رابطه آمریکا با ایران در دوران جرالد فورد

آقای فورد پس از استعفای ریچارد نیکسون از سال 1974 تا 1977 عهده دار ریاست جمهوری ایالات متحده بود و در این مدت روابط این کشور با ایران به خصوص در بخش همکاری های نظامی شاهد رشد زیادی بود.

روابط هسته ای آمریکا و ایران هم در زمان ریاست جمهوری آقای فورد شکل گرفت.

جرالد فورد در سال 1976 با امضای بخشنامه ای به شرکت های آمریکایی اجازه داد تا به انتقال تاسیسات و فناوری هسته ای به ایران بپردازند.

با این حال اختلاف نظر تهران و واشنگتن درباره برخی مسائل فنی باعث شد تا قرارداد سیاسی همکاری های اتمی دو کشور هیچ وقت به امضا نرسد.

اکبر اعتماد، رییس وقت سازمان انرژی اتمی ایران، می گوید مخالفت آمریکا با قرار گرفتن چرخه کامل سوخت هسته ای در اختیار تهران یکی از دلایل اصلی به توافق نرسیدن دو کشور بوده است.

به گفته او اصرار ایران برای در اختیار داشتن چرخه کامل سوخت هسته ای و مخالفت تهران با پیشنهاد هنری کیسینجر، وزیر خارجه وقت آمریکا، برای تشکیل گروه منطقه ای چرخه سوخت هسته ای از سوی کشورهای هم پیمان آمریکا، از اختلاف های اصلی تهران و واشنگتن در موضوع همکاری های اتمی بوده است.

روابط شخصی جرالد فورد با محمد رضا شاه پهلوی خوب بود

اما به گفته آقای اعتماد، هنری کیسینجر وزیر خارجه آقای فورد با قابل قبول دانستن خواست ایران برای برخورداری از چرخه سوخت هسته ای، آن را پذیرفته بود.

از سوی دیگر شرکت های خصوصی آمریکایی در زمان زمامداری آقای فورد خواستار سرمایه گذاری ایران در طرح های غنی سازی اتمی خود در ایالات متحده بودند که با مخافت ایران مواجه شدند.

آقای اعتماد با اشاره به سرمایه گذاری مشابه ایران در اروپا، بی اعتمادی حکومت وقت ایران به سیاست های هسته ای آمریکا را علت مخالفت تهران با این پیشنهاد عنوان می کند.

به گفته آقای اعتماد به رغم رابطه شخصی نزدیک محمد رضا شاه پهلوی با جرالد فورد، او به شدت به آمریکا به خاطر متغیر بودن سیاست های هسته ای این کشور و غیر قابل پیشبینی بودن آنها بی اعتماد بوده است.