پشت نوشته های ماشین ها

:اولی نوشته بود : " بکش منو ببوس منو ولی ولم نکن " دومی گفته بود : " به مدپوشان بگویید ، آخرین مد کفن است " سومی نوشته بود : " زندگی بدون عشق مثل تنبان بدون کش است " چهارمی و پنجمی و ششمی . هی دیدیم و نوشتیم . هی نوشتیم و دیدیم.

. چه روزگاری دارند این ماشین نوشته ها . در دایره المعارف کوچک ماشین نوشته ها که به گفته برخی از زبان شناسان خمیر مایه ادبی ندارند ، گاهی البته می توان شعرها و شعارهایی پیدا کرد که از نبوغ و زیرکی خاصی برخوردار است . این نوشته ها معمولا موضوعات عاشقانه ، عاطفی یا مذهبی را در بر می گیرد . جامعه شناسی روحی رانندگان جاده ای دنیای وسیعی است . اگر چه برخی از کارشناسان زبان فارسی بهادادن به این نوع ادبیات را آلوده کردن زبان مادری می دانند ، اما یک جامعه شناس می گوید : مطالعه ماشین نوشته ها مطالعات بخشی از فولکلور و فرهنگ عامه است و نه تنها موجب آلودگی زبان نمی شود بلکه یکی از بهترین روش های شنتخت فرهنگ عامه است . ما در مبحث فرهنگ شناسی چیزی به نام زشت یا زیبا نداریم . هر فرهنگ یا خرده فرهنگی ، ویژگی های خاص خود را دارد و این بررسی ها تاثیری بر ادبیات ندارد بلکه فقط تماشای بخشی از جامعه در آینه واقعیت هاست .
مقوله هایی مثل احترام به مادر در ماشین نوشته هایی مثل " بزن به سینه ام خنجر ، ولی هرگز نمیر مادر" پر هیز ازسرعت در عبارت " به کجا چنین شتابان " بی اعتباری دنیا در ضرب المثل هایی مثل " دنیا محل گذره ، ما می گذریم ولی اون نمی گذره " بازی با کلمات و صنعت جناس در عباراتی مثل " کاش می شد سرنوشت را از سرنوشت " نصایحی مانند " ای جوان تا می توانی زن مگیر ، طوق لعنت را تو بر گردن مگیر " چشم پاکی در ماشین نوشته هایی مثل " هر کجا محرم شدی چشم از خیانت بازدار – ای بسا محرم که با یک نقطه مجرم می شود " .
اشعار شعرای معاصر در عبارت " روزگار غریبی است نازنین " ( احمد شاملو ) امید به آینده در ماشین نوشته هایی چون " می رسد مردی که زنجیر غلامان بشکند " نوشته های عاطفی همچون " من از عقرب نمی ترسم ولی از سوسک می ترسم " قناعت به تقدیر در اشعاری همچون " شد شد نشد نشد " یا تکه طنزهایی همچون " بوق نزن شوفر خوابه " از شیرین ترین مباحث ماشین نوشته های ایرانی است که بر خلاف قدیم وسعت میدانش را حالا دیگر بیشتر در ماشین های جاده ای مثل اتوبوس ، تریلی ، کامیون و وانت محدود کرده است .
در سیری گذرا به ماشین نوشته ها همچنین شعارهایی نوستالژیک مثل " کاش زندگی هم دنده عقب داشت " یا کرکری هایی همچون " اگه واسه همه لاتی ، واسه ما یکی شوکولاتی " دیده می شوند . ماشین نوشته ها بینگر احساسات درونی رانندگان ایرانی است و شب نامه ایشان است خطاب به رهگذران . البته تنهایی و شب در میان رانندگان بیابانی بیشترین دلمشغولی را دارد . آنها مستقیم و غیر مستقیم از هجران و دوری از مادر می گویند .
آقا رضا شوفری که پشت ماشینش نوشته بود " تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است ، کلاغ درآره چشم تو این چه نگاه کردن است " در پاسخ به سوال من که مخاطب توکیست ؟ با کلی مقدمه چینی و معذرت خواهی به یکی از افسران بدون گذشت راهنمایی و رانندگی که او را بدجوری چزانده بود اشاره کرد . الباقی هم که حکایت نانوشته زندگی است . دریای غم ساحل ندارد .