'محاصره' محل سکونت رهبر دراویش گنابادی

گزارشها حاکی از این است که فرمانداری شهرستان گناباد در شرق ایران از بزرگ یکی از سلاسل تصوف که مرکزیت آن همواره در گناباد بوده خواسته است این شهرستان را ترک گوید اما با مقاومت وی مواجه شده است.

نورعلی تابنده، بزرگ سلسله دراویش نعمت اللهی گنابادی در تهران سکونت دارد اما بنابر عادت سالیانه، ماه رمضان را در شهرک بیدخت در نزدیکی گناباد می گذراند اما بنابر گزارشها، فرمانداری گناباد به او اعلام کرده که باید تا ساعت هشت سه شنبه شب هیجدهم مهر (دهم اکتبر) این شهرستان را ترک گوید.

به دنبال خودداری آقای تابنده از عمل به خواسته فرمانداری، مأموران انتظامی و امنیتی محل سکونت او را تحت محاصره درآوردند اما پس از مذاکراتی میان مسئولان فرمانداری و آقای تابنده، محل را ترک گفتند.

هشت ماه پیش نیز حسینیه دراویش نعمت اللهی گنابادی در شهر قم تخریب و به آتش کشیده شد و صدها تن از این دراویش پس از آنکه تجمع اعتراض آمیزشان در قم به خشونت کشیده شد بازداشت شدند و 52 تن از آنان به جرم "اخلال در نظم عمومی و سرکشی از دستور پلیس" به شلاق و حبس تعزیری و پرداخت جریمه نقدی محکوم شدند.

حتی دو تن از وکیلانی که دفاع از دراویش گنابادی را در دادگاه به عهده گرفتند تحت پیگرد قضائی قرار گرفتند و به حبس، جریمه نقدی و پنج سال محرومیت از شغل وکالت محکوم شدند.

برخورد نیروهای امنیتی و انتظامی ایران با دراویش گنابادی و تخریب حسینیه آنان مورد اعتراض آیت الله منتظری از مراجع مذهبی قم و بلندپایه ترین روحانی منتقد حکومت ایران قرار گرفت.

مهدی کروبی، رئیس پیشین مجلس ایران نیز طی نامه ای از مراجع مذهبی قم خواست نسبت به برخوردی که با دراویش گنابادی و حسینیه آنان رخ داد موضعگیری کنند.

نورعلی تابنده که برای خروج از مرکز تاریخی دراویش تحت رهبری خود تحت فشار قرار گرفته، دارای سوابق فعالیت سیاسی نیز هست و از جمله چهره های ملی مذهبی ایران به شمار می رود.

آقای تابنده که ملقب به مجذوبعلیشاه است دارای تحصیلات حقوقی در سطح دکتراست و تألیفاتی در مسائل عرفانی و همچنین حقوقی دارد.

سابقه سلسله نعمت اللهی به شاه نعمت الله ولی از عرفای قرن نهم هجری (پانزدهم میلادی) باز می گردد که در ماهان کرمان مدفون است.

پیروان این سلسله طریقت در قرن نوزدهم به سه شاخه ذوالریاستینی (منورعلیشاهی)، گنابادی (سلطانعلیشاهی) و صفی علیشاهی (صفائی) تقسیم شدند که شاخه گنابادی در شیوه های خود تفاوتهایی با دو شاخه دیگر دارد و به اهل شریعت نزدیکتر است، تا آنجا که مکانهای تجمع این سلسله به جای خانقاه، حسینیه نامیده می شود و مشایخ آن به جای اخذ اجازه ذکر، اجازه اقامه نماز دریافت می کنند.