ادامه نامه یادآوری شده است؛ آقای دکتر، ما به درایت و دقت حضرت‌عالی و مجلس هفتم در تحلیل این سخنان به خوبی اطمینان داریم و می‌دانیم که شما شرایط سخت و دشوار ما را درک می‌کنید. مشکلات اقتصادی و تورم جامعه به حدی بر خلبان فشار وارد کرده است که عده‌ای از ایشان به شغل دومی که در شأن و جایگاه تخصصی وی نیست روی آورده‌اند؛ سوالی از شما داریم آیا بین یک خلبان که ماهیانه 11 هزار نفر را جابه‌جا می‌کند و یک هواپیمای چند میلیارد تومانی که جزو سرمایه‌های این مرز و بوم است و جان عده‌ی کثیری از مردم بستگی به دقت و آسوده خاطری خلبانان است با یک کارگر ساده که حداقل سرمایه وی یک ابزار ساده است، تفاوتی از لحاظ ارزش کاری نیست؟ آیا نه این‌که تا سانحه‌ای پیش می‌آید خلبان را مقصر اصلی دانسته و قصه همیشه به همین جا ختم می‌شود که اشتباه خلبان علت اصلی سقوط بوده است؟ هیچ‌گاه در شاخصه‌های بررسی یک سانحه به وضعیت روحی و مالی خلبانان توجه خاصی نمی‌شود که این خود نکته‌ی قابل توجه و بسیار مهمی است که چرا یک خلبان با 30 سال سابقه میزان دریافتی وی 700 هزار تومان است و مابقی خلبانان متناسب با سابقه‌ی کاری بین 300 الی 700 هزار تومان دریافت می‌کنند. البته ناگفته نماند خلبانان ما در ابتدا به فکر سالم رساندن مسافرین خود به مقصد هستند ولی واقعیت این است که مشکلات اقتصادی گاهی انسان را تحت فشار روحی و روانی شدیدی قرار می‌دهد.

آقای دکتر، 10 درصد خلبانانی که با سرمایه‌ی چند میلیاردی این کشور موفق به کسب مهارت خلبانی شده‌اند، به دلیل مساعد نبودن شرایط حقوقی، به شرکت‌های خارجی رهسپار شده‌اند و در آن‌جا با حقوق ماهیانه 12 هزار دلار مشغول به کار شده‌اند. طبق شواهد و مدارک موجود بیش از 40 درصد از خلبانان دیگر نیز در حال طی کردن مراحل پایانی جذب در خطوط هوایی شرکت‌های خارجی هستند. نکته‌ی جالب توجه این است که مجموع کل خلبانان در کشور بیش از 700 نفر هم نیست. یعنی بودجه‌ی کشور توان پرداخت حقوق مکفی به این تعداد نیروی متخصص و سرمایه این مملکت را ندارد؟ ما جمعی از خلبانان این مرز و بوم به احترام مردم ایران و شما مسوولین دلسوز، خواهان دریافت حداقل نیمی از حقوق استاندارد جهانی هستیم تا راهکاری شود برای جلوگیری از خروج متخصصین این مملکت. شاید گفتن این سخنان برای مسوولان محترم کمی تلخ و ناخوشایند باشد، اما این تلخی به شدت تلخی سوانح هوایی کشور نیست. زمانی که یک خلبان با حقوق 350 هزار تومان در ایران پرواز می‌کند و خلبان هواپیمایی دیگر که از کشور همسایه با حقوق 12 هزار دلاری از کنار وی می‌گذرد، ناگهان به اختلاف سطح دیدگاه تفکر مدیران خود و مسوولان خارجی پی می‌بریم که چرا ارزش‌گذاری در بین مشاغل این‌چنینی غیراصولی و ناعادلانه است؟ چرا کشور ما هر سال باید شاهد حداقل یک سانحه‌ی هوایی باشد. اگر ادعا می‌شود مشکل اصلی سوانح خبط نیروی انسانی است، ما در این‌جا و در این نامه بیان می‌کنیم، بله همین‌طور است!!

در ادامه نامه آمده است؛ آقای دکتر، کشور هندوستان، افغانستان و کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس، کشورهای شرق آسیا همگی مشتاق پذیرش خلبانان ایرانی هستند، چرا که اولا هزینه‌ی آموزش این افراد توسط ایران داده شده است، ثانیا خلبانان ایرانی از مقام بالای علمی در زمینه‌ی علوم هوانوردی برخوردار هستند و همیشه در همه‌ی دنیا سرآمد بوده‌اند. به هر حال ما در حرفه‌ی خود مشکلات زیادی داریم و مشکل اصلی ما متناسب نبودن حقوق ما با میزان کاری است که انجام می‌دهیم. پس به راحتی و قبل از وقوع سوانح هوایی دیگر، می‌گوییم تامین نشدن مشکلات مالی و مسایل اقتصادی، فشار روحی روانی سختی بر این قشر وارد کرده است که آثار وخیمی برای کشور به همراه خواهد داشت. لذا ضمن سپاس فراوان از بذل توجه و حساسیت حضرت‌عالی و نمایندگان محترم مردم در این خصوص، از آن مقام محترم مجدانه تقاضای بررسی سریع و حصول نتیجه عاجل در تامین هزینه‌های خاص در ردیف بودجه‌ی سال جاری را داشته باشند تا با استعانت از یاری خدا و کمک همه‌ی دلسوزان مملکتی برای ایرانی آباد و آزاد و احیای فرصت‌های بیشتر برای خدمتگزاری گام برداریم. انشاءالله.

زادسر نماینده جیرفت و عنبر آباد نیز با ارسال این نامه به وزیر راه و ترابری، رسیدگی به مشکلات خلبانان را خواستار شده است که متن نامه زادسر بدین شرح است؛

برادر گرامی جناب آقای مهندس رحمتی

وزیر محترم راه و ترابری

سلام علیکم
ضمن عرض تسلیت و تعزیت، پیرو مذاکره حضوری در مجلس و در حضور جمعی از نمایندگان محترم مجلس و با توجه به فرمایش جناب‌عالی مبنی بر ارسال شکواییه بسیار تلخ، اسفبار و شگفت‌انگیز حدود 30 نفر از خلبانان و کمک خلبانان کشور به پیوست، نامه‌ی مورد اشاره را به همراه ضمیمه آن (4 برگ) جهت رسیدگی جدی و فوری تقدیم می‌دارد.

ضمنا پاسخ آن وزیر محترم به کمک خلبان عزیز و زحمتکشی که فیش حقوقی‌اش را به حضرت‌عالی نشان داد و گفت: «من در آژانس کار می‌کنم». بسیار تلخ و سخت بود و حقیقتا دل او را به شدت شکست. بی‌صبرانه منتظر ابلاغ نتیجه هستم و این نامه نیز طبق صلاحدید آن مقام محترم در اختیار رسانه‌ها و خبرنگاران قرار خواهد گرفت.

در همین رابطه زادسر گفت: در این خصوص اگر مفاد این نامه درست است،‌ مقامات مسوول قبل از رییس‌جمهور و وزیر راه در این رابطه اقدام کنند.

زادسر تصریح کرد:‌ مدیرعامل شرکت آسمان در تماس تلفنی با بنده عنوان کرد که ماه بعد حقوق خلبانان اضافه می‌شود.