روزجهانی مولانا و کنسرت داود آزاد در لندن

داود آزاد از هنرمندان باسابقه موسیقی اصیل، از نوع جوون پسندشه. کلاسهای تار برگزار میکنه و برای حفظ مکتب تارنوازی اساتید قدیم خیلی تحقیق و کار کرده. کنسرتهای در ایران دربست فروش می ره و جای سوزن انداختن نیست.

بخاطر نوع کار داود که از سازهای خارجی هم استفاده می کنه، کنسرت خیلی شلوغ شده بود و همه منتظره شروع کنسرت بودن.

کنسرت داود آزاد ساعت هفت و نیم شنبه شب در لندن قرار بود شروع بشه. ماها ( من و سینا عکاس) بیرونش قرار گذاشتیم ولی در اصلی رو پیدا نکردیم و رفتیم بالکنش. بعد امنیت سالن فکر کرد ما مزاحمیم یا بمب گذاریم ( بمب خنده) داد زد: آهای بیا پائین.

اون پایین داود و گروهش داشتن صدابرداری می کردن. صدا خوب نبود . صدای سه تار و" دابل بیس" هم کم بود. داود کلافه بود. صدای خودش رو روی صحنه با تاخیر می شنید.

داود آزاد:"اینجوری تمام تحریرهام خراب می شه مثله تلفنه که صدا رو اکو می ده!"

منوچهر حسین پورکه هم رفیق قدیمیم و از کسانیه که در تدارک کنسرت و تئاتر در ده سال گذشته کلی کار کرده و با ضرر و سختیش ساخته، مدیریت کنسرت را بعهده داشت، از فروش بلیتها راضی بود.

بالاخره درها باز شد و مردم ریختن توسالن. منو به یاد جمعیت کنسرت بروی قدیما انداخت. زمانی که ایرانی ها تو لندن با لباس شب و کت و شلوار می رفتن کنسرت معین. تو این کنسرت تعداد خانمها زیادتر بود. موقع کنسرت می دیدم که بعضی از تماشاچیها درحالت خلصه رفتن و دارن سماع می کنن. حتی یه خانمی داد زد "هو".

داود آزاد قبل و بعد از کنسرت

داود آزاد شب کنسرت رو فورم بود. با اینکه اعصابش سر صدا برداری خورد شده بود، یه لبخندی زد و گفت : وسط آنتراکت حرف می زنیم ، باشه؟

داود، چندین آلبوم بیرون داده که یکی از کارهای استثناییش "دیوان شمس و باخ" و آلبوم جدیدش که اسمش "در میخانه" است و شامل کارهای کنسرتیه که در تبریز داشته . کارهای این آلبوم الان در رادیو پیام ایران هم پخش می شه.

اون شب کنسرت تار عالی ای زد ، تنبور محشر و سه تار که هم صداش ضعیف بود و هم اینکه گاهی به سبک تنبوری اجرا کردش که به قدرت دو ساز دیگه نبود. یک قسمت از کنسرت همنوازیه سازهای کوبه ای بود، که داود دف هم زد.

وسط دو کنسرت رفتیم پائین تو رختکن، داود آزاد در حالی که داشت لباس عوض می کرد و بقیه ارکستر چیپس می خوردن و عکس می گرفتن با من حرف زد...

"اشعاری از مولانا انتخاب کردم که بیشتر درباره شمس تبریزه. سازهای مختلفی که همنوازی می کردن در اصل گویای روحیه مولاناست که می گفت " اهل همه جا هستم و هیچ جا".
کنسرت دو قسمت داره . بخش اول تصنیف و آواز و بخش دوم بیشتر حالت ذکر و سماع داره.
و همین کنسرت در اروپا و در تورنتو ( 25 اکتبر) اجرا می شه، که اینها پیشواز به سوی هشتصمدمین سال مولاناست که در سال آینده جشن گرفته خواهد شد ."

متاسفانه صدا بردار اونشب خراب کرد و فقط صدای داود و صدای تبله هندی رو ضبط کرد وگرنه می تونستیم اینجا آهنگهای کنسرت رو با صدای خوب بشنویم!

"اولا این تنبور نریمانه که از بهترین تنبورهای ایرانیه. و قرار شده که از صاحبش قرضش بگیرم که وقتی می رم ایران دو سه آهنگ آلبوم آینده ام رو باهاش ضبط کنم. من سالهاست که تنبور می زنم ولی ساز اصلیه من تاره و یکی از هدفهای زندگی من حفظ و انتقال سبک تار نوازی اساتید قدیم ایرانه ، بخصوص سبک تار تبریز. در این زمنیه یه آلبوم هم سالها قبل بیرون دادم ."

در هفته های بعد که تور کنسرتهای داود آزاد در کانادا شروع می شه، مصاحبه کاملتری خواهیم داشت و از جدیدترین آلبومش "در میخانه" حرف خواهیم زد.

نکته جالب و به یاد موندنی کنسرت آزاد در لندن انتخاب همنوازهاش بود که شامل یه پسر نوجوان سیاهپوست انگلیسی (Adrean)هم می شد که عضو گروه ارکستر جوانان لندن بود و در کنسرت اخیرش که بهمراه این ارکستر در سالن بزرگ رویال البرت هال اجرا کرده بود و باهاش آشنا شد.

همینطور استاد تبله هندی و سازهای کوبه ای، تی پک، آدم شوخ و با حالی بود و بیشتر خارجیها می شناختنش و باورشون نمی شد که در این کنسرت تبله می زنه! از همراهیه علی نوربخش هم باید یادی بکنم . از دف زنهای جوان لندنه و با گروه سیمرغ کار می کنه و خودش کلاس دف داره .

کنسرت خوش گذشت. نقص فنی صدا در قسمت دوم بهتر شد. یکی دو بار خود داود جان میکرونها رو با اخم جابجا کرد که صدا بهتر بشه. آخرش یه آهنگ ترکی خوند که خیلی حال دادو بعدش هم همون آهنگ رو به فارسی خوند که دیگه همه براش دست آخر رو زدن و کنسرت مولانا به پایان رسید.

از سایت فارسی بی بی سی