بانوی نیکوکار ایرانی معروف به
در مراسم اعطای جایزه "زن سال"، خانم باتمانقلیچ که زاده ایران است و به خاطر تلاش هایش در محله ای عمدتا فقیرنشین در جنوب شرق لندن به "فرشته محله پکهام" شهرت یافته، گذشته و راهی که او را به این موفقیت رسانده را تشریح کرده است.
خانم باتمانقلیچ و چهار زن دیگر در این مراسم جایزه دریافت کردند
کامیلا باتمانقلیچ در سن 9 سالگی تصمیم می گیرد که زندگی خود را وقف کمک به کودکانی کند که از امتیازات او برخوردار نیستند.
کودکی خانم باتمانقلیچ با 11 هزار کودکی که اکنون از امکانات سازمان خیریه او برخوردار هستند، بسیار فاصله داشته است.
او نه تنها مورد بی توجهی اطرافیان نبوده بلکه بخش بزرگی از دوران کودکی خود را همراه با شوفر و محافظان امنیتی بین خانه کاخ مانند خانوادگی و هتل های لوکس پدرش در رفت و آمد بوده است.
خانم باتمانقلیچ، که در سال 1963 میلادی در تهران به دنیا آمده، در این مراسم گفت: "پدرم یک سرمایه دار بزرگ بود و هر شب در خانه ما مهمانی های مجللی برگزار می شد."
او در سن دوازده سالگی برای ادامه تحصیل به بریتانیا فرستاده می شود. اما بعد از دو سال، دوران کودکی او به دورانی پرتلاطم تبدیل می شود به گونه ای که مشکلاتش در آن زمان با نابسامانی های کودکانی که اکنون به سازمان "کیدز کامپانی" مراجعه می کنند بی شباهت نبوده است.
با وقوع انقلاب اسلامی در ایران پدر کامیلا بازداشت و تمام دارایی هایش مصادره می شود.
خواهر بزرگتر کامیلا پس از شنیدن این خبر از بیم اعدام شدن پدرش خودکشی می کند.
کامیلا از انقلاب اسلامی تاکنون نتوانسته است به ایران بازگردد و تمام متعلقات کودکی او توسط پاسداران انقلاب در ایران سوزانده شده است.
او در مراسم اعطای جایزه زن سال بریتانیا گفت": "تمام گذشته و خاطرات کودکی من با این اتفاق محو شد. شرایط ترسناکی بود. زندگی من کاملا زیر و رو شد. من ماندم بی پول و بدون منزلت اجتماعی."
او با کمک معلمان مدرسه اش تقاضای پناهندگی سیاسی کرد و با موافقت رییس بانکی که پدرش در آن حساب داشت توانست شهریه مدرسه را پرداخت کند. اما او مجبور بود برای تامین هزینه های روزمره زندگی خود کار بگیرد.
 |
از آنجایی که او از طفولیت علاقه به کمک به کودکان داشت در این وهله از
زندگی خود نیز تصمیم می گیرد معلم کودکستان شود.
می خواستم ساختاری ایجاد کنم که کودکان بتوانند مستقیما درخواست کمک کنند
پس از گذارندن رشته روان درمانی، به عنوان مشاور کودکان کار با کودکان را ادامه می دهد.
اما، کودکان به ندرت در جلسات مشاوره حاضر می شدند. کامیلا می گوید: "خیلی زود متوجه شدم که نظام مددکاری (در بریتانیا) مشکلات زیادی دارد چون بر این فرضیه استوار شده که همواره بزرگتری هست که کودک را به جلسه مشاوره بیاورد."
او در ادامه گفت: "من می خواستم ساختاری ایجاد کنم که کودکان بتوانند مستقیما درخواست کمک کنند و نهادی را پایه گذاری کنم که بتواند نیازهای کودکان را برآورده کند."
خانم باتمانقلیچ، که مادرش بلژیکی است، در سن 25 سالگی تصمیم می گیرد بازپرداخت وام خانه مسکونی خود را متوقف کند تا بتواند با آن سازمان خیریه خود را تاسیس کند.
اکنون هزاران کودک در بریتانیا از مشاوره روان درمانی این سازمان بهره مند هستند.
او می گوید این روزها بیشتر وقت خود را صرف جلب سرمایه برای تامین و گسترش خدمات این خیریه می کند.
خانم باتمانقلیچ گفت: "من دوران کودکی ام را در کنار کارآفرینان گذارنده ام و اگر به تجارت علاقه داشتم می توانستم پول زیادی داشته باشم اما من فقط می خواستم که با کودکان کمک کنم."
برنده جایزه "زن سال بریتانیا" هر روز و روزی دوازده ساعت در مرکز خیریه "کیدز کامپانی" در محله پکهام در جنوب شرق لندن کار می کند و یازده سال است که تعطیلات نرفته است. شاید به همین دلیل است که او وقت نداشته که خود تشکیل خانواده بدهد.
او گفت: "من باید بین تشکیل خانواده و صرف وقت برای کودکان دیگر انتخاب می کردم. من می دانستم که نمی توانم به لحاظ عاطفی در این حد به هر دو آنها متعهد باشم."
"کیدز کامپانی" در سال 1996 میلادی تاسیس شده است و کمک های عملی و آموزشی در اختیار کودکان آسیب پذیر (که سرپرستان آنها قادر به نگهداری از آنها نیستند) می گذارد.
منبع : بی بی سی فارسی